Mooie woorden...
Een paar dagen geleden las ik een interview in de Volkskrant met econoom, emeritus hoogleraar Martin Fase. Een pracht- man, met een mooie staat van dienst. Het interview ging over het ongenoegen van de Nederlanders t.a.v. de euro. Inkoppertje natuurlijk. We voelen ons allemaal dagelijks belazerd sinds de komst van de euro. En hoewel onderzoek na onderzoek laat zien dat het allemaal wel meevalt zit het ons niet lekker. Fase laat zich in het interview echter niet verleiden tot onderbuikuitspraken. Hij komt met een prachtig woord om onze gevoelens te verwoorden: geldillusie!
Wauw! En dat woord heeft me dus niet meer losgelaten sindsdien. Geldillusie, de illusie van geld. Nu droom ik wel eens dat ik heel erg rijk ben, een gelddroom. Ook mooi maar niet hetzelfde. Soms heb ik niet genoeg geld om iets te kopen, en wil ik meer geld hebben, gelddorst. Mag er ook zijn. Het aantal woorden dat er is te maken met geld is schier oneindig. Wat dacht je van geldhond, geldduivel en geldadel.
Allemaal mooie woorden maar ze kunnen niet in de schaduw staan van het woord geldillusie. Overigens is Martin Fase niet de uitvinder van het woord. Dat is de econoom Irving Fisher, die het woord in de jaren twintig van de vorige eeuw introduceerde.
Maar wat betekent het nu precies? Welnu:
Geldillusie is het merkwaardige psychologische verschijnsel dat je je niet realiseert dat geld een ding is dat niet in zichzelf gelijk blijft.
Poeh hé, het is dus niet alleen een mooi woord, het heeft ook nog een prachtige betekenis. Laat je er overigens niet door bedotten. Het wijst er wel degelijk op dat er iets mis is gegaan bij de introductie van de euro.
Allemaal goed en wel, zul je misschien denken, maar hoe komen we er nu vanaf?
Nou, door een monetair stabilisatiebeleid!
(uit: De Volkskrant van 10-12-2005, Het Betoog, pagina 3)