Keroppi roeit in een acht

Ruim acht weken geleden had ik mijn eerste roeitraining. Wat onwennig stond ik op het vlot met mijn vijf mede-ploeggenootjes. We hadden dan wel een kennismakingskamp achter de rug, maar om een of andere reden had ik ze nog niet tussen die 250 mensen opgemerkt. Maar als je allemaal vrouw en langer dan 1.80 m. bent, dan schept dat al snel een band, dus het ijs was snel gebroken en we stapten voor het eerst, ietwat onwennig, in de boot.

En terwijl we onze eerste onzekere haaltjes over het kanaal maakten, begon de duisternis in te vallen. En misschien was dat maar goed ook, want waarschijnlijk hadden we anders de wanhoop van de gezichten van onze coaches af kunnen lezen. Het ging namelijk niet gelijk, het ging niet snel en we gingen vooral zigzaggend over het kanaal. Maar ondanks dat waren we aan het eind van de training allemaal razend enthousiast.

Gelukkig gingen we met sprongen vooruit en al snel verbeterden we elke training weer ons record op de 500 meter. En toen we in de 4e training glorieus een jongensploeg versloegen gaf dat een adrenaline-kick die de hele avond aanhield. Roeien is gaaf!
Maar toen moesten we beslissen... zouden we na de afroeiwedstrijden (waarvan we overtuigd waren dat we ze gingen winnen, helaas bleek het tegendeel waar) mee gaan selecteren om uiteindelijk kans te maken op een plek in de wedstrijdboot, of zouden we gewoon een hele fanatieke en goede competitieploeg worden? Onze coaches, zowel wedstrijdroeiers als ex-wedstrijdroeiers, probeerden ons met lichte dwang toch zo ver te krijgen dat we de selectie in zouden gaan. Er werd gewikt en er werd gewogen, maar uiteindelijk besloten we om toch met de eerste (vrijblijvende) drie weken van de selectie mee te gaan doen.

Dat bleek toch best pittig, zo vier keer in de week trainen. Niet alleen het gebruikelijke twee keer roeien, maar ook een hardlooptraining en indoor-training staan op het programma. En mocht je op zaterdag tijd hebben, dan kun je ook nog een training in een "acht" volgen. Even voor de niet-roeiers (ik schat dus zo de meerderheid) onder ons: als beginner roei je in een C4+ , een redelijk stabiele boot met vier roeiers en een stuurvrouw/man. Een 'acht' is, zoals zich al laat raden, dus een boot voor acht roeiers en een stuur. Omdat het toch echt een belevenis schijnt te zijn om in een acht te roeien, stond ik op zaterdagmiddag om twee uur klaar op het vlot voor de training.
De ploeg bestond uit twee ervaren roeiers, een stuur, een coach en zes onervaren roeisters uit de selectie. Tenminste dat was de bedoeling... We kwamen namelijk een onervaren roeister tekort. Enig navraag met behulp van in allerijl tevoorschijn getoverde mobieltjes leerde dat er sprake was van een communicatie-stoornisje. Allemaal leuk en aardig, maar we zaten toch met een persoon te weinig. Met dezelfde mobieltjes ging men dus meteen op zoek naar een invaller. En dat valt niet mee op zaterdagmiddag.

Op een gegeven moment belde de stuur haar vriendje. "Hee, kun jij niet even invallen?" … "Ja we staan hier bij de loods ja" ... "Ja we kunnen je niet bij De Munt oppikken hoor!" Maar op dat moment begon de coach hevig te knikken en werd er een zeer inventief plan gesmeed.
Op weg naar de plek waar we onze achtste roeier zouden oppikken zouden we met zeven personen gaan roeien, de achtste riem werd door de stuur meegesjouwd. Dan zouden we aanleggen en zo onze training vervolgen.

En zo kwam het dat op een zonnige zaterdagmiddag enkele Utrechtenaren ooggetuige waren van een bijzonder schouwspel.
Een roeiboot met zeven roeiende meisjes werd door hun stuur, onder de groots mogelijke lol, kunstig naar het opstapje gemanoeuvreerd. En met zo'n lange boot is dat niet zo eenvoudig. Haaltje stuurboord! Bakboord houdt en strijkt door! Light halen vanaf... nu! Voor de mensen aan de kant moet het als abracadabra in de oren geklonken hebben, maar voor ons waren het de instructies waardoor we het voor elkaar kregen om netjes aan te meren. De achtste roeier werd ingeladen en de riem werd bevestigd.

Wederom werd de boot voorzichtig, doch beslist, door de stuur weer naar vrij water gemanoeuvreerd en kon onze training echt beginnen!