column

Blaise N'Kufo, broodvoetballer

Michel (methodmich)
In de eerste weken na de winterstop is FC Twente een aangename verrassing. De ploeg van de wat kleurloos overkomende trainer Rini Coolen vergat van Feyenoord te winnen en verraste Ajax in Amsterdam. Dit komt niet in de laatste plaats door de inbreng van spits Blaise N’Kufo, een broodvoetballer bij uitstek. Bovendien is hij in tegenstelling tot zijn trainer absoluut niet kleurloos te noemen.

N’Kufo werd in 1975 geboren in het voormalige Zaïre, maar kwam in Zwitserland terecht. Zoals elke kleurling in een overwegend blanke samenleving zal ook de jonge N’Kufo te maken hebben gehad met racisme. Er zal openlijk racisme geweest zijn, maar ook onderhuids sluimerend racisme. De vraag is wat erger is. N’Kufo zelf stelde ooit dat racisme de oorzaak was van zijn ontbreken bij de nationale ploeg van Zwitserland. Gezien zijn prestaties meende hij daar recht op te hebben en wellicht had hij nog wel gelijk ook. In ieder geval is duidelijk dat de voetbalwereld eigenlijk de zijne niet is, maar zijn talent dreef hem toch de velden op. Het was onvermijdelijk.

Het onvermijdelijke bracht hem inmiddels al langs vele clubs. N’Kufo is dit seizoen bezig aan zijn twaalfde seizoen als profvoetballer en FC Twente is al zijn tiende club. Het heeft twee oorzaken. Ten eerste is N’Kufo niet de gemakkelijkste persoon. Ook in Enschede was trainer Coolen niet altijd blij met zijn gedrag. N’Kufo wil nog wel eens de miskende vedette uithangen en de acties van minder begaafde ploeggenoten hoofdschuddend gadeslaan. Bovendien durft de Zwitser altijd zijn mening te geven en daar houdt niet iedereen in de voetbalwereld van.

De tweede reden is dat N’Kufo een ouderwetse broodvoetballer lijkt. Niet zelden verruilde hij de ene club voor de andere om een lucratievere verbintenis te tekenen. Ook de bekende stap terug om er twee vooruit te maken is N’Kufo niet vreemd geweest. Zijn doel was altijd duidelijk: zo hoog mogelijk komen, want daar betalen ze het meest. Het was deze zomer ook al bijna raak. Twente had hem definitief over kunnen nemen van Hannover 96, waarna N’Kufo echter leek te gaan vertrekken. In Guillerme Afonso had hij zelfs al zijn eigen opvolger geregeld, maar op het laatst besloot N’Kufo dat een stap naar Montpellier niet de juiste zou zijn. Wellicht viel er meer geld te halen, maar de Franse tweede divisie was niet echt aantrekkelijk. Ongetwijfeld hield N’Kufo in zijn achterhoofd dat een herhaling van zijn eerste seizoen in Enschede hem op termijn verder zou brengen.

Dus is de sterke spits bezig aan zijn afscheidsronde in Enschede en wil hij zich in de etalage zetten. In zijn Twentse periode heeft N’Kufo altijd al een neusje gehad voor de juiste momenten. Want ondanks al zijn kwaliteiten was N’Kufo heus niet elke week even goed. Een wonderspits is hij ook al niet, daar hij het vooral van zijn enorme explosiviteit en kracht moet hebben. Maar broodvoetballers hebben, zoals gezegd, een neusje voor de momenten. Als er een club uit de traditionele Nederlandse top tegen Twente speelt, is er altijd veel aandacht van de media. Daarom was het ook niet zo raar dat hij in december 2003 in één week tijd zowel Feyenoord als Ajax velde. Het was evenmin vreemd dat N’Kufo excelleerde in bekerduels en dat hij onlangs weer scoorde tegen Ajax, bij Twentes zege in de Arena.

Het doel van N’Kufo is duidelijk. Hij zorgt er in die duels voor dat hij uitblinkt en zorgt er voor dat hij in ieder geval ook de samenvattingen van FC Twente in Studio Sport haalt, met een aardige actie of een goal. Na zijn exercitie in december 2003 werd hij door veel volgers als sensatie bestempeld. Van dat soort acties moet hij het hebben. Laat wel wezen dat N’Kufo een prima speler is, zeker voor FC Twente. Hij kan het verschil maken voor die club, zeker als hij zoals nu wordt omringd door vaardige spelers met een goede pass. Of ze nu Cziommer, Culina, Gakhokidze of Touma heten, allemaal kunnen ze N’Kufo vrijspelen en hem helpen in zijn eigen advertentie.

Inmiddels staat de teller voor N’Kufo op negen treffers. Als hij rond de vijftien uitkomt, lijkt dat voldoende om een transfer naar pakweg Frankrijk af te kunnen dwingen. Daar lijkt N’Kufo voor te spelen. De komende dertien wedstrijden in de eredivisie zal hij allemaal zien als mogelijkheden om zichzelf in de kijker te spelen en FC Twente straks te verruilen voor een grotere club, die meer betaalt. Het is het leven van een broodvoetballer en in Enschede zal men het niet betreuren als het zo zal gaan. Want een goede N’Kufo bezorgt de ploeg punten en bovendien kan een mooie transfersom nooit kwaad voor de Tukkers. De Zwitser zelf is niet anders gewend dan dit, het is zijn leven geworden. Het is even onvermijdelijk als zijn roeping voor het profvoetbal. Succes, Blaise!