column

De droom van Clarence

Michel (methodmich)
Het is onder voetballiefhebbers al enkele jaren in de mode om tegen Clarence Seedorf te zijn. Deze groep maakt van Clarence de nationale zondebok, op wie lekker gevit kan worden bij tegenvallende resultaten. Ook als Clarence goed speelt, zien zij nog wel enkele punten die extreem kritisch tegen het licht gehouden kunnen worden. Uiteraard is er ook al enige jaren een tegenbeweging actief. Het is net zo in de mode om voor Clarence Seedorf te zijn. Deze groep ziet in Clarence een miskend genie, dat gekoesterd moet worden. Ook als Clarence slecht speelt, zien zij nog wel een moment van brille dat enthousiast besproken dient te worden. Zonder twijfel is Seedorf de meest controversiële voetballer van Nederland, al jarenlang.

Clarence Seedorf heeft genoeg kwaliteiten om mensen aan zich te binden. Op zijn zestiende debuteerde hij voor Ajax, niet gek veel later in Oranje en hij speelde op relatief jonge leeftijd al een groot aantal interlands. Wie zijn palmares erbij pakt, kan de critici triomfantelijk om de oren slaan. Liefst driemaal won Seedorf de belangrijkste Europese prijs in het clubvoetbal, de Champions League. Aanstaande woensdag gaat hij zelfs op voor zijn vierde. Bovendien, veel voetballers zullen jaloers kijken naar zijn rijtje clubs. Ajax, Sampdoria, Real Madrid, Internazionale, AC Milan... Het kan minder, stukken minder.

Maar zo makkelijk laten Seedorf-critici zich niet uit het veld slaan. Ze zullen vragen naar de wezenlijke bijdrage die Seedorf aan die cups leverde. Die was er wel, maar het mag duidelijk wezen dat de clubs waarmee Clarence de Champions League won, dat zonder hem ook wel was gelukt. Clarence was nooit de onbetwiste ster die zijn ploeg naar de titel leidde. Na deze dolkstoot, dienen ze met het verhaal van de strafschoppen de Clarence-liefhebber ook nog een bijna fataal nekschot toe.

De strafschoppen. Ze hangen als een zwaard boven het hoofd van Clarence Seedorf en dat zal altijd zo blijven. In 1996 miste hij als jonge hond een penalty in de kwartfinale tegen de Fransen en was hij ontroostbaar. In zijn hoofd zal Clarence, die zijn falen verafschuwde, een plan gemaakt hebben. Ooit zou hij revanche nemen en het land laten juichen. En zo pakte Clarence op die vermaledijde avond in Bursa de bal, liet Jonk en Frank de Boer vertwijfeld achter en schoot over. Hoon viel over hem neer en hij kwam zelfs in een liedje van Freek de Jonge terecht. Voor Freek was er leven na de dood, voor Clarence een leven na de strafschop. Een zwaar leven.

Ineens deed Clarence ook nooit meer wat de trainer hem opdroeg, zo wilden de verhalen. Clarence speelde zijn eigen potjes, waande zichzelf de grote vedette. Clarence was eigenwijs en ging gebukt onder een overdreven manifestatiedrang. Die grensde zelfs aan het maniakale, want Clarence wilde het liefst zelf voorgeven, inschieten en ballen van de lijn redden. Clarence faalde in Oranje en wanneer hij niet faalde, zorgde men wel dat hij faalde. Clarence heeft geen goede interland meer gespeeld.

Zo staat de international Seedorf inmiddels bekend als lastig en eigengereid, de clubvoetballer Seedorf is met name bij AC Milan een gerespecteerde voetballer. Seedorf doet wat hem gevraagd wordt, kan zijn kwaliteiten in dienst van de ploeg etaleren en snapt dat Shevchenko de goals wel maakt en Nesta die ballen wel van de lijn haalt. Clarence is middenvelder, meer niet. Zit zelfs op de bank, als Ancelotti een ander wat speeltijd wil gunnen. Sterker nog, Clarence begint op papier vanaf links. Vanaf links! De man die altijd centraal wil spelen? Ja, dezelfde persoon.

Op basis daarvan besloot Clarence onlangs dat de tijd rijp was voor een rentree in Oranje. Van Basten selecteerde middelmatige eredivisiespelers en liet Clarence links liggen. Seedorf vond dat Marco hem gewoon eens moest uitnodigen, met hem moest werken en dan kwam het wel goed. Dat mag je vinden en zelfs zeggen, maar Seedorf had moeten weten dat het uiteindelijk tegen hem zou werken. Met name in Eindhoven speelde hij beroerd, hoewel al zijn teammaats ondermaats waren tegen PSV, en dus was iedere fan het er al over eens. Niet meer selecteren die man!

Nu is de droom van Clarence nog steeds deelname aan het WK van 2006. Hij wil zelfs wereldkampioen worden. Dat willen we allemaal, daar ligt het dus niet aan. Het ligt in de manier waarop. Een dienstbaar spelende Seedorf, die op zijn sterke punten wordt geselecteerd en die kan etaleren, is een international. Punt uit. Maar kan Clarence dat? Kan hij ook in de publiciteit een kneedbaar jongetje spelen, gevoelig voor de mening en de visie van de bondscoach. Kan Seedorf wat meer worden als Meerdink of Kromkamp? De tijd gaat dringen, wil Clarence zijn droom niet in rook zien vervliegen. Is er nog een weg terug voor Seedorf? Of is Nederland zo rijk bedeeld met voetbaltalent, dat een man die woensdag zijn vierde Champions League zege zou kunnen bijschrijven, simpelweg niet geselecteerd en uitgeprobeerd gaat worden?