Nieuws?!
Ik kan me slecht voorstellen dat er mensen zijn die nog een film op het fijne kanaal SBS 6 willen zien. Zit je midden in een diepgaande film, wordt de beeldbuis opeens gevuld door Hart van Nederland. Treurig dat dat programma onder het kopje "nieuws" en niet onder de noemer "zendtijdverpesting" valt. Een verzameling van halve idioten die hun kat kwijt zijn geraakt omdat ze de deur van het balkon open hebben laten staan en openhartig hun verhaal doen hoe lief het beestje wel was. Dit uiterst emotionele bericht wordt opgevolgd door de verklaringen van buurtbewoners van "oma" De Vries uit de Rozenstraat die was blijven plakken aan een stuk kauwgum dat op de stoep lag. Hierdoor was oma De Vries bijna gestruikeld en te zeer aangedaan om haar eigen woord over dit opvallende voorval op de Nederlandse televisie te brengen.
Dit zwakzinnige gereutel gaat veel te lang door en als men dit drama eenmaal doorstaan heeft en denkt weer rustig onderuit te kunnen zakken om de film weer op te kunnen pakken, heeft men het finaal mis. Hierna volgt namelijk het Shownieuws. Een programma voor mensen die geen leven hebben en een uitermate sterk gevoel van opwinding krijgen bij het zien van het wel en wee van uitgerangeerde BN-ers die hun verhaal maar wat graag aan dit B-programma willen vertellen om hun airplay een beetje op te kunnen schroeven. Mensen zullen hen maar vergeten.
En zoals het uiteindelijk hoort bij een 'nieuws'-uitzending worden deze onzinnigheden afgesloten met een weerman. Gelukkig heeft SBS de uiterst competente heer Paulusma bereid gevonden deze zware last te willen dragen. De beste man krijgt het toch elke dag weer voor elkaar een geschikte locatie te vinden om tussen de mensen op die locatie zijn versie van de weersverwachting op video te krijgen. Weermannen kunnen zich onderscheiden door zo goed mogelijk hun weerpraatje te houden, maar gelukkig heeft Piet deze competitieve drang niet nodig. Piet heeft zichzelf al lang en breed op de kaart gezet door de camerageile mensen die zich op de locatie bevinden elke dag weer dezelfde term te laten brullen: ôt môn, en als je dan toch mee kan liften op het succes van zo’n term, waarom zou je dan nog een fatsoenlijke weersvoorspelling brengen?
Half getraumatiseerd kan je dan om een uur of elf het laatste half uur van de film kijken. Uiterst ontdaan van wat je deze avond allemaal heb mogen aanschouwen ga je om twaalf uur eens je bed in, en aangezien de wekker de volgende dag weer om zes uur kabaal staat te maken kom je met grote wallen je bed uit en vervloek je SBS voor het veel te lang uitstellen van het hoogtepunt.
Als een zombie loop je de eerste uurtjes rond op je werk en wacht je op de stevige bak koffie die je in de pauze soldaat kan gaan maken onder het genot van het rustig lezen van een krantje. Dat genot wordt met een rauwe klap direct met de grond gelijk gemaakt als je op de voorpagina een stuk ziet waar met behulp van twee mooie kleurfoto's aangegeven wordt waar de dochter van onze kroonprins Wim-Lex naar de kleuterschool zal gaan, en dat juf Antionette het heel leuk vindt dat ze dit kind onder haar hoede mag nemen.
Een inzinking nabij lees je de naam "TELEGRAAF", een gevoel als een déjà vu kruipt omhoog en je stort mentaal helemaal in. Je eet en zegt de hele dag niks meer. Je hebt de rest van de dag een rode waas voor je ogen waardoor je bij het naar huis gaan de drempel over het hoofd ziet en languit met je snufferd op de grond klapt. Het stof van je afslaand sta je op en word je direct verblind door flitsen. Opeens is het een drukte van jewelste om je heen, er worden honderden vragen op je afgevuurd en microfoons worden onder je neus gedrukt. Je bent zoëven het wereld-'nieuws' van morgen geworden.
