Theatrale rebelsheid.
Opeens schiet ik wakker uit mijn trance. ik lift mijn hoofd langzaam omhoog en zie een stel benen op me aflopen. Ik zie een stel oude legerkisten, daarover een paar maillots, een hondeketting en een driekwartsbroek. Vrezend dat mijn ergste nachtmerrie waarheid is geworden, wend ik mijn blik snel af en probeer zoveel mogelijk 'happy thoughts' in mijn brein te persen. "Hee trudy! ben je er nou al!" hoor ik uit uit de richting van het subject van mijn ontwijkingskrachten komen. "Ja Loes!, brrrrr... ti's wel koud he? en dat al helemaal in mijn kleding!." Gegiechel is het antwoord van Trudy: "Tja, waarom trek je dan niet iets warmers aan? Het vriest dat het kraakt meid!" "Ach! Ik moet mijn voorliefde toch blijven tonen? En dan nog, deze das is ook wel lekker warm hoor!" is het antwoord van Loes.
Nieuwsgierigheid begint bij mij de overhand te krijgen en ik probeer voorzichtig in de richting van de twee kibbelende meiden te kijken. Als een ware Steve Irwing sluip ik achter ze en durf mijn hoofd omhoog te liften. Stoffen jas en een kerstmuts. Valt nog mee. Plots haalt 'Trudy' het in haar hoofd om zich om te draaien. Overhemd, lange stropdas.... "AAARGH!" Wil ik uitschreeuwen, maar ik weet mijn stembanden nog net op tijd tot stilte te manen, terwijl ik hevig stuiterend naar mijn veilige plekje terugren. Mijn nachtmerrie is geen nachtmerrie meer. Het is werkelijkheid geworden. Ik heb een encounter met een Avril-wannabee gehad.
Avril? Tja. Wie is Avril Lavigne eigenlijk? Even een korte onderbreking voor de mensen die lijden aan een hedendaags-muzikale agnosie. Avril Lavigne staat op het moment redelijk hoog in de hitlijsten met nummers als 'Sk8er boy' en 'Complicated.' Avril heeft een zichzelf door de platenbazen een punk-imago aan laten meten, en probeert zich als zodanig voor te doen. Nou wil ik niet zeggen dat ik een punk-deskundige ben, maar hetgeen Avril maakt, is GEEN punk, het is zoetsappige inhoudsloze pop-muziek, maar maak dat maar eens duidelijk aan een beinvloedbaar pubertje wat weinig kijk op de maatschappij heeft en dat word uitgemolken door platenbazen die veel, erg veel geld verdienen aan cdtjes vol met inhoudsloze pestmuziek.
Terwijl Obi-wan me in mijn geest lastigvalt met heldere visioenen over Avrilfans die aan hun stropdas opgehangen aan één van de stalen balken van de stationsoverkoepeling bungelen, en mezelf in een King-Kongpakje, springend op een op het spoor liggende '2g0Od2B3TrUe' punkslut terwijl de trein in volle vaart aan komt hobbelen, bedenk ik dat dit wel een verdomd goede kans is voor de maatschappij om iets over deze sujetten te leren.
"Hee, heb je dat kerstnummer van Georgina Verbaan gehoord?" Hoor ik Trudy tegen Loes zeggen. "Ja, ti's wel een grappig nummer... maar ik heb een beetje het idee dat ze commercieel aan het gaan is. Het is niet meer de Verbaan van 'Dennis', dat was nou echt een vet hard nummer." Ik probeer te verkomen dat ik mezelf voor een aanstormende goederentrein smijt. "Tja, een beetje commercieel was het wel, dat kerstnummer. Maar ze heeft wel dat vette nummer met D-irect! Daar zit ze immers bij in de videoclip!" De woorden: "RAAAAARGH! WAAAH! YUK! IHL! WAAAAH! STERF! STFU!" weet ik weer tijdig in te slikken. Ik en mijn timing ook. Ik kom tot de conclusie dat de meiden een nieuw woordje 'commercieel' gehoord hebben, maar het gebruik hiervan niet helemaal onder de knie hebben.
Kom nou, Direct? Ik kan me nog herinneren dat in de eerste clip van dit reageerbuisbandje het huidige gitaristje de zanger was. mag ik één keer raden waarom het persoontje met het voor meiden iets apetijtelijkere snoetje tegenwoordig het zang en PR-werk doet?
Uit de zin: "Owja! Heb je gister Avril gezien? Ze was live bij Top of the pops! Ze zond echt goed live!" maak ik op dat Trudy inderdaad een Avril-aanbidder is. Ergens in mij zegt een stemmetje dat ik haar uit haar droom moet helpen. Dat die nare 'Britney-in punkkleding,' 'riooldel,' 'Nep-punkslut,' 'amoebe met stropdas' of 'nog-een-A4'tje-met-synoniemen' eigenlijk helemaal niet zo geweldig is. Dat ze er een sport van maakt om zoveel mogelijk noten vals te zingen. (Of zo weinig mogelijk zuiver, da's één pot nat.) Dat ze helemaal niet zo 'true' is. Dat ze niet kan zingen. Dat ze niet kan schrijven. Dat ze er een sport van maakt om elke keer zo hard mogelijk af te gaan tegenover mensen met een klein beetje verstand.
