ToBe in Suomi - Finland part 4
Het weer is sinds de vorige keer hard achteruit gegaan. Waar ik het toen had over frisjes met -7, heb ik het nu over stervenskoud met -20 en het einde is nog niet in zicht. De temperaturen zullen hier nog steeds blijven dalen tot een graad of -40. De gemiddelde dagtemperatuur schommelt nu zo'n beetje tussen de -20 en -25, en dat is een hele rare gewaarwording. Als je zonder je gezicht te bedekken naar buiten gaat voel je gelijk alle holtes in je hoofd "samentrekken" wat een erg raar gevoel geeft. Daarnaast bevriezen je neusharen direct als je die koude lucht inademt. Het vervelende van die kou is ook dat je niet genoeg zuurstof binnenkrijgt tijdens het ademen. Als ik boodschappen ga doen op de hoek van de straat, kom ik al hijgend aan, terwijl het nooit verder kan zijn dan slechts vijf minuten lopen.
Naast de kou die er momenteel is heb ik ook erg veel moeite met het vroege donker zijn. De zon komt rond een uur of tien op, en gaat rond een uur of drie weer onder. Als het een bewolkte dag is, dan is het de hele dag schemerig. Ik kan niet precies uitleggen wat ik daardoor voel, maar voor het eerst in mijn leven heb ik echt behoefte aan zonlicht. Dit is iets wat ik mij nooit voor kon stellen. Een oud-huisgenote van me, die had last van winterdepressies. Ze vertelde mij dat ze echt gewoon zon moest zien. Ik kon dat nooit zo goed begrijpen, maar ik weet nu wat zij altijd doormaakte in de winterperiode in Nederland.
Door het vroege donker zijn, heb ik heel erg de behoefte om lang te slapen. Ik voel mij een groot deel van de dag moe. Het vervelende is dat zodra ik naar bed ga ik amper in slaap kan komen. Ik slaap op het moment een uur of 3 per nacht en dat is absoluut niet voldoende. Gelukkig kan ik gedurende de dag nog wel actief genoeg zijn om te zorgen dat ik mijn studie en werk bij kan houden. Daarnaast heb ik amper behoefte aan eten. Iets wat je bij temperaturen van -20 en kouder echt wel nodig hebt om goed te kunnen blijven functioneren.
Zolang ik met dingen actief bezig ben, of onder de mensen ben is er weinig aan de hand. Zodra ik 's avonds alleen thuis ben, dan slaat de vermoeidheid en de lusteloosheid toe. Erg vervelend als je een deadline hebt voor een vak en je er gewoon echt niet toe kan zetten om er ook maar iets aan te doen. Dit resulteert in één dag voordat de deadline is, alles nog moet worden gedaan en dat ik daardoor de hele nacht moet doorwerken, wat weer leidt tot extra vermoeidheid en zo is de cirkel weer rond.
Ik heb voor mijzelf een manier gevonden die het dragelijk maakt om geen daglicht te zien. Het niet weten of het buiten dag of nacht is zorgt ervoor dat ik in een iets positievere stemming ben. Ik kan nu immers mijzelf voorhouden dat het buiten gewoon licht is en dat het pas donker wordt als het hier na zessen is. Als nadeel heeft het wel dat ik de hele dag de gordijnen of luxaflex dicht heb. Daarnaast kreeg ik vandaag de tip om eens een solarium te bezoeken of een gezichtsbruiner aan te schaffen. Het licht dat je hierdoor op kan doen schijnt hetzelfde effect te hebben als dat zonlicht op mensen heeft. Het blijkt dat de meeste Finnen zo'n gezichtsbruiner in huis hebben.
Ik ben niet de enige die last heeft van de donkerte. Zo halverwege november krijgen veel mensen last van winterdepressies hier. Het zelfmoordcijfer in Finland is in de maand november uitermate hoog. Dit is mede te wijten aan de donkere periode die dan weer begint.
November in het Fins is Marraskuu, wat letterlijk vertaald is "Maand des doods". Het zelfmoordcijfer in Finland is trouwens het hoogste van Europa.
Maar binnen al die donkerte is toch een heel klein lichtpuntje wat met de dag groter wordt. Over negen dagen ga ik voor drie dagen naar "Santa Claus Town", Rovaniemi. Mijn instelling hier organiseert voor alle buitenlandse studenten een geheel verzorgde reis om met Rovaniemi kennis te laten maken. Rovaniemi ligt precies op de poolcirkel dus het zal daar nog wel stukje kouder zijn dan hier, maar het moet daar zo gezellig zijn dat dat me niets meer uit kan maken.
Daarnaast ga ik zodra ik terug kom van Rovaniemi direct door naar Nederland om daar een maand vakantie te vieren. Ik zie er heel erg naar uit om weer eens lekker Nederlands te kunnen kletsen, 's avonds de frituurpan aan te zetten en een bittergarnituur te kunnen verorberen tijdens het kijken van een Nederlands televisieprogramma. Maar vooral kijk ik er naar uit om mijn ouders, familie en Nederlandse vrienden weer te zien. Ik ben tegen die tijd precies vier maanden van huis weg en ik moet zeggen dat ik toch wel heel erg de behoefte heb om even thuis te zijn.
Ik ga nu nog even heel hard doorbijten en keihard leren voor mijn laatste drie tentamens van volgende week. Voordat ik naar Nederland vertrek zal ik nog een laatste column plaatsen over de maand december. Deze is namelijk in Finland erg bijzonder...
