2. Ben de Leider belt
Uit enkele verloren gewaande geschriften van de ziener Nostradamus blijkt dat er zich in Nederland een Korte samenvatting van het voorgaande (eerste) deel en proloog:
Ben de Leider dronk koffie, en krabde wat aan zijn zak..
Nu, in deel 2: het bloedstollende vervolg!!
Ben de Leider krabde weer aan zijn zak.
Vervolgens nam hij weer plaats achter zijn bureau. Niemand kon hem verwijten dat ie niet druk bezig was met het plannen van een staatsgreep (hoogstens zijn biograaf, die niet tevreden was met de verkoop van zijn encyclopedie 'Jeuk: van Ben tot Zak'.) Zo had Ben die dag al eerder gezeten, was ie opgestaan, en nu dus weer gaan zitten. "Over bezig zijn gesproken", dacht Ben de Leider hardop: "Hoe zou het met de verkiezingsposters staan? Ik zal die prutsers eens bellen".
Met die prutsers bedoelde Ben het door hem ingehuurde reclame- en conceptbureau 'Anticoncepti'. Zijn oog was op uitgerekend dit bureau gevallen, niet alleen omdat de slogan waarmee de heren adverteerden zijn interesse wekte: 'Anticoncepti - voor een vruchtbare samenwerking' maar vooral door de alfabetisch gunstige letter 'A', waardoor 'Anticoncepti' concurrerende reclame- en conceptbureaus als die van 'Zlatan van der Aa' en 'Zet, A.&A. v/d' ruimschoots achter liet.
"En, hoe staat het met de verkiezingsposters?", sprak Ben, toen hij gehoor kreeg op het door hem ingetoetste nummer.
"We zijn bezig!"
"Ja, ja bezig, dus", reageerde Ben fel als altijd, zijn minder felle reacties daargelaten. "Dat zegt men van mieren ook, dat ze bezig zijn. Bezig met mijn tuinpad te doen verzakken zeker! Hoe denk je anders dat Francois Boulanger in 1535 met zijn huifkar klem kwam te zitten tussen de straatklinkers? Door straatverzakking! Door het bezige gegraaf van de mieren!"
Aan de andere kant van de lijn was het even stil. "Sorry, meneer De Leider, maar ik begrijp niet helemaal waar u het over heeft!"
Ben de Leider vervolgde: "Nee, natuurlijk snap je me niet. De kloof tussen jouw IQ en die van mij is vermoedelijk nog groter dan die van de Grand Canyon en de tanden van Rob de Nijs bij elkaar!".
Nu snapte Ben de Leider zichzelf ook niet meer, doch hij vervolgde: "Bijen idem dito! De bezige bij, laat me niet lachen! Da's de naam van de grootste kutuitgeverij van ons land! Een beetje mijn manuscripten weigeren! Wegens mijn onvermogen om kernachtig te schrijven! Ik zou teveel van mijn verhaallijn afwijken, dat zit bij ons in de familie. Zo herinner ik me ome Teun, die een winkel in tweedehands witgoed dreef. Een winkel die hij plotsklaps van een Rotterdamse neef had gekocht in de zomer van 1976, een bloedhete zomer was dat, die zomer in het jaar van de Draak. Ome Teun kocht de zaak van zijn neef na een uit de hand gelopen gesprek over het weer. Het was die dag overigens zonnig, net als nu, ..kortom: ik weet waar ik over praat, namelijk over bezige bijen. Bijen die een beetje van stamper naar meeldraad vliegen, de smeerlappen! Dat je van honing AIDS krijgt, daar hoorde je de paus Abdullah d'n Eerste nooit over, vanwege zijn meerderheidsbelang in Langnese Honing Inc. Deze snode paus die de bijbelindustrie had verplicht om overal waar 'het land van melk en hagelslag' gedrukt stond, het woord 'hagelslag' te laten vervangen door 'honing'.
Dit tot teleurstelling van de homoseksuele kardinaal Venszoon de Bruine Ruiter, maar dat terzijde. Ik ben toch zeker ome Teuns neef niet, die lulde maar wat raak! Mijn vraag was dus: hoe bezig zijn jullie?
Ik wil verdomme een verkiezingsposter hebben. Maak daar jullie eerste en enige agendapunt van..Versta je me? ..Wat zeg je?"
Ben de Leider was uit woede opgestaan, en smeet na het antwoord aan de andere kant van de lijn de hoorn op het toestel, ware het niet dat hij een Nokia 4420 bezat, een toestel zonder hoorn.
Maar zoals altijd verdween zijn woede snel, als sneeuw voor de zon.
De zon die hem sinds vandaag zo toe leek te schijnen.
En zijn jeuk was ook over..