Snoeiharde campagne anno 2010
Zaterdagmiddag, half 6. Nietsvermoedend zit ik in de trein. Eerste klas. Bij Almere Strand duvelt er een batterij vrouwen de coupé binnen. Van het soort dik, luidruchtig en provinciaal. ‘Oh hier is het lekker rustig Thea, ben ik hé-le-maal aan toe, aan rust’, roept er eentje, terwijl er een pakketje goodies uit haar IKEA-plunjezak tuimelt. ‘Ja heerlijk zeg, onze voetjes hebben het ook zo zwaar gehad vandaag. Wat een gesjouw en alles’, antwoordt Thea. Oh My God denk ik, heb ik dit? De dames zijn naar de Libelle Zomerweek geweest en hebben een zá-li-ge dag achter de rug.
Tot aan Utrecht hoor ik niets anders dan apekool en kletskoek over hoe leuk het in de Kitchen Cabin wel niet was. En natuurlijk op het Libelle Workshopplein! Ze popelen om hun man te vertellen dat ze nu zelf een hoefijzer kunnen beplakken en bekliederen. Brengt geluk. Ja ja. ‘Dat kerstkaarten maken van theezakjes is eigenlijk ook zóóó 2009’ hoor ik achter me roepen. Ik bid even voor hun echtgenoten en prijs mezelf een gelukkig man. Over één ding zijn de volkse gleufdieren het roerend eens; het hoogtepunt van de dag was toch wel het bezoek van de lijsttrekkers. Ik schrik. Het zal toch niet? Ja hoor, ze waren er vrijwel allemaal.
De verkiezingsstrijd tussen de politieke partijen is hard en meedogenloos. Het ene haantje is nog niet uitgekraaid of het andere vliegt hem alweer in de veren. Spindoctors werken zich tot in de kleine uurtjes in het zweet om te kijken waar ze concurrenten op kunnen pakken. En waar voeren de lijsttrekkers deze verbeten veldslag uit? Bij de Libelle Zomerweek! Wat een schatjes zijn het ook. Lekker flyeren tussen tachtigduizend plattelandsvrouwen, die het heerlijk vinden eens mannelijke aandacht te krijgen van buiten het dorp. Rutte begrijp ik nog wel. Die smacht naar z’n eerste wippie en ruikt zijn kans bij zoveel losgeslagen Libellevrouwtjes. Allemaal mogen ze bij hem op schoot.
Maar wat doe je bij de Libelle Zomerweek als je jezelf als politicus ook maar een klein beetje serieus neemt? Balkenende heeft het zaklopen met een duimlengte voorsprong gewonnen van Rouvoet. Schijnt hem drie zetels op te leveren. Gelukkig voor de ChristenUnie nam André wraak bij het koekhappen. Verkiezingscampagne anno 2010. Wilders was er niet bij. Zijn bodyguards doen het nogal goed bij de vrouwen en hij voelt zich daar onveilig bij. Maxime Verhagen heeft een dromenvanger gemaakt. Deze laat de goede dromen door en houdt de slechte buiten de deur. Hij droomt over een ommekeer voor het CDA in de peilingen door de Libelle. De uithijgende en nagenietende dames achter mij dromen vooral over de lekkere schoot van Mark Rutte.
