'Een derde werknemers is bereid tot loonoffer'
Een op de drie werknemers is bereid salaris in te leveren als daarmee zijn of haar baan behouden blijft. Dat schrijft de Volkskrant dinsdag. Deze groep werknemers is bereid om een loonoffer te doen van gemiddeld drie procent van het nettoloon. Dat komt neer op zo'n honderd euro bruto per maand, aldus de krant.
Het dagblad baseert zich op het Nationaal Salaris Onderzoek dat later dinsdag wordt gepresenteerd door carrièresite Intermediair en Nyenrode Business University. Bijna tachtigduizend werknemers vulden deze enquête in. Hun gemiddelde jaarinkomen bedroeg 37 duizend euro bruto.
Uit eerder onderzoek van adviesbureau Berenschot en salarisverwerker ADP bleek dat ongeveer 25 duizend bedrijven in Nederland het afgelopen jaar hun personeel hebben gevraagd een salarisverlaging te accepteren. ING meldde halverwege maart op basis van onderzoek dat 34 procent van de werknemers bereid is salaris in te leveren in ruil voor meer werkzekerheid.
En zo ja, worden die niet achterlangs weer gecompenseerd ?
En hoe ''zeker'' is dat 'behoud van werk' ?
Want als na 1 jaar alsnog mensen eruit moeten dan hebben ze zichzelf flink in de vingers gesneden.
Niet alleen bij verplichte lasten, maar ook nog de middel om die lasten te dragen?!
Ik bedoel, als een bedrijf tegen een faillissement aan staat, dan zou ik wel wat in willen leveren! Mits ik daar al een tijd werk uiteraard. Maar anders....kom op zeg?
Win win voor de bazen en regering.
Lonen in nederland zijn misscien hoog, maar dat komt meer door de belasting erover en dan nog is het loondeel een klein gedeelte van de kostprijs.
Mijn vrouw is er helaas wel ingetrapt, heeft 10% in moeten leveren. vervolgens 4 maanden later alsnog ontslagen. terwijl de top 130 miljoen aan bonussen onderling aan het verdelen was.
Trap er niet in mensen!!
Persoonlijk zou ik trouwens ook nooit voor een grote multinational gaan werken. daar ben je niet meer dan een nummertje. dan inderdaad wel liever minder salaris bij een baas die wel hart voor zijn personeel heeft
Nee, we willen allemaal psychologie studeren of elkaar diensten gaan verkopen tegen ¤ 200,- per uur want dat staat wel interessant... Tja...
Bij mijn vorige baan zou ik het wel gedaan hebben. Daar was de baas gewoon een man die zijn eigen bedrijf had opgericht, zelf ook gewoon mee werkte als het druk was, zijn bureau in dezelfde ruimte had als de werknemers en die zichzelf eerst zou korten als de zaken slecht lopen. Daar had ik het best nog willen doen.
dan lever je 10% zodat het bedrijf het 3 maanden later alsnog over de kop gaat en je nog eens 30% in mag leveren als je de ww in gaat.
Flink maandsalaris heb je dan
En wie garandeerd mij dat het bedrijf dan alsnog niet over de kop gaat?
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Daarnaast werkt driekwart van mijn generatie, ook diegenen die MBO en HBO hebben, gewoon voor bijna minimumloon. Wat moeten wij inleveren?
Eerst salaris inleveren om een paar maanden later als nog ontslagen te worden. Dan kom je bij het UWV voor een WW uitkering en die kijkt 1 jaar terug en pakt daar het gemiddelde van wat je verdient hebt x 0.7. Je eindigt met een flink stuk minder aan uitkering.
Maar jou lasten worden niet minder, dus ga je erg hard achteruit op je inkomen.
En jou werkgever? Die lacht maar.
En ondernemer zei eens tegen me in de kleine crisis van 2004, tijdens een functionering gesprek, een crisis is voor mij een opportunity, een kans om alles uit het bedrijf en personeel te wringen en er zo veel mogelijk aan over te houden.
Een loonsverhoging zat er dus niet in en mijn nieuwe contract werd er niet beter op. Ik ben bij die werkgever weg gegaan en 4 maanden later was hij opeens failliet, het bedrijf en bankrekeningen waren leeg gehaald in een weekend en hij was met de noorderzon vertrokken, het overige personeel met lege handen achterlaten.
Ik zal er niet over piekeren om loon in te leveren omdat ik bij voorbaat weet dat er alleen maar meer ingeleverd moet worden.
junk01.
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Wat echter wél zo is, is dat de bereidheid van mensen om hun loon in te leveren aangeeft dat bangmaken werkt. Als mensen massaal aan zouden tonen dit niet te willen kunnen accepteren, echt solidair, zeg maar, dan zouden werknemers het wel laten dit soort offers te vragen.
Salarisoffers leiden namelijk veel meer tot competitie (wie is het goedkoopst en mag dus blijven) dan als werkend Nederland één front te vormen en dit "niet te pikken".
"Sociaal" en "solidair" Nederland zou dus stuk voor stuk zijn buurman het brood uit de mond concurreren door 3% goedkoper te zijn. Hoeven we in ieder geval niet meer naar immigranten te kijken voor oneerlijke concurrentie.
Echter is "billijkheid" ook een van mijn basisbehoeften. En dat is nu net waar het hier om gaat.
Daarnaast zouden er met een dergelijke, algemene, instelling nooit bepaalde revoluties hebben plaatsgevonden.
Soms dringt een vergelijking pas goed tot je door als je hem tot in het absurde doortrekt, dus laten we dat even doen. Kijk naar de Schotten die zich verzetten tegen de Engelsen.
In principe konden zij zich, met overgave aan bepaalde voorwaarden opgesteld door hun overheersers, voldoen aan hun basisbehoeften. Toen duidelijk werd dat zij instemden met beperkingen, verplichtingen, en tot zekere hoogte uitbuiting, wisten de Engelsen dat er meer te halen viel. De voorwaarden en uitbuiting werd grondiger en stelselmatiger, en de behandeling van onderdanig Schotland slechter en slechter.
Er was iemand voor nodig die deze behandeling niet pikte, en de rest van zijn broeders en zusters hiervan wist te overtuigen om tegen hun overheersers in opstand te komen en, uiteraard met de nodige kosten (in dit geval levens, dus een vrij hoge prijs) hun vrijheid te verwerven.
Als dit niet was gebeurd, was de situatie er stelselmatig slechter en slechter op geworden, onder het mom van "Maar we mogen teminste nog ademen, toch?".
Uiteraard is dit een belachelijk en absurd uitvergroot voorbeeld, maar de kern lijkt me duidelijk.
De werkgevers (Engelsen), waarvan er bij zijn die zelf écht niet omkomen van de honger, merken aan hun werkgevers (Schotten) dat zij bereid zijn in te leveren zolang men maar kan blijven voldoen aan hun basisbehoeften. Onder de werkgevers (en directieleden) die zelf dus echt de broekriem niet hebben hoeven aantrekken betekent dit dus dat met wat juist schuldgevoel en angst- management er flink wat bespaart kan worden, en dat deze besparingen linea recta in hun eigen portomonnee kan belanden.
Misschien zie ik het ook een beetje teveel door een roze bril, door er van uit te gaan dat loonverlaingsverzoeken een 'last resort' zijn voor werkgevers en derhalve wél billijk.
In veel, zoniet de meeste gevallen, zal dat niet zo zijn... en sluit ik me ook graag bij je woorden aan.
Puur hypothetisch trouwen, stel je werkt bij een MKB-bedrijf en je weet dta het écht een last resort is. Zou je het dan doen?
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken