Film Review: The Matrix Revolutions

Marco (MrSubtle)
"Man wordt bevrijd uit niet bestaande geprojecteerde wereld en vecht tegen onderdrukkers". Zoiets? Ja dat was film een. Film twee gooide alle ruiten in en zorgde voor verwarring en onbegrip. Verwacht je van film drie een lange draad met uitleg, dan kun je beter wegblijven. Je zult de zaal verlaten met minder vragen dan na de tweede film, maar er blijven er voldoende over. De vragen beperken zich niet langer tot de film. Nee, als je er voor open staat zul je nadenken over Karma, over de zin van het leven, over liefde, over keuzes, over alles wat eens zo duidelijk leek.


Net als bij de vorige review zal ik ook dit keer weer de tekst beperken tot hints. Ik zou ook niet weten waar ik moest beginnen als ik de film even moest uitleggen, dus laat ik niet pretenderen het verhaal na één keer op een rijtje te hebben!

Een magnifieke soundtrack met een koor dat je helemaal wegblaast, special effects die alle anderen weer overtreffen, eindeloze vechtscènes... alles is aanwezig om je te entertainen.

Film drie begint waar film twee eindigt en hiermee wordt eigenlijk duidelijk dat film twee nauwelijks bestaansrecht heeft (Het was een prachtige introductie van film drie, voorzien van geweldige special effects, maar niet meer dan dat). De draad wordt verrassend snel opgepikt en binnen enkele minuten is alles uit film twee weer te voorschijn gekomen. Zion werd aangevallen. Neo was bewusteloos. Smith ... oh ja Smith! Daar was ook van alles mee...


Het is deel drie uit een trilogie dus het verhaal is feitelijk voorspelbaar in de breedste zin van het woord. Zion wordt aangevallen en aan een select groepje mensen de taak dit op te lossen. Intussen is er een architect die roet in het eten gooit, een vreemde Fransman die een onduidelijke rol heeft, Smith die meer macht lijkt te krijgen. Het verhaal bouwt op naar een fantastische climax met een einde dat voor sommigen misschien een tikje voorspelbaar is, maar daarom zeker niet minder goed. Het plot? Ga lekker kijken en ontdek het zelf, stapje voor stapje, beetje bij beetje...