Elftor

Klik hier

Als je een leuke foto ziet van de afgelopen 6 uur... post de url

Hij is best lastig

Klik

Zoals sommige lezer misschien wel weten, woon ik nu al ruim 3 maanden op kamers. In een grote prachtige kamer op een toplocatie en bovendien redelijk dichtbij de universiteit. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken, afgezien van 1 klein probleempje. Het was niet mijn kamer, ik zat er maar tijdelijk. Maar op het moment dat ik deze kamer in onderhuur kreeg aangeboden was voor mij de keuze snel gemaakt. Het is toch immers aantrekkelijker om ruim 3 maanden in iemand anders z’n kamer te 'logeren' in plaats van tijdens de wintermaanden elke dag op tochtige stations door te moeten brengen.

Maar ja, zoals ik net al zei. Het blijft 'logeren'. Je kunt het met foto's en andere persoonlijke frutsels wel een beetje vermommen als je eigen kamer, maar je zit toch tussen andermans spullen. Dus toen het einde van de drie maanden in zicht kwam ging ik toch maar eens opzoek naar een nieuwe kamer. En dan bij voorkeur geen onderhuur.
Avonden van hospiteren volgden totdat ik door een jaargenoot op de tijdelijke kamers van de studentenhuisvestiging werd gewezen. Dat zijn kamers (in gewone gezinswoningen) in panden die over anderhalf jaar gesloopt gaan worden. Om te voorkomen dat ze gekraakt gaan worden, stoppen ze de flat vol met studenten. Geen risico op krakers, en de studenten hebben tegen een zeer aantrekkelijk tarief een kamer.

Wel had ik al gehoord dat de staat waarin je het huis (waar je met 2 andere studenten anderhalf jaar een gezinnetje mag nabootsen) niet bepaald in perfecte staat waren. Maar ik nam de uitdaging aan, ik ging ervoor!

Op 03-03-03 tekende ik het contract en kreeg gelijk de sleutels overhandigd. Als een blij kind fietste ik meteen naar mijn nieuwe huisje om daar eens polshoogte te gaan nemen. Bij de juiste flat aangekomen kon ik direct naar binnen lopen of eerst even de berging inspecteren. Ik koos voor het laatste. Terwijl ik door de schemerige gangen dwaalde, met deuren waarachter nog meer gangen verschenen, voelde ik me de hoofdpersoon in een of andere B-film. Elk moment zou een serial-killer me op de nek kunnen springen om me gruwelijk te vermoorden.

Ik liep de berging maar weer uit (gelukkig vond ik in 1 keer de uitgang want ik was vergeten broodkruimeltjes te strooien) en ging opzoek naar mijn toekomstige huisje. Een ingegooide ruit (was me al verteld, die zou gemaakt worden) was het eerste wat me opviel. Vervolgens kwam ik na binnenkomst in een verveloze hal die uitmondde op een keuken en een afschuwelijk roze huiskamer. Afschuwelijk roze in de zin van: roze vloer, roze muren, ja zelfs roze plafond.
Ik liep de verveloze trap op om mijn kamer te inspecteren. Een betonnen hok met lelijk behang, maar wel een ruime inloop kast en een balkon.

Ik zette me even over de eerste vlaag van teleurstelling heen en probeerde me het voor te stellen wanneer er een laagje verf op de muren zat. Hee! Dat zag er al een stuk beter uit.

En toen, op een vrije vrijdag begon het klussen. Veel te vroeg arriveerde mijn moeder met een auto vol latex, kwasten, rollers, afplaktape en alles wat je nog meer nodig hebt om een betonnen hok om te toveren in een paleisje.

Balanceren op trapjes, kruipen om de plinten te verven, schuren tot je bedekt bent onder het stof, het zat er allemaal bij. Het was ook een lange dag, met uitstapjes naar de Ikea en de bouwmarkt, maar het resultaat was er. We waande ons zelf zelfs een beetje het metamorfose team van 1 van de vele klusprogramma's.

Er was nog 1 ding wat niet klopte, en dat was (behalve dat de hele inrichting ontbrak) dat de vloer nog steeds bestond uit een betonnen massa met bijzonder veel verfspatters. Snel reden we naar een tapijtdiscounter en vroegen "waar vinden we het allergoedkoopste tapijt". De man wees ons de stelling en binnen 10 minuten verdwenen we met voor 24 euro aan tapijt onder onze arm naar de auto.

Mijn moeder zou het wel gaan leggen, en met mij, zittend op de grond, als leven presse-papier, schoof ze op haar buik over de grond. Okee het was niet perfect gelegd, maar wel bijna perfect. En ach, het is toch maar voor 1,5 jaar.

Een weekje later was de inrichting aan de beurt. Voor een groot deel werd de hele inboedel aangeschaft bij de blauw/gele woongigant Ikea. En puzzelend met imbusboutjes, bouwtekeningen en heel veel plankjes stonden daar toch opeens een bankje, een bijzet tafeltje, een klein bureautje en een bed. Allen voorzien van hun Zweedse naam. Nadat ik Jussi, Vestby en Ogla zo had gerangschikt dat de ruimte optimaal werd benut, ging ik in de deur opening staan en knikte goedkeurend. In 2 dagen was mijn betonnen hok veranderd in een heus paleisje.

Deze zondag wordt de boel van de ene naar de andere kamer over verhuisd, en dan, dan heb ik mijn eigen kamertje!

Mijn uitslag was:

Congratulations! You've supplied a sample password that is difficult to guess and hard to crack. It is recommended that you use passwords of this type.