DNA onderzoek?

Heijsman gelooft dat er meer zaken zullen worden opgelost als dit plan doorgaat. Hij brengt wel een nuance aan. De zelfmoord moet wel opvallen. Vanwege een reden die de politie vreemd vindt. Dus niet iedere zelfmoord is een reden om een DNA onderzoek te doen. Heijsman verdedigt zijn standpunt door twee zaken op te voeren die opgelost zijn nadat DNA onderzoek volgde op een zelfmoord.

Uiteraard volgen op zo'n uitspraak reacties. En deze zijn overwegend positief. Zo vindt de voorzitter van de "Vereniging ouders van een vermoord kind" dat alles wat kan bijdragen aan de oplossing van een moordzaak van groot belang is. Dat geldt dus ook hiervoor. A. Withaar, voorzitter van het "Landelijk Platform nabestaanden na zelfdoding" begrijpt wel dat het nuttig kan zijn maar vindt wel dat zo het idee kan ontstaan dat er aan elke zelfmoord (zo'n 1500 per jaar) een luchtje zit. Julien, broer van de in 1986 vermoorde Arthur Ghurahoo, een misdrijf dat werd opgelost middels DNA onderzoek, gaat zelfs zo ver dat bij iedereen na de geboorte DNA moet worden afgenomen.

Maar de meest interessante reactie komt van Geert-Jan Knoops, advocaat en hoogleraar strafrecht. Hij snapt helemaal niks van de huidige discussie. DNA kan allang worden afgenomen. Alleen is de toestemming van de Officier van Justitie nodig. Bovendien komt er in zo'n geval helemaal geen rechtzaak omdat de verdachte dood is. Er is immers geen hoor en wederhoor mogelijk. En zo wordt een van de fundamenten van het strafproces aangetast, vindt hij.

En zo is dit alles dus een hoop gedoe om niks. DNA afnemen na zelfmoord kan al, de huidige controle erop, door een OvJ, lijkt me prima. Er is dus geen reden om iets te veranderen. En dat weet Heijsman zelf ook wel, hoe was hij anders aan de voorbeelden gekomen?