[OS 2012] Redgrave, de Engelse olympische held
Op 27 juli gaan de Olympische Spelen in Londen van start. In aanloop naar het grootste sportevenement aller tijden brengen wij jullie een reeks van specials over de vele facetten van de Spelen. Elke vrijdag kun je een special lezen die gaan over Londen, Nederlandse sporters, olympische historie en andere mooie verhalen rond dit grote evenement.
Elk land heeft zijn olympische sporthelden. In Nederland zijn dit misschien wel Fanny Blankers-Koen en Pieter van den Hoogenband, al zal iedereen daar wel een andere mening over hebben. In Engeland, de gastheer van de Spelen, is er minder twijfel; roeier Steven Geoffrey Redgrave is de grote olympische sportheld van de Engelsen.
Redgrave, geboren in Marlow, kwam op zijn 22e voor het eerst in actie op een Olympische Spelen. Op de Spelen van 1984 in Los Angeles won hij samen met Martin Cross, Adrian Ellison, Andy Holmes en Richard Budgett op de olympische roeibaan goud in de categorie vier met stuurman. Vier jaar later in Seoel pakte hij twee medailles; brons in de twee met stuurman (met Patrick Sweeney) en een gouden medaille in de twee zonder stuurman, weer samen met Holmes.
Na de Spelen van Seoel ging Redgrave op zoek naar een nieuwe partner voor de twee zonder en vond deze in Matthew Pinsent. Het duo bleek ongekend sterk in deze discipline, want naast de wereldtitels op de wereldkampioenschappen van 1991, 1993, 1994 en 1995 werden ze ook in 1992 (Barcelona) en in 1996 (Atlanta) olympisch kampioen. Het betekende dat Redgrave op vier achtereenvolgende Spelen een gouden medaille wist te behalen een dan al prachtige prestatie.
Redgrave werd na zijn vijfde goud geeërd met een standbeeld. (WikiCommons/SteveF)
Maar beide Britten wilden meer. Redgrave wou op zoek naar zijn vijfde op een volgende gouden medaille en ging samen met Pinsent zijn heil zoeken in de vier zonder stuurman. De weg naar de Spelen in Sydney ging echter niet zonder horten en stoten. Er werd namelijk in 1997 diabetes bij hem geconstateerd. Het Britse volk kon volgen hoe hij daarmee om ging, aangezien er een reallifesoap genaamd Gold Fever werd opgezet rond het team.
Zijn dokter had hem gemeld dat de diabetes geen invloed op zijn resultaten zou hebben, maar Redgrave bekende vorig jaar in een interview dat hij dat helemaal niet zeker wist. "Niemand had het ooit gedaan, ik was een soort proefkonijn", zei Redgrave tegen The Telegraph. "Diabetes moest maar met mij leren leven en niet ik met de diabetes. Ik kon het niet onze manier van werken laten beïnvloeden. We moesten doorgaan op de ingeslagen weg, hoe moeilijk het ook was."
Het bleek inderdaad een zware weg voor Redgrave, die zelfs in 2000 nog niet zeker wist of hij de Spelen kon halen. Bij de trials werden hij en zijn maatje Pinsent derde en dat terwijl Pinsent de beste resultaten bij de tests neerzette. "Ik ging vervolgens naar de coach (Jurgen Gobler, red) en zei dat hij me uit het team moest halen, omdat het niet eerlijk was ten opzichte van de rest. Hij moest er echter niets van weten en zei dat ik nodig was in het team."
Het bleek uiteindelijk een goede keuze van Gobler te zijn geweest. Op 23 september stond het kwartet aan de start van de finale van de vier zonder stuurman. Vanaf de start nam het kwartet al de leiding, maar de voorsprong op de Italianen werd nooit echt groot. Die kwamen in de laatste 500 meter nog gevaarlijk dichtbij, maar Redgrave en zijn mannen hielden na twee kilometer nog 0,38 seconden over en veroverden dus de gouden medaille.
De laatste gouden race van Redgrave in Sydney.
Redgrave twijfelde echter nooit aan de zege: "Ik was de tacticus, dus ik wist waar iedereen lag. Ze kwamen dichtbij, maar ik twijfelde geen enkel moment aan de zege. Ik ben niet arrogant, maar ik wist gewoon dat we nog een extra versnelling hadden. 0,38 seconden klinkt als niks, maar er was nooit twijfel."
Redgrave behaalde voor de vijfde achtereenvolgende Spelen een gouden medaille, een prestatie die pas drie anderen voor hem deden. Het verwierf hem in Groot-Brittannië niet alleen het ridderschap, maar ook een heldenstatus.
