Goedemorgen!

Iedere ochtend buigt Driek Oplopers zich over het nieuws om daarna een lastige vraag te stellen. Vandaag over het bespottelijke plan, de regering van ons land voortaan maar over te laten aan de ANWB.

Het is meermalen voorgekomen in onze politieke geschiedenis: een parlementariër stuurt een kabinet naar huis. Maar gisteren waren we getuige van een noviteit: een minister stuurt de Kamer min of meer naar huis. Een huzarenstukje van Camiel Eurlings. Een Kamermeerderheid is voor de invoering van het rekeningrijden, maar Camiel blaast het af als de ANWB-leden het niet willen. Een regelrechte schoffering van het parlement, en een onvervalst staaltje van populisme en cliëntisme. Vraagje:

Sinds wanneer vragen wij groepen burgers om een doorslaggevende stem bij overheidsbeslissingen? Wordt een eventuele belastingverhoging nu bedreigd door een veto van de Bond van Belastingbetalers? Strandt de verhoging van de AOW-leeftijd op een keihard “Nee!” van de vakbeweging? Of om even bij Camiels eigen beleidsterrein te blijven: wordt aan die lijdensweg die in de wandelgangen wordt aangeduid met ‘OV-shitkaart’ nu eindelijk eens een einde gemaakt als de leden van de reizigersorganisaties het welletjes vinden? De taak van regering en parlement zit er nu toch op?

Kunnen de leden van de Tweede Kamer mij even laten weten, waar de motie van wantrouwen blijft?