Battlefield: Bad Company 2

Gespeeld op: Playstation 3
Ook beschikbaar op: Xbox 360 en PC

Electronic Arts en developer DICE werken al tijden samen aan de Battlefield-serie, een serie die bekend staat om zijn briljante multiplayer. Ook de oudere versies van de game worden nog flink gespeeld, maar dat is geen reden voor EA en DICE om hier op te blijven teren. Een paar jaar terug verscheen de eerste Battlefield-game voor de huidige consoles en PC en tevens de tweede Battlefield op een console ooit. Met Battlefield: Bad Company introduceerde DICE een engine die dingen op je scherm kon toveren die in duizend stukjes te schieten waren. De multiplayer van de game was sterk als vanouds, maar er was nog genoeg aan te merken op de game, waardoor deze game helaas niet de boeken in ging als topper. We zijn inmiddels enkele maanden bezig met 2010, maar het is nu al één van de beste jaren van deze eeuw, in ieder geval wat betreft games. EA en DICE leveren hier sinds enkele weken een bijdrage aan in de vorm van Battlefield: Bad Company 2. Of deze game goed gezelschap is, of dat de titel de game eer aan doet, gaan we voor jullie uitzoeken.



DICE heeft zich met Bad Company 2 iets meer gefocust op de singleplayer dan in de voorgaande games. Voordat ik verder ga; maak je maar geen zorgen dat de multiplayer daar onder te lijden heeft. In Bad Company 2 volgen we nog altijd Private Preston Marlow, lid van een groep soldaten genaamd de Bad Company. Naast Marlow keren ook Sarge, Haggard en Sweetwater terug om met hem een squad te vormen. Zoals kenners van het eerste deel weten zorgt dit gezelschap voor de nodige dosis humor door de verschillende, en dikwijls botsende karaktereigenschappen. Toch voelen de vier kerels als een team en houden ze elkaar koste wat het kost veilig. Het verhaal in Bad Company is niet al te interessant, en de plotwendingen zie je van mijlen ver aankomen. De singleplayer is tevens erg kort en op de hoogste moeilijkheidsgraad zal het ervaren gamers een uur of zes en een hoop explosies kosten om het einde te bereiken. Ondanks het niet al te boeiende verhaal en het feit dat de singleplayer erg kort is, voegt het wel degelijk iets toe aan de game. Ik wilde de vergelijking eigenlijk niet maken, maar de singleplayer van Bad Company 2 heeft mij meer weten te boeien dan die van Modern Combat 2. De omgevingen zijn erg mooi en dynamisch en de levels zijn iets rechtlijniger dan voorheen. Er liggen dozen met munitie op vaste locaties op de kaart, wanneer je een op de kaart aangegeven punt bereikt volgt er vaak een cutscene en de vaart blijft er goed in. Bovendien is er genoeg te verzamelen en op te blazen, dus de singleplayer is zeker voor herhaling vatbaar. Je hoeft er overigens niet op te rekenen dat Sarge, Haggard en Sweetwater veel doen. Ze schieten er aardig op los, maar in de meeste gevallen ben jij degene die de meeste vijanden omlegt. Daarbij zijn ze overduidelijk onsterfelijk; iets wat de geloofwaardigheid van het verhaal ietwat omlaag haalt.



De locaties die je bezoekt in Bad Company 2 zijn schitterend. Daarmee ben ik aanbeland bij een korte reflectie op de graphics van deze game. Zij die tussen de actie door af en toe even om zich heen kijken en ook de bergen op de achtergronden bekijken, zullen een immens gevoel van diepte voelen. DICE levert wat dat betreft puik werk af. De game voelt aan alsof je zo naar de berg kan wandelen die in feite vijf kilometer verderop ligt, maar stiekem kun je er helemaal niet heen. Bomen en planten zwaaien langzaam heen en weer in de wind, en de schade die je kan aanrichten aan de omgeving is wederom geweldig. Complete hutjes zijn kapot te knallen, muren waar je vijanden achter schuilen blaas je in één schot met een raketwerper weg en je ziet zowaar staaldraad zitten in gewapend beton. Hier en daar  laten de textures te wensen over maar het algehele niveau van details is hoog. Zelfs bij een gigantische lading explosies heb ik geen framedrops opgemerkt. Twee kleine minpuntjes zijn de schaduw en de gezichten van de karakters in de game. De schaduw kan soms erg blokkerig zijn en de gezichten zijn bij vlagen wat emotieloos. Ook audio-technisch kan Bad Company goed meekomen. Elk wapen heeft een authentiek geluid en de soundtrack past goed bij de sfeer van chaos en destructie die de game neerzet.