Internet

Carla (Mutter)
Lange tijd ben ik iemand geweest, waarbij het woord Internet mij rode vlekken gaf. Ik was bang voor alle gevaren die er zouden lurken. De kinderen smeekten mij, partner voelde er wel wat voor en dus werd het Internet binnengehaald.

Gelukkige snoetjes alom, de kinderen meteen achter de computer, want op het Net kun je zulke leuke mensen ontmoeten en bij horen hiervan kreeg ik natte plekken onder mijn oksels, want doemdenker als ik ben, zag ik dochter al bij een loverboy werken. Ik waarschuwde haar ook zo vaak: iedereen kan wel zeggen dat het een lekker jong ding is en dat hij pas en vul dan zelf de leeftijd in die ik passend vind, maar waarschijnlijk zit daar gewoon een oude geile kerel te chatten.

Maar ja, ook partner is enthousiast en slaat aan het downloaden. Ik geef toe, dat vind ik prima, leuke films, lekkere muziek en ik hoef er de deur niet meer voor uit.

Ik ga ook eens rondkijken of surfen en merk dat ik het wel interessant vind, of eerlijk gezegd er gaat een wereld voor mij open. Ik zoek naar sites van mijn favoriete muziek en films.
Maak daar kennis met het fenomeen "Forum ". Het idee om zomaar mee te doen, komt niet bij mij op. Ik ben een stille lezer en ik moet zeggen dat ik soms met kromme tenen mee lees.

Hoe men met elkaar omgaat, schokt mij, dingen die over elkaar gezegd worden of hoe men nieuwelingen behandelen als zij iets niet direct begrijpen. Ik vind dat ik bevestigd word, wat ik altijd van het Net gedacht heb, beangstigend en soms wreed.

Ondanks dit oordeel, blijf ik toch surfen en kom bij een forum van mijn favoriete band. Ook hier ben ik een stille lezer, maar merk al snel dat dit anders is, hier heeft men respect voor elkaar, helpt men nieuwelingen en schroomt men niet om het nog een keer extra uit te leggen. En dan trek ik de stoute schoenen aan en post mijn eerste mail en dan nog een.
Merk dat ik het leuk vind, de mensen gaan erop in en vinden het fijn dat je meedoet. Binnen een tijdbestek van 5 weken ga ik naar mijn eerste party ( meeting zeggen de kids) in Londen, naar mensen die ik nog nooit gezien heb. De kinderen kijken verbaasd, maar vinden het leuk, ook al kunnen ze het niet nalaten om alle waarschuwingen door mij aan hun gegeven, dunnetjes over te doen.

Ik heb nu vrienden over de gehele wereld, ik chat, ik post en heb de tickets al binnen voor de volgende meeting in Londen.
Berlijn staat gepland voor oktober en wie weet waar ik nog meer terecht kom.

Ik ben niet meer bang voor het Net, ik ben echter nog steeds bang hoe mensen zich soms gedragen, die denken dat alles kan en mag, want niemand ziet je.
Bedenk echter, ook al zit je achter het scherm, je kunt nog steeds mensen kwetsen.

Internet is fantastisch en ik hoop dat het zo blijft, er zijn spelregels waaraan ik mij houd en waarvan ik hoop dat de ander dat ook zult doen.

Voor mij is inderdaad de wereld een stuk kleiner geworden.