Femke en Herman

Femke begreep wel dat ze niet meer met vriendinnetjes lawaai moest maken in huis, het was beter voor mamma als ze niet meer bij haar thuiskwamen. Omdat mamma snel ongerust werd moest Femke ook meteen na school thuiskomen, zodat hij mamma kon bellen dat ze veilig op haar kamertje zat. Dan kwam hij langs met een kopje thee en wilde weten of ze zich vies gemaakt had tijdens het spelen. Al zorgde ze er nog zo goed voor dat ze brandschoon thuiskwam, hij nam haar meestal mee naar de badkamer. Mamma was tenminste blij dat Femke er zo fris en verzorgd bij liep, dus liet ze het maar zo. Ze had één keer geprobeerd te zeggen dat ze niet zovaak onder de douche hoefde te gaan maar hij had haar aangekeken met zijn strenge blik en Femke begreep dat ze mamma niet moest lastigvallen met 'kindergezeur'. Dat mamma tijd nodig had wist ze nou wel, maar ze werd er zo eenzaam van.. Ookal kwam hij langs om lekker met haar te knuffelen, toen mamma dat nog deed was het fijner. Niet dat ze niet blij was met zijn aandacht, hij maakte speciaal tijd voor haar vrij en nam een bakje sjips en een glaasje prik mee naar boven en ging haar voorlezen.

Ze begreep er allang niets meer van, maar durfde er niet over te beginnen. Ze wist dat ze maar beter alles goed moest vinden omdat hij anders toch net zo lang op haar in zou praten om haar te overtuigen dat het allemaal goed zou komen en dat ze niet met andere mensen moest praten over dingen die thuis gebeurden, dat zou mamma zo erg vinden. Mamma was moe en had rust nodig, als mamma lastig gevallen zou worden door mensen die zich zomaar zouden gaan bemoeien met hun leven dan zou dat heel slecht voor haar gezondheid zijn. Maar Femke was zelf ook erg moe, ze sliep slecht, ze had geen plezier meer op school, ging niet meer met haar vriendinnetjes om, was gewoon niet blij meer. Ze geloofde eigenlijk ook niet meer dat dat kwam omdat ze zo slim en verstandig was voor haar leeftijd, dat ze zo goed begreep wat mamma meemaakte dat ze er zelf ook een beetje verdrietig van werd. Het kon wel duizend keer zijn dat dat van Femke een mooi, wijs en lief meisje maakte dat goed voor haar zieke moeder zorgde, ze wilde zelf ook weer es verzorgd worden. Maar hij zorgde toch voor haar? Dat deed hij toch heel goed? Hij hield haar kamertje netjes en Femke rook de hele tijd naar dure shampoo. Hij stak vaak zijn neus in haar nek omdat ze zo lekker rook. Femke nam zich voor om de shampoo morgen stiekum door de wc te spoelen, rook die ook es lekker en mocht hij daar z'n hoofd in steken.

Ze kon nog net een giechel onderdrukken toen de deur openging, mamma kwam binnen. Femke keek verbaasd en een beetje geschrokken, ze had toch niets verkeerd gedaan? Of had mamma haar nodig omdat hij te moe was om voor haar te zorgen? Nee, als hij te moe was dan kwam hij bij Femke langs en ging naast haar in bed liggen. Dat vond ze erg raar, ze had maar een klein bedje en hij was best wel zwaar, maar hij lag er meestal rustig bij, dat vond ze ook wel weer fijn. Zolang hij z'n mond hield en zich niet de hele tijd met haar bemoeide mocht hij wel even in haar bedje liggen als hij daar rustig van werd. Of misschien wilde mamma naast haar in bed liggen? Femke wilde haar knuffel al opzij leggen om ruimte te maken maar mamma legde een hand op haar schouder: "Femke, luister even naar me". Ze keek verbaasd naar haar moeder, ze klonk weer als mamma, alsof ze weer beter was. Femke wilde glimlachen maar zag dat haar moeder heel raar keek, een beetje streng, een beetje verdrietig, een beetje moe en een beetje opgelucht. Wat nou weer?

