Niets
Het is weer zover, tijd om een stukje te schrijven. FOK! Is zeer streng en ik heb mijn quotum nog niet gehaald deze maand.En ik weet wat mij te wachten staat als dat niet gebeurd. Ik moet mijn melden en een verklaring afleggen, waarom ik het niet gehaald heb. Ze verwachten een goede verklaring, geen inspiratie, te druk, de kat sprong op mijn computer en heeft mijn blog gedelete, zijn geen excuses.
Ik begin te zweten, probeer inspiratie op te doen, ik kijk naar man en kinderen, hebben zij iets grappigs gedaan/gezegd, over de Kerst had ik al geschreven, en ik ben net weer begonnen met werk, dus daar is het ook nog rustig.
Diep ademhalen, rustig worden, wat over het Nieuwe Jaar, goede voornemens, ja maar ik rook al jaren niet meer, minderen met drinken, ja maar ik vind het net lekker aan het worden, niet meer zo zeiken thuis, ook niet vind ik leuk, krijg de aandacht die ik zo graag wil. Positieve of negatieve aandacht, wat maakt het uit, je bent het middelpunt.
Ik voel de tijd gaan dringen, het stukje moet vandaag geplaatst worden. Ik probeer de beelden van een schreeuwende Knut en Rick uit mijn gedachten te bannen.
Zij staren mij diep en intensief aan, ogen die een gat kunnen branden, de beschuldigende vinger.
Ik hoor ze roepen, je wist toch dat je aan je quotum moest voldoen, je hebt het contract toch gelezen en getekend, je weet wat er gaat gebeuren……..
Ik schuif heen en weer achter mijn computer, ik bekijk de kranten online, ik kijk naar teletekst, er moet toch iets zijn om over te kunnen schrijven.
Mijn vingers glijden van het keyboard af, nat van het zweet, ik vloek en schreeuw, de katten kijken mij lodderig aan, rekken zich uit, keren zich van mij af en vallen weer in slaap.
Ik begrijp het, zij weten al wat er met mij gaat gebeuren, ze voelen dat haarfijn aan en hebben zich al van mij afgewend. Zij weten dat er straks een ander baasje voor ze gaat zorgen.
Oh, jullie denken dat het onzin is, maar vergis je niet, het bloggen bij FOK! is hard, gevaarlijk en met risico van lijf en leden.
Langzaam leg ik mij bij de feiten neer, ik weet echt niets, geen inspiratie, geen excuses.
Besluit mij bij de consequenties neer te leggen.
"morituri te salutant"