Plat Haags - Mannen van staal

In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers en Harry64 op zondagmiddag het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Driek vanuit zijn gezellige studeerkamer met een liter koffie, en TheGrandWazoo vanuit het gemoedelijke Limburg, en Harry 64 vanuit het midden des lands.

'Er is geen enkele reden tot paniek', aldus burgemeester Depla van Heerlen nadat bekend werd gemaakt dat het winkelcentrum 't Loon zou instorten. Ik vraag me af wanneer je dan wel spreekt over paniek. Als er kernkoppen onder de grond blijken te liggen misschien? Overigens zou ik sowieso een PvdA burgemeester argwanen die zich ooit liet pijpen door een VVD'er in het fietsenhok. Ik zou dat als echte socialist in elk geval niet slikken. Liever had ik overigens gezien dat het Vrijthof in Maastricht er aan ging. Met afstand het meest lelijke plein van Nederland waar toeristen uit eigen land op de terrassen teveel betalen voor magnetronvoer en waar je een half uur moet wachten op een biertje. Aan de andere kant kan zoiets ook echt alleen in Heerlen gebeuren. Die stad scheurt al jaren alle kanten op. Dat is ook het aantrekkelijke en tegelijkertijd aanstootgevend aan deze stad. Het is er rauw, onvoorspelbaar en dramatisch. Stond de stad vroeger nog bekend als poort voor junkies en hoeren, thans probeert men er een culturele lente te bewerkstelligen, geleid door halve garen en idealisten. Aan de ene kant vindt de intellectuele elite daar z'n heil en iets verderop komt het genetisch afvoerputje der hedendaagse mens bij elkaar om eens vriendschappelijk op ieders muil te rammen. Door de mijnen werd er in Limburg voor het eerst kennis gemaakt met het fenomeen buitenlanders. Hele generaties Italianen en Polen wonen er nog steeds. Nog ver voordat de randstad begon te kreunen en steunen over inheemse overlast hadden ze in Heerlen dat allang in de mijnwerkerskroegen met de vuisten opgelost. Praten? Een tik op je smoel keije krijge, auw banaan!

Een echte arbeidersstad dus. U weet wel, mensen die graag een 'saffie' roken en 'balen' van hun onredelijke baas. Ik memoreer even die geweldige Van Kooten en De Bie sketch. Hoe dan ook; arbeiders hebben over het algemeen weinig geld ter beschikking voor spullen en verzekeringen die de huidige maatschappij van ze vraagt. In hun huizen met vochtig behang en muffe sigaretten walm, waar het kruis nog boven aan de deur hangt, leeft men een sober leven. En dan heb ik over echte arbeiders. Mensen die de hele dag gebukt aan de straat werken of die met stukken metaal slepen. Mannen van staal. Het zijn degenen die het eerst in de werkloosheidswet terecht komen, omdat hun rug naar de klote is daar ze zich steeds in de aars hebben laten naaien door de baas. Maar ook de laatste generatie mijnwerkers waarbij het stof nog op de longen ligt moet rondkomen van een schamele uitkering. Soms zelfs zo schamel dat de voedselbank er aan te pas moet komen. Toegegeven: een voedselbank is geen waterput op kilometers afstand, doch het is van de gekke dat zoiets nog steeds in het zogenaamde welvarende Nederland bestaat. Deze week liet Rutte zich weer eens van zijn meest gevoelloze kant zien door te roepen dat de term armoede in Nederland niet bestaat. Precies datzelfde hoorde ik eens in een studentencafé van een jongen die door z'n ouders de kosten van diens studie in de schoot geworpen kreeg. Toeval? Zover ik weet heeft Rutte zich nooit bekommerd, laat staan ooit eens een blik geworpen in de vochtige krochten van de stille armoede in Nederland. Dood relativeren, daar zijn ze goed in bij de VVD. En bovendien zijn ze ook nog eens goed in het neertrappen van mensen die al op de grond liggen. Bezuinigingen op het persoons gebonden budget en de hervormingen op de sociale werkplaatsen zorgen niet voor het gloren van de welvarende horizon. Onze premier heeft geen enkele maar dan ook geen enkele empathie voor de zieken, de mensen die voor een tweede kans knokken en voor de outsiders in deze wereld. 'Armoede is een vertekening van de feiten. We hebben het over mensen met een laag inkomen', aldus Rutte. Het zal hem nog pijn doen aan z'n ogen, al dat zand. Hoe noem je het dan wanneer er hele gezinnen iedere week naar de voedsel- en kledingbank togen? Zij die met een rommelende maag in bed liggen te woelen en niet kunnen slapen omdat ze niet weten hoe ze de rekeningen moeten betalen. Natuurlijk heeft een kind in de sloppenwijk van Brazilië het erger, maar zo lust ik er nog wel een paar. Door deze nonchalante houding van Rutte lijkt het wel alsof de mensen die een laag tot geen inkomen hebben in Nederland zich niet moeten aanstellen. Maar wat als deze mensen een levenslang trauma hebben opgelopen waar ze zelf geen schuld aan hebben? Wat wanneer de gezondheid, na jaren trouwe dienst, ze in de steek laat. Rutte zet ze bij het vuil. In dit land zijn alleen de gezonde mensen welkom. Mensen met een goed diploma mogen dit land binnen. Kortom; succes is het sleutelwoord van dit a-sociale kabinet. Een ander sleutelwoord of beter gezegd een andere sleutelzin is: 'We zullen mensen stimuleren zichzelf te redden'. Een bekend liberaal dogma. Maar wat wanneer de handvatten om jezelf te redden ontbreken? Wat wanneer alles wat je graag zou willen om hogerop te komen je meteen onmogelijk wordt gemaakt? Daar zit ook het absolute knelpunt van het liberalisme: iedereen wordt met dezelfde kansen geboren. De grootst mogelijke onzin, bedacht door mensen die het in de schoot geworpen kregen.

Toch past Rutte helemaal bij het Nederland zoals we het nu kennen. We lachen de zwakken uit en stenigen de sociaal betrokkenen. Godzijdank is dit van korte duur. Want net zoals het leven is ook de politiek een groot golfslagbad.