What If
Of hij het nou wil of niet, Daniel Radcliffe zal altijd herinnerd worden als Harry Potter. Maar dat betekent niet dat hij zich niet met andere films bezighoudt. Al eerder maakte hij de thriller The Woman In Black, dat over het algemeen goed ontvangen werd. Nu is hij terug met zijn eerste romantische komedie: What If. Voor herhaling vatbaar of een verschrikkelijke misstap?
Wallace is een mislukte geneeskundestudent die na een jaar nog steeds niet kan verkroppen dat de relatie met zijn ex over is. Zo luistert hij nog elke dag zijn opgeslagen voicemailberichten af om nog maar de stem van zijn ex te kunnen horen. Hij woont in bij zijn zus in het altijd levendige Toronto en werkt daar bij een bedrijf dat handleidingen produceert. Saai! Dat vindt Wallace ook. Tot hij Chantry ontmoet. Chantry is de nicht van zijn beste vriendin en zij zet zijn leven op zijn kop. Er is alleen een klein probleempje: ze heeft al een vriend. Uhh.. vrienden?
Dat Daniel Radcliffe kon acteren, wisten we wel. Maar of hij ook buiten zijn comfortzone dezelfde prestatie kan leveren, was nog maar de vraag. Die vraag is simpelweg te beantwoorden met een volmondig 'ja'. Radcliffe straalt in What If en is misschien zelfs beter dan ooit. De chemie tussen hem en Zoe Kazan, die Chantry speelt, spat van het scherm af en de dialogen zijn grappig, gevat en natuurlijk. Elke keer als de twee weer in een situatie belanden, tovert dit een brede glimlach op het gezicht en na het bekijken van deze film stond deze brede glimlach nog een kwartier bij ondergetekende op het gezicht.
Zoe Kazan blijkt een perfecte castingkeuze voor de klunzige Chantry, die absoluut niet weet wat ze wil en daar zelf ook helemaal gek van wordt. Dit levert zowel humoristische als serieuze scènes op die nog lang in het geheugen blijven staan. Het clichégehalte in What If ligt erg hoog, maar ze worden zo humoristisch aangepakt dat het allemaal helemaal niet meer zo cliché aanvoelt. Uiteraard zal er wel eens overheen gekeken moeten worden om ergernis te voorkomen, maar dit is in het geval van What If helemaal geen straf.
What If is een film die niet gemaakt of geforceerd aanvoelt, maar eentje die frisheid uitstraalt en dit ook op het witte doek weet te brengen. Dit komt uiteraard door de twee hoofdrolspelers, maar ook de bijrollen delen mee in het succes. Zij zijn degenen die de grappen maken die eigenlijk niet kunnen en een schaterlach tot gevolg hebben. Een andere punt dat zorgt voor frisheid is de snelle afwisseling tussen verschillende scènes waardoor de film blijft lopen en niet op een punt afzakt of vertraagt.
Wat er valt te zeggen over What If, is dat het een pareltje is in het genre en het een groot publiek gegund mag worden. Daniel Radcliffe is vlotter dan ooit en lijkt zich als een vis in het water te voelen in dit voor hem nieuwe genre. Ook Zoe Kazan weet in What If een grote glimlach en misschien zelfs een traantje op het gezicht te toveren. Het script zorgt voor een goedlopende en eigenlijk gewoon heerlijke romcom. Het is wachten geblazen op Radcliffes nieuwe project: Horns. Komt u maar door!
