Reya en het OV
Zo’n jaar geleden zat ik na een dag TCG in Utrecht in de trein terug naar mijn thuishonk. Na een kwartier gingen drie medereizigers bij mij in de zitplaats voor vier personen zitten. Ongeveer meteen trekken ze hun halveliters Heineken open, en het schetst mijn stomste verbazing als ze daarna verscheidene pornobladen tevoorschijn toveren, die ze daarna frequent aan elkaar doorgeven. Daarnaast zitten ze te roken in een coupé waar boven de deur zo’n mooie sticker met een sigaret en een kruis staat. Ik schat mijn kansen in. Ik: nog geen 1.80, tenger gestalte. Zij: Allemaal 1.90+, vrij breed, en zijn met een factor drie meer man dan ik. Niet doen. Ik zit mijn lijdensweg uit.
Het moet nog een tijd daarvoor zijn geweest dat ik bij supporters van FC Zwolle in de trein zat. Nou ja, supporters… Ze wisten niet eens welke positie hun club op de ranglijst innam. Het voornaamste wat ze deden was zuipen (om 11 uur ’s ochtends), op elkaar schelden en dus overlast veroorzaken. Dit keer hoefde ik niet eens te vluchten. Op het volgende station, Zutphen, stapten ze uit. Hun bier was op, en dus moesten er even boodschappen worden gedaan. Ze hadden nog een reis naar Dordrecht voor de boeg. Ik vraag me nog steeds af of ze daar ooit aangekomen zijn.
Amersfoort is een berucht station. Hier snijden de routes van twee treinroutes vanuit het westen naar het noorden/oosten elkaar. Treinen vanuit Enschede en Groningen/Leeuwarden naar Rotterdam/Den Haag en Amsterdam/Schiphol en vice versa komen allemaal langs dit station. Er moet hier veel overgestapt worden. En het is niet zo moeilijk te raden dat zo’n constructie bij de NS nooit goed kan gaan. Zo was het traject van Amersfoort naar Amsterdam op een dag afgesloten. Er kon geen trein langsrijden, want er waren werkzaamheden aan het spoor, althans, dat was het verhaal van de NS. Normaal had ik dus een omweg via Utrecht moeten maken, was het niet dat ik in de internationale trein vanuit Berlijn naar Amsterdam zat. Vreemd genoeg kon die het rechtstreekse traject van Amersfoort naar Amsterdam wel afleggen. Ik heb nog eens extra goed uit het raam gekeken. Ze hadden die werkzaamheden wel erg goed verstopt.
Op datzelfde station Amersfoort had ik, slechts enkele weken na mijn ervaring met de internationale trein, weer eens vertraging. Wat er wel allemaal aan de hand was wist ik niet, en het kon me ook niks boeien. Terwijl ik nog op mijn trein stond te wachten, kwam de, uiteraard vertraagde, trein naar Leeuwarden aan. Het was in de avondspits, dus naast de reguliere treinen die twee keer in het uur rijden reden er ook spitstreinen. De trein die nu aankwam was een reguliere trein, en de vele reizigers die al een tijdje wachtten op hun trein dromden samen om in te kunnen stappen. De trein zat werkelijk overvol. De trein stond op het punt weg te gaan, toen de extra spitstrein er nog aankwam. Ook naar Leeuwarden. De deuren gingen open, maar verassend genoeg stapte er niemand in. De trein zag er sowieso kaal uit. En toen vertrokken de twee treinen. De ene als veewagen, de andere had beter het bordje ‘geen dienst’ opgespeld kunnen krijgen. Ze reden letterlijk vlak achter elkaar weg.
Maar het is niet eenzijdig NS bashen. De NS is namelijk niet de enige spoorwegmaatschappij in Nederland. Met goede hoop op minder onhandige, onlogische en volstrekt prutserige acties vertrok ik vorig jaar zomer naar het noorden. Daar maakt NoordNed de dienst uit op de sporen. Aanbeland in het plaatsje Uithuizermeeden (hetzelfde plaatsje als vogelpest is geconstateerd, ja) wilde ik wel eens terug naar Groningen. Ik kreeg al bijna een halleluja-gevoel toen ik constateerde dat er een rechtstreekse verbinding naar Groningen liep en dat er twee keer per uur een trein ging. Verbijsterd was ik echter toen bleek dat er inderdaad twee treinen heen gingen vanuit Groningen naar Rodeschool, het eindstation, maar dat één van die twee treinen leeg en zonder ook maar ergens te stoppen terug ging. Weer een half uur wachten in een onooglijk plaatsje. Sindsdien beschouw ik NoordNed als een soort van fundamentalistische NS.
Natuurlijk is het makkelijk om de NS belachelijk te maken vanuit mijn luie stoel. Ik heb nu het gevoel dat het beter gaat. Misschien is de geld-terug-bij-vertraging regeling van de NS wel een financiële prikkel voor datzelfde bedrijf. En bij Syntus hebben ze al een hele tijd de zaken uitstekend voor elkaar. Misschien wordt het Nederlandse spoorwegnet ooit nog wel eens net zo perfect als het Zwitserse, waar een tiental aparte spoorwegmaatschappijen op één of andere manier uitstekend op elkaar anticiperen.