De Toren van Oneindige Hoogte: Unteto
In verband met de downtime iets later dan verwacht, maar hier is het volgende deel.Met een ruk trok Thon de riem van zijn leren vest strak en gespte hem vast. Zijn zwaard had hij in een hoek van de kamer gevonden en hij stak het in de houder op zijn rug. Bij de deur wierp hij nog een laatste blik op het bed waar de lakens zachtjes op en neer bewogen door de ademhaling van de slapende Suzy. Het liefst was hij nog uren bij haar gebleven, maar hij had geen idee meer hoe lang hij precies in het spel was. Het kon goed mogelijk zijn dat zijn speeltijd bijna om was, en dan was het verstandiger uit te zoeken waar hij zich precies bevond. Hij kon hier altijd nog terugkomen. Zijn hand vond de deurknop.
'Of je blijft nog even.'
Thon draaide zich razendsnel om, zijn zwaard al in zijn handen voordat hij de hele draai gemaakt had. Het bed was weg, Suzy was weg en in het midden van de kamer was een grote troon verschenen van waaruit een man hem rustig bekeek. Zijn hoofd rustte op zijn hand, elleboog ondersteund door de leuning. Zijn ene been relaxed op het andere. Het zwart leren pak dat hij aanhad straalde gevaar uit. Thon had de man al eerder gezien.
'Stop dat zwaard maar weg', zei de man, 'de hyperflash die je bij onze vorige ontmoeting op mij los liet richtte al weinig schade aan. Met die tandenstoker valt helemaal niets te beginnen.'
Thon hing het zwaard weer op zijn rug, 'wat is hier aan de hand?'
'Alles op zijn tijd', zei de man, 'allereerst mijn complimenten. Voor zover ik weet ben je op dit moment de sterkste speler ooit.'
'Dat dacht ik ook', zei Thon, 'maar ik geloof dat dat niet helemaal meer klopt.'
'Ik had het over spelers. Mijn naam is Unteto trouwens.'
Thon's hersenen draaiden overuren. Als Unteto geen speler was, dan kon dat twee dingen betekenen. Of hij was een karakter in het spel, of hij werkte in het spel. Het leek Thon zeer onwaarschijnlijk dat Unteto een karakter was. Zoveel macht zouden de bedenkers van het spel een karakter nooit geven. Misschien was hij dan een beheerder, maar Thon wist zeker dat die zich niet mochten bemoeien met de spelers en al helemaal niet bij gevechten betrokken mochten raken.
'Niet zoveel nadenken', zei Unteto, 'het zal snel allemaal duidelijk worden. Hoe beviel Suzy eigenlijk?'
Thon glimlachte, 'uitstekend. Precies wat het spel nodig had.'
Unteto knikte instemmend, 'exact mijn idee. Jaren heb ik geroepen dat als we seks in het spel zouden brengen we waarschijnlijk de hele wereld online zouden krijgen. Jammer dat ze nooit geluisterd hebben.'
'Dus toch een medewerker van het spel,' dacht Thon.
'Jij had in ieder geval de primeur,' ging Unteto verder, 'zelfs ik heb het nog niet uitgeprobeerd. En verder?'
'Verder?' vroeg Thon.
'Ja? Hoe bevalt het spel verder.'
'Nou ja. Ik breng hier meer tijd door dan in de echte wereld. Dus dat wil wel wat zeggen.'
'Precies', zei Unteto, 'dat is ook de reden dat je hier bent. Dat, en het feit dat ik je al volg vanaf het moment dat je Asgrad om zeep hielp.'
Glimlachte Thon nog bij Suzy, bij de naam Asgrad liep zijn grijns bijna van oor tot oor.
Bij zijn eerste stappen in het spel werd hij als nieuweling opgenomen in de groep van Asgrad. Heel belangrijk, want nieuwe spelers die niet de bescherming hadden van een grotere groep liepen de kans veelvuldig gedood te worden door sterkere spelers en dan kreeg je nooit de kans om op een hoger level te komen. Onder de bescherming van Asgrad werd Thon's karakter gestaag sterker, maar het werken binnen een groep viel hem zwaar. Om de haverklap had hij ruzie en de missies die de groep samen moest doen, vond hij ten koste gaan van de opbouw van zijn karakter. Hij wilde uit de groep, maar zonder bescherming was het spel te gevaarlijk. Behalve als hij zelf sterker zou zijn natuurlijk. Het plan was snel bedacht. Thon begon een klein gedeelte van de credits die hij verdiende met de verschillende gevechten achter te houden. Eigenlijk moest alles naar de groep, maar hij hield slechts kleine beetjes achter zodat het niet opviel. De tyrilium bom die hij uiteindelijk kocht van de gespaarde credits doodde twaalf leden van de groep, waaronder Asgrad, en pompte in één klap, omdat het spel de dood van de twaalf man beschouwde als winst in een gevecht, zijn level zover omhoog dat hij alleen in het spel verder kon. Er waren niet veel groepen die daarna nog iets met Thon te maken wilde hebben. Het interesseerde hem weinig.
'Prachtig', zei Unteto, 'nooit is in het spel een groep zo vreselijk verraden als toen. De reden ook dat ik je hierheen gehaald heb. Weet je, Suzy was slechts het topje van de ijsberg. Ik kan je een macht geven binnen het spel die je nooit voor mogelijk hebt gehouden. Een macht die zelfs reikt tot in de echte wereld.'
'En wat zou ik daarvoor moeten doen?' vroeg Thon.
'Ik zoek nog een assistent. Een soort rechterhand als het ware. Binnen het spel lopen sommige zaken niet zoals het hoort en iemand moet het oplossen.'
'Ik zou in dienst komen van het spel?'
'Nog niet meteen, maar die kans is wel groot. Als je besluit mee te doen tenminste.'
Thon dacht even diep na. Hij was altijd alleen bezig geweest, waarom nu ineens voor iemand gaan werken? Maar toch. Een kans op werk binnen het spel kon hij niet laten liggen.
'Wat wil je dat ik doe?' vroeg hij aan Unteto.