Black
Allereerst het verhaal, daarover kan ik kort zijn: dat is nauwelijks aanwezig. Je speelt de leider van een special ops groep die ergens in Oost-Europa of de voormalige Sovjet-Unie jacht maakt op een voormalige CIA-agent. Deze verkoopt namelijk tegenwoordig zijn diensten voor grof geld aan terroristen, en dat kan natuurlijk niet getolereerd worden. Natuurlijk is verhaal bijzaak in een spel waar het vooral om actie draait, maar het geeft toch een doel aan hetgeen je doet.
<\/center>
Hiermee kom ik meteen op een ander minder element van Black. Het doel van elk level bestaat uit het einde van het level bereiken of alle vijanden doden. Meer is er niet. Wel bevat elk level een aantal secundary objectives bestaande uit het vinden of vernietigen van een aantal voorwerpen als kluizen en laptops. Deze voorwerpen zijn meestal verstopt in hoeken en nissen. Tegenwoordig verwacht je toch wat meer afwisseling in een FPS.
Een erg frustrerend element in Black is dat je niet kunt springen. Dit is omdat elk level bestaat uit ruimtes met zogenaamde scripted events. Vijanden verschijnen op bepaalde momenten. Om dit niet in de war te brengen is het niet mogelijk om naar een eerder bezochte ruimte terug te keren. Dit kan behoorlijk frustrerend zijn als een klein stoepje je scheidt van die broodnodige healthpack die je net heb laten liggen.
Tenslotte word je in enkele missies bijgestaan door maximaal twee teamleden. En ik moet zeggen dat Criterion dit bijzonder goed heeft uitgewerkt. Ze lopen niet in de weg en kunnen niet dood. Je voelt je dus niet als een babysitter die continu je teamleden in de gaten moet houden. Verder doden ze maar zelden een vijand dus je hoeft ook niet boos te worden dat ze je kills afpakken. Hun taak lijkt vooral te zijn het afleiden van de vijand waardoor jij ze via de flanken kunt aanvallen. Naast de noodzaak van dekking (gedraag je als Rambo en je bent heel snel dood) is dit overigens het enige stukje tactiek dat in Black aanwezig is.
<\/center>
