Over seks schrijven
E.L. James heeft al wat aardig erotische boeken op haar naam staan. The Mister, dat ze nu schrijft, is minder erotisch. Ze wil het perspectief veranderen. Anders dan 50 tinten grijs, 50 tinten donkerder en nog een paar 50 tinten. Als ik haar zo zie dan begrijp ik best dat voor haar schrijven over seks het enige is wat overblijft. Nee, niet de aanval hoor! Ik ben er zelf ook zo één: vrouwen wilden vroeger liever met mij praten dan neuken. En toen wilde ik niets liever dan neuken, nu bevalt praten mij beter.
Nog steeds heb ik meer vriendinnen dan vrienden. Als je je voort moet planten lijkt seks in je jeugd de drijfveer van zo’n beetje alles wat je doet en denkt. Dat was bij mij niet anders. Pas toen ik portier werd in één van de vele dancings in Leiden rond 1977 werd ik wat ruwer en afstandelijker. ‘Niet zo makkelijk te bereiken en vooral geen aandachtig en luisterend oor’, ik weet nu dat dit feit veel vrouwen triggert. Ook het in elkaar rammen van geboren klootzakken gaf mij toen een bepaald aanzien natuurlijk. Maar dat terzijde.
Maar wat is er nu zo moeilijk aan schrijven over seks? Ik heb ook een paar boeken geschreven zoals sommigen van jullie weten. Aangezien ik een vreselijk luie hond ben komen er maar geen verkoopcijfers. ‘Nachtritten’ is één van mijn eerste schrijfsels waarin ik veel seks gevlochten had. Ik merkte dat mannen het over het algemeen wel waardeerden, met name jonge mannen. Vrouwen waren minder enthousiast. En in ‘Dodelijke date’ en ‘Dodelijk verleden’ liet ik de seks in grote lijnen voor wat die waard is in geschreven woorden, namelijk fantasie.
Over seks schrijven is vele malen lastiger dan moeilijke actie scènes uitwerken. Je moet als schrijver in een seksscène ‘opgewonden’ raken. Want als het jou als schrijver niet opwindt dan windt het je lezer zeker niet op. E.L. James zegt dat zij niet opgewonden is wanneer ze schrijft. Dat kan ik mij best voostellen maar hoe ze dan toch het lezerspubliek zo kan raken? En dan met name vrouwen? Ik weet het echt niet. Als vrouw zal zij ongetwijfeld vele malen subtieler over seks schrijven dan een man. Mannen die over seks schrijven zijn al snel te plat, en ik spreek ook over mijzelf hè. Het werken als manlijke schrijver naar ‘de daad’, het klaarkomen zeg maar, is directer. Terwijl het voorspel, het ‘grote spel’ inclusief licht masochisme zoals in 50 tinten grijs voor een vrouw honderdmaal opwindender is dan het schrijven over ‘de daad’.
Ik heb het interview met E.L. James in het AD gelezen zaterdag jl. Het kostte mij moeite het tot het einde te lezen, het is absoluut geen bruisende dame. Ik ga haar boeken niet lezen en heb zonder in slaap te vallen ‘50 Tinten grijs’ gezien in de bioscoop. Ik begreep dat de inhoud over ‘macht en dominantie’ ging waar zij het wel geil vond erin mee te gaan, terwijl het voor hem een hele andere lading had. Wat ik al schreef: de daad is nodig voor kinderen, al het andere tussen twee mensen is spel ….
