Unreal Tournament III
Deze gamemode is bij uitstek de gamemode waarmee UT3 zichzelf onderscheidt van de concurentie, de standaard Deathmatch, Team Deathmatch en Capture The Flag zijn allemaal tot in de puntjes uitgewerkt en heerlijk gebalanceerd, maar juist deze wat meer ingewikkelde Warfare modus maakt de game uniek. En juist deze modus werkt niet helemaal lekker, de toevoegingen ten opzichte van de Onslaught mode uit het vorige deel maken het spel er niet duidelijker op en de grotere hoeveelheid radicaal verschillende voertuigen maakt de keuze van het juiste voertuig voor de juiste situatie niet makkelijker. Ook is het pijnlijk duidelijk dat voor de echt tactische game beter gekeken kan worden naar een andere game die zich hier wat meer in specialiseert, zoals Enemy Territory: Quake Wars.
Daarbij komt nog eens dat de in-game objecten wel tot de verbeelding spreken, maar niet direct duidelijk maken waar ze voor dienen. De eerste keer dat ik de klassieke Flak Gun oppakte dacht ik te maken te hebben met een viervoudige Rocketlauncher, totdat ik daadwerkelijk op de schietknop drukte. Zo ook met de voertuigen, zeker bij de Necris-varianten volgt niet direct uit de vorm wat de functie van het ding is, wat de mogelijkheden van het voertuig zijn en dit ook zo met de Orbs.
De graphics werken echter ook niet mee. De game kent enorm veel detail en en ziet er op sommige momenten echt verbluffend uit. Dit zorgt er wel voor dat je soms het overzicht verliest, dat je soms niet meer weet waar je moet kijken voor belangrijke dingen en gebeurtenissen. De mensen die gewend zijn Team Fortress 2 of Call of Duty 4 online te spelen zullen ook een kill-cam missen, de mogelijkheid om te zien van waaruit je nu eigenlijk doodgeschoten bent, hoe dit gebeurde en hoe jij dit in de toekomst zelf ook zo kan doen. Daarbij mist de game een duidelijk artistieke stijl, of misschien anders gezegd een artistieke stijl die interessant is. Games als Gears of War of BioShock zijn gemaakt met dezelfde onderliggende techniek, maar stralen wel veel meer sfeer uit en zijn daardoor eigenlijk veel mooier. Het lijkt wel alsof Epic gedacht heeft: \\\"Meer details is een mooiere game\\\", iets wat natuurlijk niet opgaat zonder een goed uitgewerkte artistieke sfeer.
Nog wel het grootste probleem met de graphics is dat ze gewoon niets toevoegen, de game wordt niet beter van de vele details in zowel de levels als de karakters als de wapens, de game speelt er niet beter door, sterker nog het overzicht dreigt verloren te gaan. Misschien had er iets beter gekeken moeten worden naar hoe het geluid aangepakt is, gewoon degelijk, no-nonsense goed klinkende wapens, simpel te negeren achtergrondmuziek, van het testosteron druipende stemmen en de inmiddels retro stadionspeaker: niet verrassend, maar gewoon degelijk.
Naast al dit multiplayergeweld is er ook een singleplayer campagne te vinden in de game, met zowaar een verhaal om de verschillende \\\"missies\\\" aan elkaar te knopen. Zoals verwacht valt dit niet serieus te nemen, Epic zelf lijkt dit ook niet te doen door de redenen die ze aangeven waardoor men op de slagvelden kan respawnen. Dit \\\"verhaal\\\" mag de reden niet zijn om de game te kopen, de normale singleplayer tegen bots is zoals altijd van redelijk niveau. Het grootste nadeel van bots in een multiplayer gerichte game als dit blijft dat ze maar een beperkt aantal technieken gebruiken die op een gegeven moment perfect te voorspellen is. Echte uitdaging valt dus ook alleen online te vinden, voor de offline ervaring zijn er voor op de lange termijn veel leukere spellen te vinden dan deze.