Bizar strijdtoneel in Najaf
Sergeant Thomas Gentry vertelt aan de Washington Post: "We voelen ons beroerd dat we vernielen, dat we graven ontheiligen en zo. Dat is niet wat we willen." Andere militairen delen zijn gevoel. Twijfel speelt op bij het kruipen over de graven en het opblazen van tombes waarop foto's van de overleden dierbaren zijn aangebracht. Sergeant Hector Guzman: "Echtgenotes, dochters. Je weet gewoon dat je die tombe vernielt. Het voelt soms gewoon niet goed."
Vechten op een dodenakker is niet een krijgshandeling waarin de soldaten getraind zijn. Het doet bizar aan, "net een jungle-oorlog, maar dan zonder jungle," aldus Guzman.
De milities blijken wél getraind in het vechten op dit slagveld en bovendien goed gecoördineerd te werk gaan. Tegen de verfijnde technieken en apparatuur van de Amerikanen delven ze echter onherroepelijk het onderspit. "Ik wil ze niet te veel eer geven, maar ze zijn goed", zegt kolonel Miles Miyamasu. "Die jongens laten ons echt werken om ze te doden. Maar dood zijn ze, uiteindelijk."