Lokale interruptie: Papierstroom

Een belangrijk deel van het werk van een raadslid gaat zitten in het lezen van papieren. En dat zijn er nogal wat. Maandelijks komt de koerier een pakketje stukken afleveren die de maand daarop op de agenda staan. De dikte daarvan verschilt. Soms gaat het om stukken van drie pagina's. Maar soms gaat het gepaard met vuistdikke rapporten. Daar wordt je dan geacht wat van te vinden in vergaderingen. Daarnaast zijn er ook nog raadsinformatiebrieven waarin het college meld dingen te doen binnen het mandaat dat ze heeft. Die neem je ter kennis aan. Wanneer er iets in staat waarbij je je vraagtekens bij zet dan kun je die alsnog op de agenda zetten.

Eigenlijk hoef je alleen de stukken van je woordvoerderschap te lezen. Gelukkig ben ik lid van een grotere fractie. Daardoor kan het leeswerk verdeeld worden. Als woordvoerder bereid je het onderwerp voor en moet je het dusdanig samenvatten om het je fractiegenoten hapklaar te kunnen uitleggen. Zo blijven ook de andere raadsleden invloed houden op het standpunt. Meestal is er ook een schaduwlezer, die leest je stuk ook om te zorgen dat er geen dingen over het hoofd gezien worden. Bovendien kijkt een andere lezer misschien weer met een net wat andere bril.

Voor de leek lijkt het een hels karwij om al die stukken te lezen. Veelal staan ze vol met zeer langdradig ambtelijk taalgebruik. Maar het valt mee. Met een beetje oefening beheers je als snel de kunst om met globaal lezen de essentie van stukken en paragrafen daarin te zien. Bovendien is het gros van wat er staat zo logisch als wat en behoeft het geen politieke behandeling. Het gaat erom de politieke krenten uit de pap te vissen. Waar zitten de dingen die je als partij graag anders ziet. Of waar zijn de zorgen of suggesties. Overigens zijn er ook raadsleden die echt ieder detail lezen en vele uren nemen om de stukken van buiten te kennen. Over het algemeen geld: "Hoe linkser de partij, hoe meer men tot in de details gaat".

Er is ook een gevaar aan jezelf invreten in de dossiers. Je moet uitkijken niet in een papieren werkelijkheid gezogen te worden. Uiteindelijk blijven het vertegenwoordigen van de stad en het komen met nieuwe ideeen minstens zo belangrijk als het controleren van beleidsstukken. Wie geen tijd wil investeren in het maken van werkbezoeken en bijwonen van burgerbijeenkomsten loopt het gevaar een papiertijger te worden die het politieke relativeringsvermogen verliest. Je kant nog zo blij zijn wanneer je wint doordat je amendement de strekking van een regel aanpast. Maar je hebt er weinig aan wanneer de mensen in de stad daar hun schouders voor ophalen.

Deze week is het weer zover. Ik heb drie onderwerpen die ik mag bespreken in de commissies. Gelukkig valt de papierdruk wel mee dit keer. Het dikste dossier is slechts twintig pagina's.

Rogier Verkroost (28) is gemeenteraadslid namens D66 in Eindhoven. Op de weblogserie 'Lokale interruptie' beschrijft hij het reilen en zeilen van een lokale politicus.