Ergernissen!

5. Geurbommen. Het betreft hier meestal vrouwen die het kennelijk nodig vinden zo'n ongelofelijke hoeveelheid parfum te gebruiken, dat het zelfs in de buitenlucht nog te ruiken is. Nou ja, ruiken? Als ik in een van de smalle straatjes van Utrecht in de geurstream van zo'n heftig riekende dame terecht kom, val ik niet zelden bijna van flauw van mijn fiets. Alleen een uitwijkingsmanoeuvre kan me dan nog redden van een onzachte aanraking met het asfalt.

4. Fietsers en automobilisten die geen richting aangeven. Echt elke ochtend heb ik wel weer een bijna aanrijding met zo'n figuur die kennelijk van mij verwacht dat ik kan inschatten welke kant zij op willen. Een vernietigende blik van mij wordt doorgaans met een gebaar van onbegrip beantwoord. Ook irritant als ik een weg wil oversteken en wacht op een fietser op de te oversteken weg, die dan ineens besluit af te slaan.

3. Fietsers zonder licht. Vreselijk vind ik dit. In een studentenstad als Utrecht is dat schering en inslag. Helaas hebben deze weggebruikers zelden door dat ze in het donker, en al helemaal als het regent, volstrekt onzichtbaar zijn. Bijna botsingen zijn het gevolg. En dan die blik van ze als ik met heftig piepende remmen een ongeluk weet te voorkomen. Onbegrijpelijk.

2. Trage fietsstellen. Op de smalle fietspaden die Utrecht kent komt dit regelmatig voor. Stelletjes die zich in een slakkengang voortbewegen. Een stevige hengst tegen mijn bel lost dit probleem maar deels op. Dit omdat ook het ruimte geven kennelijk op een slakkentempo moet.

1. Pubers! Met stip op één! Deze groep weet elke keer weer de hele lijst van ergenissen hierboven te combineren. Ze fietsen langzaam, zonder licht, stinken een uur in de wind naar grote hoeveelheden goedkope parfum/eau de toilette en geven geen richting aan. En kennelijk helemaal in tegenwoordig: met zijn drieën/vieren naast elkaar fietsen waarbij de complete weg in beslag wordt genomen.