Vakantie, jaja
We hebben het zo gewild, vakantie in Tuinesië, dus de consequenties hebben we maar te aanvaarden. Een rol behang, vol geschreven met klussen. Te beginnen met de kamer van zoon die op kamers ging wonen. Zijn hok is nu dus leeg, maar wordt meteen geconfisqueerd door de jongste zoon. En die heeft natuurlijk weer wensen. Dat behang met zwarte en zilveren banen is helemaal niks, zooo 2006. En dat posterbehang moet aan een andere muur, zonder deur. En die poster zelf kan ook beter. Hij heeft een foto gezien van de Brooklyn Bridge met op de achtergrond de skyline van Manhattan. Nog met de Twin Towers. Die moet het maar worden. De mazzel die mam heeft is dat je tegenwoordig dat gehate behang-inpappen niet meer hoeft te doen, je smeert nu de muur in. Veel minder gedoe.Ik moest zorg dragen voor reiniging van het plafond en aanbrengen van nieuwe latex. Die Bert is een pestjoch met zijn gerook. Het plafond heeft een grove struktuurlaag, dus het schoonmaken was bepaald geen pretje. Het moest echter wel, anders hecht de latex niet. Dus een plantenspuit gevuld met water en ontvetter. Voordat ik een halve vierkante meter had ingesproeid was ik het al spuugzat. Dat moest anders, makkelijker. Dus de drukspuit van vijf liter met het restje groene-aanslagverdelger gepakt, uitgespoeld en gevuld met ontvetter. Effe pompen en sproeien maar. Kijk, dat ging heel wat lekkerder. Alleen was door het ruwe oppervlak de doek heel snel maar de gallemiezen.
Toen gelatext. Rotwerk, maar ach het was maar dik twaalf vierkante meter. Tot mijn grote verrassing bleek de volgende dag dat het in een keer goed was. Jottem, dat hoeft voorlopig niet meer. Nog effe een laminaatvloertje erin en het was klaar. Ik heb er inmiddels een hekel aan om op mijn knietjes te zitten bij het klussen, want opstaan gaat met veel gekraak gepaard, dus dat vloertje werd er door twee schoonzonen in geplempt. O ja, Ikea heeft me nog even tot tijdelijke werknemer gepromoveerd, maar dat kom ik ook wel weer te boven. Ik zet gewoon de jongetjes aan het werk en blijf op de achtergrond zure aanmerkingen strooien. Hoort ook bij de voorbereiding op het volwassen leven zakmaarzegge.
Het volgende project is het plafond van de woonkamer. Dat is gelukkig mooi glad, dus het schoonmaken zal wel meevallen. Ik heb al een stukje geprobeerd en het resultaat is opzienbarend. Met een beetje mazzel hoef ik alleen maar schoon te maken, en kan ik mama van dat latexen aflullen. Jaja, ik kan altijd blijven dromen.
Maar goed, dat is pas het begin, op de bovenverdieping ligt nog heel wat meer gedoe te wachten.
O ja, het autootje moest even een beurtje. Ik had al een hele tijd in de gaten dat de bak een beetje kraakt als ik bij een gangetje van veertig een heel klein beetje gas geef. Het is een automaat, dus had ik al het idee dat dit wel eens een heel duur kraakje kon zijn. En ja hoor, de koppelomvormer begint het te begeven. Revisie kost 2,8 mille, ex BTW. Ik zei tegen de garagist dat ik een heel simpele oplossing had voor het euvel: gewoon de muziek hard zetten. Dat vond evenwel geen genade in zijn ogen. We hebben nog een poosje gespeeld met het idee om een andere auto aan te schaffen, maar dan moet ik ergens rap een mille of tien, twaalf zien te vinden. Dat wordt dus niks, maar de auto is verder in goede conditie en van een prima merk, dus we zullen het er maar op wagen. Als ik er zonder veel verdere rampen nog een tonnetje bij kan rijden is deze investering toch niet al te woest. En tegen die tijd ben ik zo’n beetje aan mijn pensioen toe. We zien wel, maar vroeger was dat toch anders. Toen had je een hele ouwe brik en verwachtte je met die ene dure reparatie weer jaaaaren te kunnen karren. Ik besefte toen nog niet dat een auto zo wordt ontworpen dat de meeste onderdelen zo’n beetje tegelijk aan het eind van hun levensduur komen. Nu kijk je kritisch naar de algehele toestand van het vehikel en besluit aan de hand van het resultaat tot al of niet repareren. Maar een rotbericht blijft het, de deuk in het budget is er weer.
Maar goed, het grote nieuws is toch wel de arrival van een tweetal nieuwe kleinkinders. Een week of zes te vroeg, maar redelijk op maat. De jongen is vijf pond, de dame vier, dus dat gaat nog wel. Ze zijn binnen een week de couveuse al uit. We kregen van zoonlief een tweetal inlogcodes en daarmee konden we steeds effe naar de babietjes kijken, op de webcams. Prachtig, lang leve de techniek. De jonge ouders zijn natuurlijk nog steeds een beetje confuus van het gebeuren, maar dat trekt vlug bij, vooral als de kinders thuis komen. Dan start het regime van drie uurtjes op, drie af. Weinig slaap, veel moe. Morgen even een Ikea-klus gaan doen, commode en box in elkaar zetten. Zoon werkt door, dus die heeft weinig tijd.
Amersfoort, noteer even een zeer belangrijke datum. 3 augustus is mijn eerste motorrijles, halverwege de dag. Jullie zijn gewaarschuwd. Binnen blijven en anders de polissen tegen het licht houden. I can’t wait.
