Game/Bordspel Review: Kolonisten van Catan
Het spel wordt gespeeld met twee dobbelstenen. Geluk bepaalt de winnaar dus? Dat dacht ik ook toen ik aan het eerste potje mee deed en ik was dan ook in de veronderstelling evenveel kans te maken op een overwinning als ieder ander. Toch bleek halverwege dat alle beslissingen die ik tot dusver had gemaakt behoorlijk stom waren geweest en al snel werd duidelijk dat winnen er niet meer in zat.
Dit is namelijk een van de sterke punten van Catan: De persoon die de dobbelstenen gooit, is niet de enige die bezig is. Als de speler die aan de beurt is een 6 gooit dan mogen namelijk alle spelers die een dorpje of stad hebben gebouwd aangrenzend aan een grondstofgebied met het getal 6 een grondstofkaart nemen. Bovendien mogen alle spelers met de dobbelaar handelen om grondstofkaarten te ruilen. Dit zorgt er voor dat alle spelers bijna altijd wel iets te doen hebben. Los daarvan is al die ruilhandel aan de speeltafel erg gezellig! Uiteraard mag alleen de speler die aan de beurt is ook daadwerkelijk iets kopen van de grondstoffen en gelden daarnaast een aantal andere zeer duidelijk gespecificeerde regels om ervoor te zorgen dat het spel gladjes en zonder ruzie verloopt.
Een ander sterk punt aan het spel is dat er nooit iets kan worden afgebroken. Iedereen weet hoe frustrerend het kan zijn als je na lang ploeteren je legertjes bij elkaar hebt bij Risk of je hotel hebt gebouwd in Monopoly en ze vervolgens weer te moeten afgeven. Bij Catan is dit niet het geval en dat zorgt ervoor dat het spel voor alle spelers leuk blijft. Uiteraard kun je elkaar toch goed dwarsbomen door het spelen van "ridderkaarten" en het bouwen van handelswegen, maar zijn zelden ernstige aanvallen naar een bepaalde speler.
