Iedere werkdag schrijf ik -naast mijn columns op de frontpage- voor dag en dauw een aflevering van de rubriek “Goedemorgen!”. Zeer korte betoogjes, die eindigen met een lastige vraag over een actualiteit. Omdat ik vind dat de stukjes op de weblog echt kort behoren te zijn, leg ik niet alles tot 10 cijfers achter de komma uit. Dat leidt soms tot het idee bij lezers, dat ze verdere standpunten maar voor me moeten gaan invullen.
Twee voorbeelden:
Ik bepleitte onlangs dat paspoorten en rijbewijzen niet alleen op het stembureau, maar ook als een agent daar naar vraagt, zouden moeten worden geaccepteerd als ze maximaal 5 jaar zijn verlopen. Vervolgens dacht een lezer dat ik dus fervent voorstander ben van een algehele identificatieplicht. Maar waar schrijf ik dat dan? Nergens. Want ik ben daar ook niet voor. Echter, wanneer ik door rood fiets, en oom agent houdt mij aan om mij een bekeuring te geven, dien ik mij gewoon te legitimeren. Want het kan niet zo zijn, dat ik de bromsnor in kwestie wijs maak dat ik Piet Jansen heet, en hem een uit mijn hoofd geleerd adres plus postcode en geboortedatum plus sterrenbeeld op de mouw speld. Soms is het gewoon niet meer dan billijk, dat iemand zich legitimeert. De verkeersovertreder, de zwartrijder. Maar paspoortcontroles at random kunnen niet door de beugel. Nooit.
Dan de gevoelige snaar die PVV heet. Soms wordt in reactie gesuggereerd dat ik fel anti-PVV zou zijn. Dat is niet waar. Maar op dat vlak kun je het als columnist of weblogger nooit goed doen. Wanneer ik hard van leer trek tegen groepen Marokkanen die in familie- of groepsverband straten onveilig maken, en zeer stevige maatregelen bepleit, dan word ik uitgemaakt voor vuile PVV’er, of erger nog. Maar wanneer ik er een keer uiting aan geef dat ik het ergens met Wilders over oneens ben, dan word ik door andere lezers opeens juist tot tegenstander van de PVV gebombardeerd. Met alle politieke partijen ben ik het soms eens, en soms oneens (maar de verhouding eens/oneens verschilt uiteraard wel per partij…). Dat geldt ook voor de PVV. Ze leggen de vinger op de zere plek, en ik ben het met ze eens dat gelukszoekers uit het buitenland hier niets te zoeken hebben, maar in onze volksvertegenwoordiging uitgesproken beledigingen als “kopvoddentaks” gaan me dan weer te ver. Maar we leven in een democratie, dus wanneer er voldoende mensen op de PVV stemmen, verdienen ze gewoon hun kamerzetels. Net als iedere andere politieke partij.
Als columnist en als weblogger wil ik vingers op zere plekken leggen. Zonder aanzien des persoons. Of die nou (op alfabetische volgorde) Balkenende, Cohen, Halsema, Pechtold, Roemer, Rutte of Wilders heet.
Zo. Morgenochtend weer een gewone “Goedemorgen!” schrijven. Als altijd om 8.44 uur.