Plat Haags: Progressief pittoresk
In de rubriek Plat Haags nemen FOK!-columnisten en submitters het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap onder de loep. Vandaag een uitstapje naar het mooie Nederwaard, waar de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen op volle toeren draait.
De druilerige zaterdagmiddag in Nederwaard was een treffend decor voor het verlaten rode tentje op het plein voor het stadhuis. Maar de lijsttrekker van de lokale PvdA zag geen vuiltje aan de lucht, hij had die ochtend tijdens een stukje intimiteit aan zijn tijdelijke levensgelukspartner toevertrouwd dat er hulp kwam uit Buiten-Woespelveld, in de vorm van twee allochtone actievoerders met een biotas vol rozen en ballonnen. De lijsttrekker kon zijn lol niet op, er was immers nergens anders in de omtrek een politieke partij met twee negers te bekennen, en hij had nóg een verrassing in petto. "Dit gaat ons een verdubbeling aan zetels opleveren schat!!" schreeuwde hij zijn partner na terwijl hij naar het stadhuisplein fietste. Het kindje zwaaide opgetogen terug naar haar progressieve knuffelvriend en strompelde doorgeëmancipeerd naar de badkamer.
"Welkom, welkom! Mag ik me voorstellen, Hank the Freeze, rayonhoofd van de PvdA! We willen natuurlijk graag een glaasje bubbels?" De daklozenkrant scheen een grote schenking aan de partijkas gedaan te hebben, de twee nieuwe linkse gezichten lieten zich de solidariteit goed smaken, boerend begonnen ze aan het opblazen van de rode ballonnen.
"Blake, was het een verstandig idee om die ballonnen en die rozen bij elkaar te bewoearen.." Blake Middle keek zijn rood-bruine vriend geschrokken aan en blies zonder het gewenste resultaat verder tot hij bijna paars zag, en dat was volgens Bill vooruitlopen op de zaken. "Weg met die ballonnen, we delen dan maar rode rozen uit aan witte dozen! Haha!!" Met zijn Antilliaans uiterlijk durfde niemand het openlijk met Bill Splate oneens te zijn, en zijn avances afwijzen zou elke linkse vrouw meteen op een aanklacht wegens racisme komen te staan, Bill nam het er ook vandaag goed van.
"Kijkt u eens mevrouw, een linkse neger met een roos! Voor uw doo.. doo.. doordeweekse sleurdoorbraak schrijft u uw ennawees even op de achterkant van dit kaartje. Zullen we zeggen woensdagochtend van half over elf, tot tien voor kwart voor twaalf?" De vrouw knikte dankbaar en keek even op heuphoogte om in te schatten hoeveel onderbuik ze te verwerken kreeg. Bill verzekerde haar zachtjes dat hij nog geen socialiste was tegengekomen die niet wist wanneer ze moest slikken wat haar voorgehouden werd. Ze gaf keurig haar adres en telefoonnummer af en bleek pal naast een andere activiste te wonen, waarop Bill lachend zijn vriend erbij haalde. "Solidaritiet jongen! Ik heb maar één rood lid!"
Maar Blake hield de rode dozenboot ook deze keer weer af. Hij begreep het wel, al dat geseks met het willige stemvee. Eerst van alles beloven om daarna meteen de halve achterban in de bek te naaien, waarom zou je als Antilliaan geen kaderlid willen worden van de PvdA? Maar het begon haar glans te verliezen, al die praktisch gekapte, veel te dikke zwetende vrouwen met veel te veel okselhaar. Kleine oogjes achter enorme brillenglazen en de geur van bloemkoolroosjes met wilde knoflookteennagelsaus. Blake wilde wat anders. Hij wilde besturen. Dat deden politici tenslotte óók. De vrouw had ondertussen zijn vriend de obligate tongzoenen gegeven en liep weer verder met het mannetje en de kids.
Bill was verderop met Hank the Freeze aan het praten, en ze keken zo nu en dan lachend naar hem. Blake stapte resoluut op zijn partijgenoten af. "Luister Hank, ik wil iets anders dan ballonnen blazen en vrouwen befolderen. Is er een bestuursfunctie in het kader beschikbaar?" Bill en Hank schoten in de lach, en na een aantal 'dat meen je niet's begon Hank het net gemaakte plan te ontvouwen: Bill en Hank hadden een praalwagen van het carnaval omgebouwd tot een replica van Robbeneiland. Bill zou als Madabi plaatsnemen op de praalwagen, en Hank als Pedobi. Hank kon zich immers zó goed indenken hoe Madabi geleden moest hebben.
"Ik heb zelf óók gevangen gezeten, op mijn eigen robbeneiland...." Hank the Freeze keek gekweld naar de lucht boven het stadhuisplein, en na een korte, emotioneel-geladen pauze ging hij verder: "Mijn ex-vrouw was behalve over de dertig ook een VVD-stemmer, en ik mocht niet mijn ware, eigen stukje ikje tonen aan de wereld, er is een brokje van mijn ziel achtergebleven in dat huwelijk, die gevangenis van mijn geaardheid. Nu ik progressief ben geworden mag ik eindelijk zijn wie ik ben! En het is móói geworden man!"
Hank vertelde hoe hij vijf ex-vriendjes over had kunnen halen om verkleed als witte babyzeehondjes op de praalwagen te zitten, met acht ex-vriendinnetjes als zeemeerminnetjes. "En het mooie is, die meisjes zijn allemaal nog lang geen twaalf, dus hoeven ze nog geen bovenstukje te dragen! Geil man! Ow, wat een prachtwagen, wat gaan wij de streek progressieveren! Blake, en jij jongen, jah, jij mag de trekker besturen! Pre-cies wat je wilde vriend! Jij zit vooraan, iedereen ziet jou als eerste! Als je nou dit rieten rokje aantrekt, dit botje door je neus doet, deze oorringen in en met deze speer gaat zwaaien is een overwinning niet meer weg te de..."
Weken later spraken de vissers nog schande van de loeiende sirenes waarmee de gepensioneerde chirurg die aan het Bantij woonde door de veldwachters werd opgehaald. Met moeite hadden ze Blake Middle kunnen overmeesteren, ze durfden amper in te grijpen wegens zijn donkere huidkleur, maar de dubbelgevouwen bos rozen in het rectum van Hank the Freeze was daar toch echt door Blake ingedraaid, en dat mocht nou eenmaal niet. De chirurg had zijn uiterste best gedaan, maar de sluitspier van Hank was dermate beschadigd dat hij de rest van zijn leven in een luier moest rondlopen, wat hij vreemd genoeg eigenlijk helemaal niet zo erg vond. Zijn vriendin vond het wél vervelend, die had de luiertijd immers net afgesloten en zag een terugkeer niet zitten.
Van Bill en Blake werd verder weinig meer vernomen in Nederwaard, de opschudding van de dag had de partij geen goed gedaan. Beschuldigd van diefstal van de daklozenkrant werden ze geroyeerd als kaderleden en moesten weer langs de deur folderen, wat Bill óók niet erg vond. Blake wel. Hij besloot 'om persoonlijke redenen' uit de politiek te gaan, en werd dankzij zijn PvdA-lidmaatschap burgemeester van Oewillemstad.
De overwinning van de PvdA in Nederwaard was uitgebleven, de SGP had de meerderheid in de raad weten te bemachtigen en veel was veranderd, maar gelukkig niet voor Hank, die nog steeds op solidariteit van de mannenbroeders kon rekenen. De inwoners zagen hem op zondag over straat lopen naar de kerk, met een grote broek aan, en zo nu en dan een minstens zo grote opluchting op zijn gezicht.
