column

Vlijmscherp genaaid (slot)

Wouter (tuvokki)
Ik kwam thuis met een raar gevoel. Priscilla liet me niet los. Ik wilde haar kwijt zijn, zodat ik om haar kan rouwen. Ik wilde alles van vroeger kunnen laten gaan, en toch neem ik wraak voor haar. Wraak op de man die haar van me heeft afgepakt. Door hem is ze weggegaan. Ik zet mijn monitor aan en zie een MSN-venster open staan. Het is Pricilla. Ze heeft gehoord dat we allemaal op het politiebureau zijn geweest. Ik vertel haar kort wat er gebeurd is.

"Heeft de politie enig idee wie het gedaan heeft?"
"Ik heb geen idee wie het gedaan heeft. Ze kwamen met een film. Eh, ik schrok nogal toen ik 'm zag. Ik denk dat zij het ook niet weten."
"Wie het gedaan heeft is niet zo belangrijk. Wie de schuld krijgt, is veel belangrijker. Hebben ze Najib opgepakt? Die klootzak heeft nog wat tegoed."
Ik snapte niet zo goed wat ze bedoelde. "Het waren vast de mannen die in de film te zien waren die het gedaan hadden."
Priscilla was het daar niet mee eens: "Die film was maar een geintje. Ik heb 'm naar de politie gestuurd. Een beetje in zitten knippen en het lijkt heel wat, maar het valt wel mee. Die Gershoff was geen nazi, man. 't Was eigenlijk best een goeie kerel."

Nu was voor mij de maat vol! "Ik heb die kerel godverdomme zijn baan laten verliezen, en hem een lang verhoor cadeau gedaan omdat hij jouw eer had geschonden!"
"Wat bedoel je?"
Nog voor ik kon antwoorden ging mijn telefoon: Priscilla.

"Wat de fuck zeg je me nou? je gaat toch niet over de MSN liggen mekkeren dat je Gershoff genaaid heb?!? Eikel!"
Ik was geschrokken van haar heftige reactie. Ik stamelde maar wat.
"En als er iemand hier op deze wereld is die mijn eer moet verdedigen ben ik het zelf! Je lijkt Najib wel. Die keek me ook niet meer aan nadat hij de rest van de film had gezien."
"Welke rest?" Teveel emoties vochten om voorrang. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het. "Ik wil de rest wel zien," zei ik. Priscilla zuchtte: "Nou, vooruit dan, echt interessant is het niet." Misschien ging ze ervan uit dat ik niet wist dat zij het geblinddoekte meisje was. Ik vond het wel een geil idee om te zien hoe ze verkracht werd.

Per e-mail kreeg ik een avi-file van Priscilla. Het begon binnen in een kleedkamer bij de gymlokalen. Ton Gershoff en de twee mannen - ze kwamen me vaag bekend voor - waren zich aan het omkleden. Toen ze hun uniformen aanhadden, hoorde ik er een zeggen: "Hee, Jib, zou jou ook goed staan. Jij bent zelf ook zandkleurig." Er werd gelachen, ook door de cameraman. Het volgende shot was buiten. Er werd een saaie geschiedenisles opgevoerd waarin Priscilla fungeerde als slachtoffer. Toen het duidelijk was dat dat klaar was, ging de camera even uit.

De beelden van de 'ontvoering' waren bekend. Daarna kwam er eigenlijk niks meer. Ik vroeg of er nog meer kwam, maar Priscilla zei van niet.
"Ook het gedeelte dat je vastgebonden werd staat er niet op." Ik zei het een beetje twijfelend, maar ze begreep waar ik het over had. "Joh, dat was een geintje. Niks gebeurd."
"En waarom wou Najib jouw eer redden dan?"
"Omdat ik hem verteld heb dat het nog veel verder ging dan dat." Ze lachte. Er is iemand vermoord door haar gedoe en ze moet er om lachen.
"Ben je daarom boos op hem?" Ik wist wel wat ik zou doen, als ik haar was.
"Nee, ik ben boos omdat hij me daarna niet meer zag staan. Ik ben blij dat ik verhuisd ben, want ik kon er niet meer tegen dat hij dwars door me heen keek."
"Maar dan zal hij de moord niet gepleegd hebben," zei ik concluderend.
Het was zo ongeveer etenstijd en ik had al bijna een soort huisarrest.
"Nou, ik zei al dat het niet belangrijk was wie hem uiteindelijk neergestoken heeft. Ik weet wel waar het moordwapen ligt."
Ik werd geroepen voor het eten. Na de maaltijd ging ik naar mijn kamer. Ik realiseerde me dat ik de verkeerde te pakken had genomen. Gershoff was helemaal niet de man die haar had weggejaagd.
Priscilla vertelde dat het mes in een holle boom zat, niet ver van het huis waar Najib woont. Ik heb het opgehaald en stuur een mail naar Priscilla:

"Pris,
Ik heb de juiste manier gevonden. Vanaf morgen kun je weer hier komen wonen. Van Najib zal je geen last meer hebben.
Je Eeuwige."

Met het mes in mijn binnenzak ga ik richting het huis van Najib. Ik wacht tot het donker is en klim over de schutting. Het huis is donker; iedereen slaapt al. Er staat een raam open waardoor ik naar binnen klim. Hoe moet ik dit geregeld krijgen? De politie moet het mes wel kunnen vinden straks. Ik haal het uit mijn binnenzak en op dat moment gaat er een fel licht aan. Ik ben omsingeld door zeker twintig agenten met getrokken wapen.

Ik zit achter in de politieauto die wegrijdt. Ik zie Najib met zijn familie. De tranen beginnen over mijn gezicht te stromen. Achter Najib verschijnt Priscilla. Haar hand ligt in de zijne. Ik voel me ...