Drie wereldtitels in een gedachte...

Een dag of tien geleden werd in dit bericht het vermoeden uitgesproken dat drie spelers van (West) Duitsland tijdens de WK-finale van 1966 doping hadden gebruikt. Opmerkelijk.

 

In die afgelopen tien dagen ontsproot zich in mijn brein, dat volgestouwd zit met onzinnige voetbalfeitjes, een complot-theorie:

 

Nederland heeft zich met indrukwekkend totaal-voetbal naar de finale gevoetbald waar Duitsland wacht. Na een zinderende opening, verliest Nederland die finale met 2-1.

Volgens sommigen maakte Nederland een matte en vermoeide indruk. Menigeen verwijst daarbij graag naar de nacht ervoor, waarin volgens de verhalen de Nederlandse voetballers zich in het zwembad van hun hotel lieten laven door gewillige dames. Er zou lang zijn doorgefeest.

Maar de werkelijkheid is wellicht anders: na de mislukte dopingtest in 1966 nam Duitsland geen risico. Deze keer kregen alle spelers oppeppende middelen. De pers werd voorzien van wat pikante informatie over de Nederlanders en de titel was binnen.

 

 

Nederland schoot zichzelf met een geweldig afstandschot naar de finale, terwijl Argentinië Peru moest omkopen om daar ook te geraken. 

Die finale voelde vanaf het begin niet eerlijk aan. Het publiek was buitengewoon hysterisch en vijandig, er werd gezeurd over een bandage van een Nederlandse voetballer en de Italiaanse scheidsrechter was slap en erg op de hand van de Argentijnen.

Nadat Nederland vlak voor tijd de titel bijna voor de poorten van de hel wegsleepte, brak het verzet in de verlenging. In die verlenging leken de Argentijnen over een tweede adem te beschikken. Het werd uiteindelijk 3-1. Sterspeler Mario Kempes verklaarde later dat hij zijn mandekker erg traag vond.

 

 

Nederland had zich na een gemakkelijke kwalificatie vrijwel moeiteloos naar de finale gevoetbald. Het was de 3de keer dus scheepsrecht. Spanje stond daar voor de eerste keer en mocht dus eigenlijk geen aanspraak maken op de titel. Ook hier was sprake van dopinggebruik.

Laten we nog eens kijken naar dat beruchte moment op middenveld. Nigel de Jong komt onbehouwen in op Xabi Alonso. Maar als je goed kijkt, zie je dat Nigel de Jong terugstuitert van het lichaam van Alonso, die om elk vermoeden van dopinggebruik te verhullen, als een stervende zwaan ter aarde gaat. Ook de flitsende reflex van de doelman Casillas op de inzet van Robben wijst op het gebruik van oppeppende middelen.

 

En zo zijn wij het land dat als enige 3 finales heeft gespeeld en geen enkele titel heeft gewonnen. En nu weet je dus waarom...