WK 2014: RTFM!
Hoe kan je als voetballer, na een lange dag werken, je vrouw en kinderen nog recht in de ogen aankijken? ‘Daar is papa, je-weet-wel, die we net op teevee zagen huilen in het gras en die meneer de scheids uitschold’ kirt moeder terwijl rugnummer 9 naar de tafel loopt om het vlees te sneijden. Het is immers zondag. Als volwassen vent zou vaderlief er eigenlijk impotent van moeten worden. Instantaan alstublieft.
Na afgelopen week de zoveelste wedstrijd vol ongeloof te hebben gekeken vroeg ik me af waarom er geen regels zijn om schwalbes, tegenspreken van de scheids (tegenschreeuwen doorgaans), en algemeen onsportief gedrag tegen te gaan op het veld. Dus heb ik deze druilerige ochtend de regels van de FIFA er eens bij gepakt. De regels waren netjes up-to-date, afgelopen maart herzien in Zurich en van kracht sinds juni.
Wat schetst mijn verbazing: die regels zijn er. Zo krijg je geel voor onsportief gedrag naar elkaar (Tekenend. Volgende revisie voor de zekerheid maar opnemen dat swaffelen ook rood is?), en geel voor het tegenspreken van de scheidsrechter. Een snelle turf-actie leert ons dat er dan per WK-wedstrijd gemiddeld zo’n 11.82 gele kaart en 0.72 rode kaart te weinig is uitgedeeld, dit terwijl de scheids gebonden is om de vastgelegde regels uit te voeren.
Waarom gebeurt dit dan niet? Het meest gehoorde antwoord is dat de scheids anders ‘het spel dood zou fluiten’. Dit is natuurlijk de meest onbenullige opmerking die je kan maken. Het is hetzelfde als een verloederde wijk niet op te knappen omdat er anders geen lol meer aan is voor de hoeren en junkies. Dat ‘dood’ waar men bang voor is, dat is zoals de regels zijn en daarmee hoe het spelletje is. Als je dat niet leuk vindt, dan heb je een probleem met het spel, niet met de scheids.
Fluiten volgens de regels zou het begin zijn van een normale sportcultuur op het veld, zoals we die bij zoveel andere sporten wel zien: niet tegenspreken van de scheids, niet huilie-huilie doen als er niets aan de hand is en gewoon doen waar je goed in bent: rennen en schieten. Als we hier naar toe willen is het óf fluiten volgens de regels, of Terry Tate. Ik zou het wel weten.
Dus, beste Sepp, Read The Fucking Manual die je net zo mooi up-to-date hebt gemaakt en laat je arbiters de regels hierin uitvoeren. Dan kunnen de voetballers als ze thuiskomen na een lange dag werken tenminste hun vrouw en kinderen weer recht in de ogen aankijken en kan ik ophouden met turven.
