De Toren van Oneindige Hoogte: Bondgenoten (2)
'Dat snap ik niet', zei Thon. 'Wat valt er nou niet aan te snappen?' zei Strever geïrriteerd, 'de toren is niet oneindig hoog. In de etages 115 tot 137 zit een loop. Dus de bovenste etage is etage 137.'
Strever, die nog steeds in het lichaam van Soktur zat, zat samen met Thon en Legius rond de tafel.
'Dus als ik van etage 137 de trap naar boven zou nemen...' zei Thon.
'Dan kom je uit op etage 115', zei Strever.
'Aha. En op die bovenste etage kunnen we Unteto verslaan?'
'Zo ongeveer', zei Strever, 'achter één van de deuren op die etage zit de uitknop van het hele spel.'
Strever keek naar de glazige blikken in de ogen van Legius en Thon, 'kijk, Toen het spel te groot werd en moest gaan draaien op honderden servers leek het de makers verstandig om een noodsysteem te bouwen. Het is niet mogelijk om de servers in de echte wereld uit te zetten omdat spelers die op dat moment online zijn via die server de kans lopen de verbinding met hun eigen lichaam te verliezen, wat zoals jullie weten kan resulteren in de dood. De makers hebben daarom alle servers via een online link in het spel met elkaar verbonden. Mocht één server uitvallen dan worden alle verbindingen van die server automatisch overgenomen door een andere server. Een speler zou niet eens merken dat hij via een andere server verbonden is. Een bijkomend voordeel van die online link is dat hij ook te gebruiken is als noodstop. Stel dat ineens alle servers uit zouden vallen dan pauzeert het systeem het spel. In die pauzestand zullen spelers binnen enkele minuten in de echte wereld ontwaken en kan de verbinding zonder gevaar verbroken worden. Deze online link loopt via een programma dat draait achter één van de deuren op de 137e etage. Als we die ruimte kunnen bereiken kunnen we het spel stopzetten.'
'En hoeveel mensen weten hiervan?' vroeg Legius.
'In ieder geval alle beheerders', zei Strever.
'Dus Unteto ook.'
Strever knikte.
'Dan mogen we ervan uitgaan dat Unteto de toren zwaar zal laten bewaken', zei Thon.
'Ik zou niet anders van hem verwachten.'
'Heb je dan ook nog briljante ideeën hoe we daar binnen moeten komen?'
'Met getrokken zwaard zou ik zo denken', zei Strever.
'Ik kan jullie helpen', zei Legius, 'geef me even een halfuurtje om alles op te zetten.'
De algemene vergaderruimte in het pand van het Lauwersgilde was afgeladen met spelers. Strever zat met Thon en verschillende andere leiders van het gilde aan een lange tafel die was geplaatst op een verhoging. Hij zag dat een aantal spelers met een mengeling van verwondering en afschuw naar hem keken. Soktur was geen prettige verschijning. Legius stond naast hem en sloeg met zijn hand een aantal keer op de tafel om de iedereen in de ruimte tot stilte te manen en begon toen hij zag dat hij ieders aandacht had.
'Ik denk dat iedereen zo langzamerhand wel weet wat er aan de hand is, maar ik zal het nog even kort vertellen. Eén van de beheerders van het spel, Unteto, is doorgedraaid en probeert de macht in de spelwereld te grijpen. Naar zijn motieven kan op dit moment alleen gegist worden.'
Strever had een heel goed idee wat Unteto van plan was, maar was niet bereid dit met Legius of Thon te delen. Voorlopig wisten ze meer dan voldoende.
'Voor de spelers', ging Legius door, 'houdt het in ieder geval in dat als je eenmaal online bent, het niet meer mogelijk is offline te gaan. Verschillende gilden zijn al benaderd en ingelijfd in het leger van Unteto, maar ik heb namens het Lauwersgilde geweigerd.'
In de ruimte klonk een kortstondig gejuich. Het was duidelijk dat de leden van het Lauwersgilde het met de beslissing van hun leider eens waren.
'Geweigerd met bijna fatale gevolgen', zei Legius, 'laat dat duidelijk zijn. Het is dat Thon na advies van zijn assistent besloot om zich tegen Unteto te keren, anders was ik hier niet meer geweest. Thon is bereid om de strijd aan te gaan met Unteto en ik heb beloofd dat het Lauwersgilde zal helpen waar mogelijk. Daarom zou ik graag iedereen van wie de speeltijd nog niet voorbij is willen oproepen om zo meteen in deze ruimte achter te blijven. Als je speeltijd al verstreken is mag je niet blijven. Het verliezen van een gevecht buiten de speeltijd zal onherroepelijk leiden tot je dood en dat willen wij niet op ons geweten hebben.'
Legius ging zitten achter de tafel, 'zijn er vragen?'
Wie ben je?
Strever had geen idee waar de stem vandaan was gekomen en keek verbaasd om zich heen. Legius had zo goed als mogelijk geprobeerd alle vragen te beantwoorden en de spelers verlieten langzaam de vergaderruimte. Sommigen bleven hangen. Hij schatte dat er ongeveer twintig spelers zouden achterblijven en hoopte dat het genoeg zou zijn om de legers, die Unteto ongetwijfeld om de toren had gestationeerd, weerstand te kunnen bieden.
Wie ben je?
Strever keek opzij naar Thon.
'Wat?' zei deze.
'Zei jij net iets?'
'Ik zei helemaal niets.'
Strever stond op, 'ik ben even naar buiten.'
In de straat waar het Lauwersgilde zat was het rustig. Een paar spelers stonden te praten. Strever negeerde ze en wandelde een stukje de straat in. Er was iets vreemds aan de hand en hij wist waarschijnlijk wat.
'Soktur?' dacht hij.
Ja. Ik ben Soktur. Wie ben jij?
'Ik ben een beheerder in het spel. Ik gebruik tijdelijk je karakter om in het spel te kunnen.'
Waarom mijn karakter?
'Omdat je de assistent bent van Thon en ik hem moest bereiken.'
Thon is een vervelende speler.
'Sorry? Een vervelende speler? Dat zijn gedachten die niet echt bij een assistent passen.'
Thon is een vuillak en ik wil zijn assistent niet zijn.
'Daar heb je helaas weinig keuze in.'
Ik heb keuzes.Ik heb keuzes zat!
'Oh ja? Wat zou je dan willen doen?'
(...)
'Soktur? Wat zou je willen doen?'
Doden. Ik wil mijn meester doden!
Strever knipperde een paar keer met zijn ogen. Erissy stond buiten de capsule en keek bezorgd naar hem. In de capsule hing de geur van gesmolten plastic. Hij was weer terug in de echte wereld.
Voorgaande delen: |1|2|3|4|5|6|7|8|9|10|11|12|13|14|15|16|17|18|19|