Plat Haags: Geert of geen Geert

De tweedekamer'ambtenaren houden ons steeds voor dat 'we' in een democratie leven. Als je op Wikipedia de definitie van democratie opzoekt, stuit je op een verrassing die we eigenlijk al lang weten:

"Een representatieve democratie waarin geen wetten bestaan die voorzien in direct-democratische besluitvorming is een particratie: de politieke partijen hebben de macht. Met uitzondering van Zwitserland zijn de Europese 'democratieën' particratieën. De reden waarom de particratie in dit artikel wordt vermeld is dat de particratie over het algemeen wordt verward met de democratie."

Haha, geintje, en we trappen er allemaal met open luiken in. De 'democratie' blijft beperkt tot de collegiale regenten in de tweede kamer die op hun beurt de 'kwaliteitsmedia' financieren zodat het sprookje in stand blijft. Waarom accepteren we dat toch? Misschien omdat we willen geloven dat onze meninkjes echt wel meetellen, maar als het er op aankomt liever geen vuile handen willen maken? Wel de illusie van morele vrijheid, maar niet de plicht van individuele verantwoordelijkheid?

Zijn of niet zijn, daar gaat het om.

Uitbuikend voor je flatscreen geloven dat je pedante meninkjes ergens aan bijdragen is een van de pijlers van het ervaren van vrijheid, van zelfbeschikkingsrecht. Als de regenten je pakken met de zoveelste politieke blunder, met grijnzende draaikonterij en krakende leugens dan zijn we 'het slachtoffer van het systeem', maar we willen niet erkennen dat we zelf dat systeem zijn. We besteden ons zelfbeschikkingsrecht uit, de media zeggen dat het goed is en wij leunen dommelend achterover.

Is het eervoller om de voortdurende aanvallen van het wrede lot te verdragen of de wapens op te nemen tegen de zee van moeilijkheden en al vechtend ten onder te gaan?

Ja, daar zit de kneep. Welke debiel brengt zijn hypotheek nou in gevaar door 'actief' een einde te willen maken aan het wanbeleid en de neerbuigende hypocrisie van onze volksvertegenwoordigers. Je hebt principes en je hebt vaste lasten.

Doodgaan, gaan slapen, wie weet dromen? Daar zit het probleem, want wat wij in die doodsslaap kunnen dromen, doet ons aarzelen. Die twijfel is er de oorzaak van dat deze rampspoed nooit zal ophouden. Wie zou in pijn en ellende willen leven, als niet de angst voor dat wat na onze dood komt onze wil verlamt en ons nog liever dit vertrouwde lot doet dragen dan vluchten naar iets dat ons onbekend is?

Wat komt er na de revolte? Overleeft mijn geparkeerde auto een landelijk protest? Kunnen mijn kinderen dan nog wel veilig naar school, tannis en foebbul? Liever nemen we een glijdende afbraak van ons morele zelfbeschikkingsrecht voor lief dan dat we ons nageslacht in de waagschaal stellen om het voor eens en altijd afgelopen te laten zijn met dat tergend valse politieke gezeur.

(Misschien heeft dat ook te maken met het conflictvermijdende karakter van onze dwingende baarmoeders, die laten hun mannetjes liever in de tuin beulen dan met fakkels en hooivorken naar het Binnenhof rennen)

Zo maakt het denken lafaards van ons allemaal en verziekt de somberheid de vastberadenheid en verzanden belangrijke ondernemingen door dit gepeins in loze woorden.

Hamlet is geschreven in 1600. Vierhonderd jaar later zijn we nog steeds lafaards, maar dan met beter gevulde buiken en gezondere kinderen.

Maar nu konden we wel eens op een interessante tweespalt zitten. We hebben al een geweldige politicus meegemaakt die vechtend tegen die zee van moeilijkheden ten onder is gegaan, we hebben een politica meegemaakt die over die zee moest vluchten voor haar leven, we hebben een columnist onthoofd zien worden omdat ook hij geen genoegen kon nemen met een onderdanig leven achter de rolluiken. En nu hebben we er één met een privelegertje om zich heen. Dat opent perspectieven.

Waarom stemmen we op de PVV. Het kopstuk van de partij verft zijn haar, heeft een kleine lul en een Hongaarse kut. Al die argumenten komen al jaren voorbij en desondanks blijft de man maar stijgen in de peilingen, nu ook weer met die Europese kolder. Het antwoord is natuurlijk heel simpel: elke vorm van effectieve oppositie richting Geert Wilders is kamikazekritiek. Als politiek-correcte kwezel eerlijk erkennen wat voor ongelofelijke beleidsblunders er de afgelopen decennia zijn gemaakt, vaagt het met trots gestutte fundament onder de 'sociaal-democratie' weg, en dat is de voorwaarde om de kreupele beleidsvoorstellen van de PVV lachend onderuit te kunnen halen. Zo kan Geert altijd Geert blijven, hij hoeft alleen maar met zijn bodyguards te blijven strijden tegen de zee van onrecht die de andere partijen moedwillig hebben laten vollopen. Dankzij de uitstekend georkestreerde slachting van Pim Fortuyn hebben we allemaal gevoeld dat de overgave aan het bloedeloze vertrouwde ook echt geen ander doel dient dan het beschermen van het kleinburgerlijke. We willen weer trots kunnen zijn, maar nog even met schone handjes graag. Dus stemmen we op iemand die voor ons de wapens opneemt en geen polderende compromissen op doorgerot beleid wil sluiten.

PVV-stemmers stemmen niet op een partij, maar tegen de geriatrische particraten die ons voorliegen dat we in een echte democratie leven. Je maakt er de regenten in K2 lekker zenuwachtig mee zonder zelf een poot uit te hoeven steken. Als Geert wetten kan gaan maken blijft je auto heel, je hypotheek tikt gewoon verder en moeder de bitch kan nog steeds al je zuurverdiende geld blijven uitgeven aan haar neukvruchtjes en vetrollen.

Hoe noem je een lafaard die zich ten koste van de vrijheid van een ander voorziet van eigendunk? Dat woord moet nog verzonnen worden, maar het gaat net zo goed op voor mij. Ook ik zie liever dat de boel heel blijft tijdens het rechtzetten van de overmoedige maakbaarheidswetjes, de oeverloze subsidiestromen richting alles wat exotisch is, de achtenvijftigste kans die door 'justitie' gegeven wordt aan de gewetenloze straatrover.

"Maar Geert heeft geen serieus programma." Klopt, but who cares, dat zien we straks wel. Dat programma dat nu draait heeft dringend een reboot en een security update nodig. En zolang dat nog een beetje mogelijk lijkt zonder blauwe schermen blijven steeds meer mensen op Geert stemmen. Wanneer hij eindelijk vermoord wordt door de hysterische wereldverbeteraars vermoed ik dat de hel pas goed losbarst, en dat weet iedereen stiekem ook wel. Dus blijven we kniftig katten op zijn piemel, zijn haar, zijn wijf. Om de o zo breekbaar gebleken democratische illusie nog even in stand te kunnen blijven houden.