The Book Thief
The Book Thief is een prachtige film van regisseur Brian Percival, die eerder naam maakte met de eveneens indrukwekkende tv-serie Downton Abbey. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen toen bekend werd dat de succesvolle filmmaker zich bezig zou gaan houden met de verfilming van het boek The Book Thief van de Australische auteur Markus Zusak. De schrijver omschreef zijn boek eerder als een verhaal dat over het vinden van schoonheid in lelijke omstandigheden gaat. Wat dat betreft is cineast Percival zeker geslaagd in zijn opzet met deze film.
In The Book Thief keren we terug naar de periode in Duitsland, vlak voor de aanvang van de Tweede Wereldoorlog. De 9-jarige Liesel Meminger (Sophie Nélisse) is een analfabeet weesmeisje dat in 1938 wordt geadopteerd door het gezin Hubermann. Pleegvader Hans (Geoffrey Rush) is een levensgenieter die graag op zijn accordeon speelt en die het meisje leert lezen. Pleegmoeder Rosa (Emily Watson) is een norse vrouw met een hart van goud. Liesel raakt al snel bevriend met buurjongen Rudy Steiner (Nico Liersch), een jongen die graag in de voetsporen wil treden van hardloper Jesse Owens. Liesel krijgt ondertussen steeds meer interesse voor de boeken die door de nazi's op de zwarte lijst zijn gezet.
Op zekere avond staat de Joodse Max Vandenburg (Ben Schnetzer) bij de Hubermanns op de stoep. Hij is op zoek naar een schuilplaats en Hans en Rosa besluiten om hem te helpen. Liesel raakt al snel met hem bevriend en heeft eindelijk iemand gevonden waarmee ze, door middel van de mooiste verhalen, even aan de werkelijkheid kan ontsnappen.
Bij het bekijken van The Book Thief moesten we meteen denken aan The Boy in the Striped Pyjamas. Net als in die film wordt ook hier het verhaal verteld vanuit het oogpunt van een jong Duits kind gedurende de Tweede Wereldoorlog. Verwacht echter geen spectaculaire oorlogsfilm. In The Book Thief zien we namelijk een veel minder vertoonde kant van de oorlogstijd. Een kant die zich op persoonlijk leed richt en die eigenlijk alleen maar verliezers kent.
Wat The Book Thief vooral zo goed maakt is de sterke cast van de film. Zo is Geoffrey Rush goed op dreef als de vriendelijke stiefvader en ook de keus van Percival voor Nélisse als Liesel is een schot in de roos. Net als in Downton Abbey maakt de regisseur ook in deze film gebruik van prachtige decors, waarmee hij de situatie tijdens de Tweede Wereldoorlog zeer realistisch in beeld weet te brengen. Neem daarbij de mooie soundtrack van de legendarische John Williams en je weet dat je naar een film zit te kijken die je zeker bij zal blijven.
Er is echter maar één minpuntje te noemen en dat is de keuze van de filmmaker om de cast Engels te laten spreken met hier en daar een woord Duits. Dat leidt alleen maar af en voegt ook niks toe aan het verder zo sterke en emotionele verhaal. Net als La Vita è Bella (1997) en The Boy in the Striped Pyjamas (2008) is ook The Book Thief een film die je als kijker in je hart weet te raken. Het was alweer een behoorlijke tijd geleden dat bioscoopbezoekers zo timide en stilletjes de bioscoop verlieten.
