column
Columns
Columns zijn een merkwaardig fenomeen. Hoewel ik kan genieten van de columns van pakweg een Hugo Matthijsen, of zelfs een Arnon Grunberg, heb ik nooit begrepen wat de reden is achter deze lapjes tekst. Gebruiken magazine's deze als bladvulling? Of zit er, behalve het ventileren van kleine ergernissen van de auteur, meer betekenis achter?
Helemaal te gek wordt het als nu ook onbekende internetgebruikers hun proza kunnen insturen, om vervolgens -indien goedgekeurd door andere niet-schrijvers- te worden geplaatst in een speciaal daarvoor voorzien plekje op een website. Wat drijft deze mensen? Willen ze hun naamsbekendheid verhogen, zoals Coca-Cola probeert met de verlichte trucks op tv? Of willen ze gewoon hun uitgebreide kennis etaleren? Wat betreft het laatste, de vaak nietszeggende standpunten en inzichten bewijzen dan toch het tegendeel.
Een vergelijking die ik mij veroorloof te maken is met de Romeinse schrijvers die bekendstonden als 'poeta doctus', oftewel 'geleerde dichter'. Zij werden zo genoemd omdat ze in hun boeken en gedichten zoveel mogelijk de plaatsen vernoemden waar ze waren geweest, de dingen die ze hadden gezien en de mensen die ze hadden gesproken. Ook gebruikten ze dikwijls stijve stijlfiguren, niet alleen om deze teksten een extra cachet te geven, doch vooral om te bewijzen dat ze deze beheersten. Ook moeilijke woorden en vreemde zinsconstructies schuwden zij niet, met als enige doel als een erudiet man over te komen.
Ik zie echter nog een andere mogelijkheid. Onbekende columnschrijvers zijn dromers. Ze genieten van het creatief omgaan met taal, en hopen andere mensen hiermee te amuseren. Ze pogen hun schrijverskunsten te beoefenen, zichzelf te bekwamen in de Nederlandse taal. Ik vermoed dat het voor veel freelance-columnisten een diepe wens is ooit een boek te schrijven. Echter, de column is hiervoor het verkeerde oefeninstrument: men kan hiermee de lezer slechts enkele minuten vasthouden. Want het podium dat column heet, leent tot weinig etalage. De schrijver moet de lezer reeds in de eerste alinea zien te boeien, wat vaak gebeurt door 'name-dropping', het vermelden van één of twee bekende personen waarmee de schrijver wenst geassocieerd te worden. Wanneer de aandacht eenmaal vast ligt, krijgt de columnist slechts een kolommetje om zijn verhaal te doen. Hence the word.
Maar omdat ook gevestigde waarden, vooral diegenen die betaald worden per woord, deze beperking als onrechtvaardig aanvoelen, krijgen we steeds langere columns in onze magazines. Een trend die zich voortzet en zich zelfs overgenomen weet door vele websites, met als resultaat hopen columns die veel weg hebben van een kortverhaal. (Misschien een betere oefening voor het schrijven van een boek?)
Dat mag niet de bedoeling zijn.
- Columnisten zijn potentiële schrijvers die een verkeerd pad inslaan op weg naar een boek?
- Columns moeten worden geschreven door reeds gewaardeerde schrijvers?
- Je verafschuwt (het niveau van) de columns?
Ik vind de columns op Fok! leuk om te lezen, om mijn gedachten even ergens anders neer te zetten en als de column me maar genoeg laat nadenken (zoals in 't geval van de muisarm) dan ga ik d'r zelf meer van lezen en leren. En dáár waardeer ik de columnisten (ik zal expres 't woord 'schrijver' niet noemen) om!
Eén van de stelregels die ik daarbij hanteer is ,"Wie schrijft is tenminste niet bezig iemand in elkaart te slaan om zijn frustraties proberen op te lossen".
Of iemand ze wil lezen is hierin van ondergeschikt belang en ja , sommige van mijn lappen tekst zijn inderdaad verhalen.
Maar het leuke van een column is dat men zelf kan beslissen of men het eens of oneens is met de schrijver. Wanneer eem tekst volledig fictief , maar toch herkenbaar is kan dat een stortvloed van reacties opleveren. Even is het alsof de schrijver de lezer persoonlijk raakt , zonder ook maar ooit de lezer ontmoet te hoeven hebben.
Een goed voorbeeld van een columnist die probeert zijn lezers te provoceren vind ik Theo Van Gogh. Massa's mensen kotsen Theo uit om zijn mening en vertellen hem dat ook ronduit. Of Theo daar mee zit ? Ik denk het niet. Maar ik vind het geweldig om van een afstand te zien hoe een klein sigaretten rokend dikbuikig persoon massa's mensen weet te provoceren.
Een ander mooi voorbeeld is Luuk Koelman , die zowel online als in de Metro regelmatig zijn fantasie de vrije loop laat gaan. In een A4-tje tekst wisselen gevoelens en emoties wisselen elkaar razendsnel af om tot slot al dan niet tot een conclusie , anekdote of einde te komen.
