Splinter Cell: Conviction

Splinter Cell: Conviction gebruikt een coversysteem dat doet denken aan Gears Of War. Het verschil is dat je de linker trekker ingedrukt moet houden om ergens achter te blijven schuilen. Leun je naar één van de zijkanten of omhoog dan verschijnen er symbolen om aan te geven waar je met een druk op de a-knop heen kunt schuiven of springen. Dit werkt erg goed en zorgt ervoor dat je niet zomaar ineens gezien wordt omdat je niet goed kunt schuilen. De kunstmatige intelligentie is op sommige momenten goed uitgewerkt. Vooral als de vijanden je gezien hebben en je speelt op de hoogste moeilijkheidsgraad. Dan zullen ze soms goed samenwerken om jou op de grond te krijgen. Toch zijn er momenten dat je tegenstanders precies naar de plek lopen waar jij er al drie hebt omgelegd. Vreemd, want als er al drie lijken op een stapel liggen dan blijf je er in zo’n hete situatie flink bij vandaan. Als je aan een buis hangt word je maar zelden gezien terwijl die gasten weten dat Sam een getrainde dude is.

Na zo’n tien uur ben je klaar met de singleplayer en dan valt er nog genoeg te doen in de multiplayer. Ubisoft heeft enorm veel aandacht besteed aan het multiplayer gedeelte van Splinter Cell: Conviction. Zo kun je samen met een vriend of vriendin de Co-op Story doorspelen via split screen, system link en Xbox Live. In deze modus loop je niet met zijn tweeen door de singleplayer heen, maar door een apart staand verhaal over een Rus en een Amerikaan. Deze modus is lekker pittig en je moet goed samenwerken. Ook hier zijn er weer veel verschillende routes aanwezig. Toch komt in deze modus de oude Splinter Cell naar boven, want nu ben je wel in het bezit van je aangepaste nightvision. Deze is echter wel zo gemaakt dat je er lopend geen moer mee ziet. Dat is alleen maar goed voor de balans, want als je bijvoorbeeld tegen elkaar speelt (Face-Off mode) kun je deze ook gebruiken. Het zou te makkelijk zijn als je allebei met je nightvision aan min of meer naar elkaar loopt. Nu word je gedwongen de gadget strategisch te gebruiken. Vind je dit niets aan dan kun je er ook voor kiezen om elkaar te lijf te gaan zonder gadgets. Je kunt daarbij computergestuurde vijanden toevoegen zodat je niet zeker weet waar je tegenstander van vlees een bloed zich bevindt. In de Hunter modus is het de bedoeling alle vijanden af te maken en dat zijn er nogal wat. Een aanrader is de Last Stand modus. Dit is de Horde modus of Firefight modus van Splinter Cell. De bedoeling is een generator te verdedigen en die zo lang mogelijk te volhouden. Eindeloos plezier voor twee, maar al deze multiplayer modes kun je ook in je eentje spelen. Dat klinkt misschien wat saai, maar in je eentje is het extra pittig en dat kunnen de hardcore-fans vast wel waarderen.

Door snelheid en meer actie aan de gameplay toe te voegen is Splinter Cell: Conviction misschien wel minder realistisch geworden. Dat neemt niet weg dat de game erg goed in elkaar zit en dat zowel de fans van de serie als nieuwkomers erg zullen gaan genieten. Tel daarbij op dat het schijfje vol staat met gameplay en je weet dat je de komende tijd hooked bent aan Sam Fisher. We hebben er even op moeten wachten, maar nu de game er dan eindelijk is blijkt dat het wachten niet voor niets is geweest. Nu maar hopen dat Ubisoft iets minder lang gaat doen over de opvolger.

Prijsvraag
Voor de echte fans van de serie hebben we nog een prijzenpakket om weg te geven die de Making of DVD van Splinter Cell: Conviction, een voucher waarmee je een exclusieve shotgun kunt downloaden en een klein comic boekje zal bevatten. Natuurlijk zul je hier iets voor moeten doen. We zijn op zoek naar leuke anekdotes die te maken hebben met de game. Geef daarom antwoord op de volgende vraag:

Wanneer voelde jij je net Sam Fisher?

Laat de anekdote achter als reactie onder deze review voor 2 mei. We zullen de leukste anekdote belonen met het pakket.