"Herman gaat weg Femke. Er staan nu mensen beneden die hem helpen met inpakken. En ik moet je een paar dingen vragen". Femke wist niet wat ze hoorde. Nee, dat had Herman allemaal niet gedaan bij haar. Nee, maar moeten we daar nú over praten? Dat Herman weggaat is al eng genoeg, en dan van die idiote vragen.. Hij stopte haar wat vaak onder de douche en waste haar dan misschien wat grondig, maar die dingen waar mamma het over had.. Ja, hij ging naast haar op bed liggen, maar alleen om gewoon een beetje te liggen. Tegen haar aan ja, maar dat kon toch niet anders op zo'n klein bedje? Nee, hij speelde geen 'doktertje' ofzo, jemig, waar gáát dit over?

"Hij heeft dat vroeger wel gedaan bij een ander kindje. Hij moest daarom naar de politie, daar ben ik net achter gekomen. Heeft hij écht niets gedaan Femke?" Nee, echt niet. Herman zat wel erg vaak bij haar, en aan haar, maar jemig zeg, als hij met haar op bed zou hebben gedoktertjespeeld, getver, dat zou ze toch écht niet goed gevonden hebben. "Hij is een verdomd handige prater meid, het zou me niks verbazen als hij je zover had gekregen". Mamma moest een beetje huilen leek het, Femke werd bang. Ineens legde mamma haar hand tegen de achterkant van Femke's hoofd en trok haar zachtjes tegen zich aan. "Mamma heeft het erg moeilijk gehad toen pappa wegging, en dacht dat Herman haar daarbij kon helpen. Maar Herman kwam niet om mijn vriend te zijn, maar om jóuw vriend te zijn.." Maar dat was toch niet erg? Femke had toch geleerd dat ze heel verstandig en wijs voor haar leeftijd was en daarom best een goeie vriendin kon zijn voor Herman?

Dat vond hij zo fijn, waarom was dat nou verkeerd? "Je hebt toch je eigen vriendinnetjes, waarom komen die niet meer?" Nou ja zeg, dat mocht niet van jou, dat was te druk en je was moe en niemand mocht weten dat.. Femke hield gauw haar mond want mamma keek weer heel raar, boos en verdrietig tegelijkertijd. Wel érg boos trouwens, Femke vond het slimmer om maar even stil te blijven, ookal was ze dan misschien heel wijs en verstandig voor haar leeftijd en kon ze vast ook voor mamma een hele goeie vriendin zijn. “Nee Femke, dat van je vriendinnetjes heeft Herman verzonnen. Om bij jou in de buurt te kunnen zijn.” Femke wist nou helemaal niet meer wat ze moest denken. Ze voelde zich gevleid maar werd tegelijkertijd heel bang. Herman wilde verkering met haar, bedoelde mamma dat echt? Zonder dat ze dat zelf wilde, dat maakte niets uit. Herman wou gewoon z’n zin krijgen. Zoals hij in alles z’n zin kreeg. Maar dat kon toch niet? Dan zou hij dat toch wel gezegd hebben? “Wat Herman wil is verkeerd." zei mamma. "En ook verboden trouwens. Daarom heeft hij er niet met je over gepraat, want als hij eerlijk was geweest had hij z’n zin niet gekregen. En daar gaat het bij hem om.”

“Femke, ik moet nu naar beneden, ze zullen wel klaar zijn met het uitzoeken van de cd’s en kleren. Ik kom straks nog even bij je, maar ik wil niet dat Herman nog boven komt.” Femke wilde dat ook niet, ze wilde dat mamma naar beneden ging, Herman uitzwaaide, weer naar boven kwam om nog wat te praten en dan zelf ook ging slapen zodat het morgen zou worden en alles weer rustig zou zijn. Als mamma dan nog steeds in de war was zou Femke haar gewoon in bad stoppen en haar haar lekker wassen. Femke zou laten zien dat ze wél heel goed voor haar moeder kon zorgen. En als ze afgedroogd was mocht ze samen met Femke in haar bedje liggen, om rustig te worden.

_{Elke karakteristieke overeenkomst met de GL senator Herman Meijer berust op louter opzet}