Nog 1 nachtje slapen...
Nog steeds kan ik mijn geluk niet op, zoals een klein kind op kijkt tegen pakjesavond keek ik op tegen 21 november. Voor het kind de vraag: "Komt Sinterklaas wel?" Voor mij de vraag: "Zou ze niet afbellen?"Na een R&P topic durfde ik het aan om het meisje in kwestie te bellen. Als donderslag bij heldere hemel nam ze mijn uitnodiging om bij mij te komen eten aan, ik ben tijdens dit schrijven nog ongeveer zeventien en een half uur verwijderd van haar binnenkomst. En over een paar uur zal mijn telefoon mij wekken met de mededeling dat mejuffrouw zal arriveren om 19h. Je zal het toch maar in een black-out vergeten.
Ik hoor een aantal langs browsende passanten al vragen: "Waarom nodig je iemand uit voor het eten?"
Een week geleden was ik gezellig home-alone thuis ouders op vakantie, zusje de deur uit... en ja alleen is maar alleen, dus waarom niet koken voor twee? Dat niet iedereen zo'n lege agenda heeft als ik heb, Just-In-Time planning, deed de afspraak verhuizen naar een later tijdstip op zondag na 'een jonge honden dag'. Vanavond zal ik maar eens gaan vragen wat dat nu precies is.
Om toch iets neer te zetten op zo'n avond dat onvergetelijk is, onder het mom je bent beide 20 en je wilt wat. Kijk je wat TV, vertel je aan je ouders dat er iemand te eten komt en de roddelpers doet de rest. Gaat U er vooral voor klaar zitten zonder dat de cola uit Uw neus spuit.
Ik repareer wel eens computers bij collega's van mijn moeders werk, de ambtenarij heeft veel problemen met virussen, spyware en andere ongure zaken. Zo ook bij een collega met twee dochters. Ja, vind je iemand leuk, hoor je net dat die iemand een jaartje op een berg gaat zitten, je mond dichthouden is op dat moment wat mij betreft de beste oplossing. Als je elkaar dan weer tegenkomt en ze toch lief blijft lachen 
dan wat doe je dan 
Zoals moeders zijn gaan ze roddelen, ja, haar pa wist er dus nog niets van en opeens viel het kwartje dan waarom dochterlief vroeg hoe laat ze op zondag terug waren. "Hij komt ze dochter brengen en neemt een buks mee", aldus mijn moeder op donderdag avond. Ok, de AIVD zit om de hoek, maar of die op zondag een levende kleiduif gaan redden van een hagel schietende maniak...
Ze had ook nog een collega die wel even een huisje voor ons ging zoeken.
"Leuke grapjes, mam."
Om van mijn gaste toch een aangename blik van bewondering te ontvangen is koken alleen waarschijnlijk niet genoeg, er moest wat aankleding bij. Op Discovery Channel was in de week van mijn ouders afwezigheid een programma te zien waarin men Culinaire Kunst toonde. Suiker en chocolade werden in de prachtigste beelden omgetoverd. Als ik dat ook eens zou kunnen.
Zo plaatste ik een vervolg topic in CUL, gelukkig was daar een nieuwe forum kok die ervaring had met isomaltose en het suiker trekken.
Op donderdag vertrok ik richting ArtichauD waar freakypastry zijn kunsten aan mij voor deed. Suikerkunst is niet zo maar iets, om suiker te bewerken moet je eerst de juiste grondstoffen hebben. Isomaltose laat zich het beste bewerken. De isomaltose ga je aan de kook brengen om de pasta wanneer deze op de juiste temperatuur is deze te gaan bewerken.
Kokende suiker is heet en ja het doet pijn in je handen als je de suiker uit elkaar aan het trekken bent om zo het transparante om te zetten naar parel glans. De massa wordt warm gehouden onder een warme lamp en het maken van vormpjes kan beginnen. Het doel was een roos, het werd een bloem 
Rest mij te melden dat ik rijst met kip kerry ga maken... en ik net de ingrediënten lijst aan het bekijken ben om vervolgens te bedenken dat ze allergisch was voor tomaten... skip de 'pittige' saus...