Een schel gegil haalt me uit mijn trance en ik zie een oud vrouwtje dat een bloedspoor achterlaat langslopen. Ze is in aanraking gekomen met de schroeven die de zeer verstandige Trudy door de schouderbanden van haar stoere East-pack rugzak heeft gedraaid, en heeft een paar fikse wonden aan deze aanvaring overgehouden waarvanuit dikke stralen kleverig bloed over de vers geplaveide tegels stromen. "Hee! Oude graftak! Waar was dat nou weer voor nodig?" Aldus Trudy. Een opmerking over háár opmerking 'graftak' laat ik even links van me liggen, en ik luister verder: "Kijk nou Loes, allemaal bloed over mijn mooie tas... De vette tekens zijn bijna niet meer te lezen!" Loes is redelijk vlot met haar antwoord: "Als we straks op school zijn pak ik de Typ-ex wel weer, dan gaan we wel over dat bloed heen." Ik gun de tas een blik en zie enkele teksten als: "6sic6," "Avril is DA bomb," "Satan rulz!," "People = Shit" en natuurlijk een groot aantal aan pentagrammen. "Ja, vooral dat pentagram heeft grote emotionele waarde. Ti's bijna precies hetzelfde als die uit de videoclip van 'Sk8erboi.' Owjah. 'Sk8erboy.' Avril heeft met dat nummer behoorlijk haar eigenlijk claim dat ze geen 'wussy love songs' zou schrijven behoorlijk om zeep geholpen, niet?
Avril Lavigne maakt soieso deel uit van een groot internationaal complot, zo las ik laatst ergens. Avril spoort wereldwijd kinderen op om in opstand te komen tegen hun ouders en het systeem, en de grote überAvril die achter dit alles zit, wacht op het juiste moment om haar opdrachten voor de vorming van de 'nieuwe wereldorde' door te spelen naar de gehersenspoelde jeugd. We zullen als huidige orde geen schijn van kans hebben. Zelfs mijn leven loopt gevaar. Huurmoordenaars worden afgestuurd op iedereen die verkondigd dat Avril kwaadaardig is, om er maar voor de zorgen dat de 'nieuwe orde' zonder problemen zal worden geinstalleerd. Dus, beste lezertjes, ik doe dit met gevaar voor eigen leven.... Iets met landsbelang.
"Jaaa! Da's een vet koel nummer. Ik wil ook zo'n sk8erboy! Hij is echt superkoel met zijn way te alternatieve piercing." Ik hoor de trein aankomen. Ik probeer bij de 2 meiden in de buurt te blijven terwijl de trein aan komt rijden. Ik weet mijn innerlijke drang om ze allebei voor de door de NS gecharterde veewagonnen te smijten te beheersen en stap met ze in de trein. Om geen woord te missen ga ik achter ze zitten. We zijn nog geen 5 seconden onderweg of de discussie tussen de 2 meiden barst weer los, als Trudy uit weet te brengen: "Heb je de nieuwe Avril en Direct posters al die in de Break-out stonden?, en heb je dat nieuwe nummer al gehoord van Sita? Is echt een vet hard nummer, heeft ze met zo'n Franse hunk opgenomen!" Het enige wat ik als antwoord hoor is een zacht gesnik. "Hee Loes, waarom huil je? Doe je wel even voorzichtig, je Corpsepaint loopt zo uit." hoor ik Trudy aan Loes vragen. "Nou," is het antwoord: "Je begon over Sita. En toen moest ik weet aan K-otic denken." "Ach sorry meid, echt kut he? Dat ze uit elkaar zijn?" Een zacht gesnik is het antwoord. Op dat moment heb ik het gehad. Ik smijt alle remmen los en barst in een hysterisch gelach uit. De gehele coupe kijkt me aan en ik begrijp dat ik de meest afschuwelijke fout heb gemaakt die ik had kunnen maken. Leermeester Steve Irwing zou me verstoten uit zijn Alligatorparradijs. Ik heb de aandacht van de twee ware alternatievelingen getrokken.
Trudy legt haar Hitkrant aan de kant en begint me vreemd aan te staren. Loes draait zich om en ik kijk recht in haar verlopen gezicht. Ik voel een enorme schaterlach aankomen maar ik weet me wederom te vermannen. Ik slik het in, draai me om, en staar het raampje uit. "Hee, wat is er zo grappig?" vraagt Loes. Ik houd me stil, slik een keer en draai me snel om. Mijn negeerbeleid faalt echter jammerlijk. Trudy en Loes staan op en gaan voor me staan. Snel wend ik mijn blik weer af en kijk ik naar mijn schoenen. "Hee, zou je wat voor me willen doen?" vraagt Loes, ik geloof aan mij. Ze pakt een stuk papier en schrijft er snel wat op. "Hoor je me?" vraagt ze. Niets. "Volgens mij issie doof" zegt Trudy tegen Loes. "Ja, zal wel. Vreemd hoor." is het antwoord. Ze vouwt het papiertje op en druk het in mijn handen. Ik beweeg niet. Op het zelfde moment schalt het door de intercom, ik ben bij mijn station aangekomen. Ik sta op, pak mijn tas en loop naar de dichtsbijzijnde uitgang. Op het moment dat de trein tot stilstand komt en de treindeuren opengaan, kijk ik om. Trudy en Loes kijken me met een vreemde glimlach aan.
Ik stap uit, en loop zonder om te kijken bij de trein weg. Opeens voel ik weer het briefje in mijn hand. Ik vouw het uit en kijk erna. Ik zie het adres van een TMFid en een Cu2 account, met daarbij de tekst: "Laat je een berichtje achter? XXX." Ik laat een zucht, hou mijn hand omhoog en sprijd mijn vingers. Meteen krijgt de wind vat op het briefje en rukt het uit mijn handen. Ik kijk achter me en zie het wegwaaien. Ik glimlach terwijl de thermiek van de wind het briefje op een vrolijke, gezwinde melodie verder van me verwijderd.
