Vacht wassen

Het leuke van Donja is dat het een uiterst zelfstandig hondje is. Ze eet zelf, slaapt zelf, trekt zelf aandacht, en als het zou kunnen zou ze ook zichzelf uitlaten. Helaas mag dat niet, dus heeft ze haar ideaalbeeld vervormd tot doen-wat-je-zelf-wilt-en-af-en-toe-even-kijken-waar-het-baasje-is. Daar maak ik dan handig misbruik van, ik ga vaak achter een boom staan ofzo, en dat draait dan uit op een wild spelletje, zoiets als verstoppertje maar dan anders.
Nou, als Donja haar gang gaat, vindt ze wel eens een lekker geurtje. Geen duur parfum waar wij mensen zo van houden, maar échte hondenparfum; stront. Maakt niet uit wat voor stront, als het maar lekker ruikt.

Als een mens een lekkere alcoholoplossing (lees: parfum)-lucht wil delen met de rest van zijn/haar soortgenoten, spuit hij/zij zichzelf helemaal onder. Honden willen elkaar natuurlijk ook deelgenoot maken van de verúkkelijke geur, dus daarom wentelen ze zich er helmaal in; ze rollen dus.

Wat ík nou zo zielig voor Donja vind, is het feit dat mensen- en hondensmaak gigantisch ver uit elkaar liggen. Natuurlijk ruikt poep lekker en stinkt zo'n duur flesje parfum! Kijk, ik begrijp Donja nog wel. Daarom laat ik haar meestal nog een uur of twee ronddartelen in onze tuin, zodat ze haar tijdelijke, nieuwe lichaamsgeur fijn aan alle bloemetjes en plantjes kan showen.

Mijn ouders denken hier anders over.
Stel: je bent een hond, in dit geval die van mij dus.
Op een dag, na fijn gerend en gespeeld te hebben, kom je een heeeerlijk ruikende hoop tegen. Je rolt jezelf er natuurlijk vakkundig in, zodat je er wat langer van kan genieten, en om gewoon ook lekker te ruiken. Dan word je terug naar huis mee genomen. Thuis aangekomen rollen ze die lange, enge, groene slang uit en zetten ze er die beruchte douchekop op. Voor je het weet grijpen Ze je in je nekvel en bespuiten ze je met dat vreselijke, ijskoude water. Jij probeert je, vanzelf sprekend, los te rukken, maar dat kan niet. Dan gaat de waterstraal weg. O nee! Ze pakken de blauwe fles! Op je mooie, nog een heel klein beetje herlijk ruikende vachtje wordt van dat vieze spul wat naar dooie bloemen en naar de bazin ruikt gesmeerd. Vanuit je ooghoeken zie je dat de schuimende massa over je hele lijfje op komt zetten. Uiteindelijk spuiten ze die rotzooi er weer af met die bevriezende douche en mag je je uitschudden en weer fijn rollen. Weliswaar in schoon gras, maar toch.

Stel dat elke ochtend je vers opgebrachte Armaniluchtje wordt weggespoeld met ijskoud water, en dat je vervolgens zou worden ingesmeerd met stinkende hondenpoep.

Een beetje respect dus voor onze in de stront rollende viervoeter.