Ik zag... een ex-vriend

Vandaag wil ik nog een beetje dieper ingaan op mijn dagelijkse leefomgeving. Misschien ken je het gevoel wel dat je iemand hebt gekend waarmee je letterlijk, hand in hand, door het vuur zou gaan. Blindelings vertrouwen van beide zijden, was vanzelfsprekend, maar van de een op de andere dag was het over. Of je hebt al sinds de basisschool een zwak voor die leuke jongen of meid, je droomde van hem of haar maar het is nooit wat tussen jullie geworden.
Op een of andere manier zou ik voor deze groep mensen nogsteeds een brandend huis in rennen alsof er niets gebeurd was. Gebrandmerkt in mijn hart.
In een wereld van Deja-Vu's kom je deze personen, inclusief familie, op de meest rare momenten tegen. Op zich niet erg, misschien genant. De traan kliertjes in mijn ogen maakten vocht aan, maar huilen deed ik niet.

Ik knikte, hij keek door me heen en liep richting een bushokje.
De tijd dat ik bang was om hem te zien is over, de leegte is opgevuld, maar zijn naam staat nog steeds op de deur.