Het Boekenmannetje, Polare
Héél vroeger, toen ik nog een jongetje was, ging ik regelmatig samen met mijn vader naar een boekenwinkeltje. Het was een prachtig gelegen pandje aan de haven. Bij binnenkomst kwam de onmiskenbare geur van tweedehands boeken je tegemoet. Het winkeltje stond vol met kisten en kartonnen dozen die volgestouwd waren met boeken. De ruimte tussen die kisten en dozen werd vanzelfsprekend een gangpad. Ik vond het heerlijk om over het gangpad, door het doolhof van boeken te rennen. Ik weet niet hoe het winkeltje heette. Het was een eenmanszaakje en de eigenaar noemden wij 'het Boekenmannetje'. Midden in zijn winkel stond een picknicktafel alwaar hij de krant las, koffie zette en héél dunne sjekkies rookte. Hij droeg versleten en kapotte kleding. Het Boekenmannetje werd niet rijk van zijn boeken.
Mijn vader was steevast op zoek naar exemplaren waarmee hij zijn verzameling zware literatuur kon uitbreiden. Zo zwaar zelfs, dat regelmatig onze 2CV scheef hing van de loodzware literatuur die we van het Boekenmannetje weer naar huis vervoerden. Literatuur kon mij niet boeien. Ik was dol op stripboeken. En het Boekenmannetje had er nogal wat. Urenlang doorzocht ik dozen vol met stripboeken, vaak die van Mickey Mouse, om er de allerspannendste uit te vissen. Het is wel eens gebeurd dat ik niet kon kiezen uit twee Mickey Mouse-boeken. Het Boekenmannetje gaf me er één gratis mee. Dat was een oprecht vriendelijk gebaar. Geen onderdeel van een slimme marketingstrategie.
Ondanks het getreiter met literatuurlijsten op de middelbare school ben ik op latere leeftijd best een lezer geworden. Thrillers of romans? Ja, af en toe. Vaak één of twee in de vakantie. Maar mijn grote liefde voor het geschreven woord komt toch wel tot uiting in de column. Youp, Dijkshoorn en grootmeester Simon Carmiggelt verslind ik gretig. Reden genoeg om af en toe de literatuurboer met een bezoekje te vereren.
Tegenwoordig bestaat er geen boekenmannetje meer. Dus toen ik onlangs een vrije dag had, besloot ik maar om samen met mijn zoontjes de bus te pakken naar het centrum, om bij Polare een columnreeks aan te schaffen. Uiteraard mochten de jongens ook iets leuks uitkiezen. Ik heb vroeger enorm genoten van onze bezoekjes aan het Boekenmannetje, en op deze manier hoopte ik mijn zoontjes iets te geven wat daar het meest op lijkt. Het werd een gezellig middagje. Onderweg nam ik een cappuccino, de jongens kregen een ijsje. Bij Polare waren we na een half uurtje weer klaar. Drie boeken rijker keerden we huiswaarts. Licht spul, de bus hing niet scheef.
Ook Polare werd niet rijk van de boeken. Een maand later waren alle vestigingen gesloten. Op het nieuws praatten mannen met stropdassen en een somber gezicht over financiële malaise. Jammer. Noem mij maar ouderwets, een boek kopen is voor mij veel meer dan alleen de aanschaf. Blij met je aanwinst de winkel uitlopen, zo'n mooi gevoel is dat. Veel beter dan hetzelfde boek met drie muisklikken bestellen.
Mijn volgende papadag? Ik denk dat we gaan zwemmen, of naar de speeltuin gaan. Lijkt me toch een stuk gezelliger dan de hele dag internet afstruinen naar een leuk boek.