Meestal is een column een aanleiding van een rectentelijke gebeurtenis waar de schrijver zelf van denkt ,"Zouden meer mensen dit wel eens hebben meegemaakt ?". In bijna al deze gevallen vraagt de columnist dus om een stukje herkenning van zijn tekst en ervaring. Hij of zij vraagt zelden om erkenning van zijn/haar eigen persoonlijkheid.
En dan nog maakt het mij bijster weinig uit wat de meningen zijn , of het begrijpbaar is en of de reacties negatief zijn. Ik heb mijn mening en ervaring opgeschreven , dat is alles. Het is niet bedoeld als leidraad voor het leven en zeker niet als een narcistische egotrip. Het enige wat ik hoop , is dat mensen met mijn teksten eventjes aangenaam leesplezier hebben gehad.
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
voor al uw spam
My subculture can kick your subculture's ass anytime
Alles wat je doet zelf afkraken, dat noem ik nog eens gezonde zelfspot!
Vooral de twee namen in de intro...Leuk gedaan!
foto
I like the wooshing sound they make as they fly by
-douglas adams-
Ik heb zelf 1 column voor Fok! geschreven, deels om persoonlijke redenen maar ook omdat het gedrag van mensen eigenlijk altijd blijft verbazen.
Voor degenen die het interessant vinden: De kunst van het verliefd zijn
Kreeg toevallig gisteren weer een leuke inspiratie, gewoon iets wat ongetwijfeld meerdere mensen opvalt maar waar je nooit iemand over hoort. In dit geval is het dus meer om reacties uit te lokken, en kijken of anderen dezelfde mening hebben. Als alles goed gaat zal die wel een keer verschijnen (kan nogal eens duren foto)
je lijkt alarm te slaan dat columns zinniger moeten worden, maar wie zal er naar luisteren? pak weg campert of mulder zul je zelden informatieve columns zien schrijven. gelukkig maar, want wie zal dat soort columns lezen? ik zit daar niet op te wachten, ik zie het lezen van deze columns meer als puur amusement. het stukje over naamsbekendheid gaat mijns inziens ook niet op. van een bekend persoon weet ik wel wie de schrijver van de column is, maar wat kan mij het schelen of een stukje op internet geschreven is door bad_boy19 of t0nys0pran0.
je column zit trouwens wel goed in elkaar, maar wel een beetje kritiek op de verpakking van je standpunt, je taalgebruik is dermate lastig dat het niet zo lekker wegleest, als ie langer was had ik hem niet uitgelezen, wat ik met lichtzinnigere columns die wat langer duren wel doe.
I like the wooshing sound they make as they fly by
-douglas adams-
Ik zal die rel maar niet opnieuw aanwakkeren en een atwoord geven op je vraag:
Een columnist is iemand die een stem heeft, net als ELKE andere persoon op deze aardkloot. Het verschil met elke andere persoon is dat hij het nodig vind zijn stem te laten horen, en zich de moeite neemt het geheel in een vorm te gieten.
Deze vorm wordt dan de ene keer een column genoemd, de andere keer een editorial, maar de naam is onbelangrijk. Wat belangrijk is , is dat de columnist zijn EIGEN PERSOONLIJKE mening laat horen, en bereid is die te delen met iedereen.
Gevolg is dat hij de ene keer wordt geprezen om zijn mening (arno Grunberg bijv) of verguisd (theo van gogh is al vaak bedreigd). Toch hebben columns wel degelijk een functie. Ze geven een kleur aan je publicatie, en in het gunstigste geval zetten ze mensen aan het denken, toveren ze een glimlach van herkenning op de gezichten van de lezers, of een grimas van afschuw.
De columnist spiegelt de realiteit aan de lezer, maar dan wel door zijn bril.
Ik vind veel columns op fok niet bijster goed, kwa stijlvorm, of taalgebruik. Maar dat maakt niks uit, als een column oprecht is. Ik wordt alleen zo moe van die "ik observeer mensen in de trein", "auw ik zat bij de tandarts" of "oh-oh-oh nou-nou-nou" columns die niks toevoegen en van een duizend in een dozijn nivo zijn dat je ze vergeten bent voor je klaar met lezen bent.
Veel columns op fok zijn pap, en een enkele keer staat er een krentje tussen. En die krent is de reden dat ik ze toch allemaal lees. Als er nu meer mensen hun pap inslikken en hun krenten opsturen dan zou het helemaal top zijn. Gelukkig hoef ik niet te bepalen welke columns krent zijn, en welke pap.
Je zou kunnen zeggen dat een reactie soms ook een column is foto
DarthNick en apestaart : zo was hij inderdaad bedoeld.
Maar inderdaad, ik lees ook graag de columns op fok, als tijdverdrijf, en vooral omdat er soms erg leuke dingen tussen zitten. Alleen erger ik mij soms aan de columns die meer weg hebben van een kortverhaal, zoals ik zelf al zei. Maar daar moet je vooral niet te veel achter zoeken. foto
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken