Stage

Stefan (Skinkie)
Het moest omstreeks kwart voor zeven zijn, ik kwam aan bij de bushalte en na ongeveer vijf minuten kwam er een gozertje aan, middelbare school, kon je gelijk zien. Vlak daarna kwam een meid van een jaar achttien of negentien aan met een sigaret in haar bakkes. Je zult het niet geloven, maar dat ventje veranderde van het ene op het andere moment in een LAMA, ja een Lama. Hij begon me toch een partij op de grond te roggelen. Ik dacht altijd al dat meeroken vreemde gevolgen voor de omgeving zou hebben, maar dit sloeg echt alles.
Die morgen was ik nog in de illusie dat, omdat ik iemand leuk vond, zij mij ook wel wat zou vinden. En keek dus wat minder rond in de bus dan normaal.
Voor de verandering had de bus is vertraging en had ik precies een aansluiting met de vertraagde trein richting Dordrecht. Vanaf spoor één op Den Haag Centraal vervolgde ik mijn reis richting Delft waar ik nog redelijk blij uit kwam. Om ongeveer negen uur kwam ik aan bij het gebouw van de TU Delft, natuurlijk met de varkens expres er heen, maar dat moge duidelijk zijn in de spits.

Het feest kon beginnen, de stage was begonnen en uiteraard moest ik voor dit instituut ook weer papieren regelen. Na een diepgaand gesprek met mijn begeleider werd mijn uiteindelijke doel de implementatie van een kunstmatige intelligentie die emoties (smileys) bij een gesprek (chat) kan bedenken. Het was gelukkig geen vliegtuigbot geworden, ik had gegronde redenen om me iets meer van dat onderwerp af te houden en misschien iets meer in mijn richting te gaan maken.

Soms vraag je, je wel is af als je dan een opdracht hebt of je misschien ook een computer kan regelen, de normaalste zaak bij de opleiding waar ik afkomstig van was. Ik had echter vandaag te maken met het prototype paranoïde systeembeheerder van de derde oplage.

(Voor de verduidelijking: de eerste serie bestaat uit conciërges/secretaresses, de tweede uit mbo'ers, en de laatste uit volledig opgeleide ingenieurs. En ja mensen er is niveau verschil!)

Deze jongeman had zijn roeping duidelijke (te) serieus opgenomen, en admin rechten of zoals wij *ux gebruikers rootrechten op een van de machines was geen optie. En nee, het was zeker geen mogelijkheid om zelf een computer mee te nemen.

Ja hoor dat had ik weer, zoals jullie misschien begrijpen ben ik geen datatypiste die alleen Word gebruikt. Als prototype voor de volgende generatie studenten, dient er hard nagedacht en hard gecodeerd te worden, "In a Free way of thinking". Deze vrijheden werden dus ernstig gelimiteerd. Ik mocht het doen met een Solaris/Unix account en met een deel van zijn MP3 collectie, die ik natuurlijk alleen kon bekijken als ik via het TU netwerk werkte.

Nou de rest van de tijd met een leuke meid gepraat, over van alles en nog wat, van het verbod op moskeeën in Nederland tot zelfmoordacties vanuit Delftse kerktorens. Met een beetje het gevoel "Wat moet je anders?" Dus tot zo'n vijf uur doorgegaan en de bus die natuurlijk te laat was naar huis genomen. Eenmaal weer terug op het mooie station Delft had de trein richting Den Haag CS een vertraging van +/- 5 minuten, na tien minuten kwam er een gele trein aan zetten. Het bleek om de NS variant van de varkens expres te gaan, uiteraard met bijpassende vierkante wielen. "Nee ik wacht nog wel even dan". Dus ik liep een rondje om te kijken of er toevallig ook bussen naar "die mooie stad achter de duinen" gingen, helaas niet. Ik liep weer naar binnen, bekeek het mededelingen bord, zo zuur had ik ze vandaag nog niet gegeten: blauw scherm (NS kleur ) Kernel stack fatal exception in Windows 2000 blablabla. Serieus ik moest er gewoon van huilen, kan dat CMG dat nu Logica is dan echt helemaal NIETS?! Dat was na de NS website affaire wel bewezen. Ik liep maar door, er stond immers een trein. Nou de afweging om door te gaan naar Leiden CS of naar Den Haag HS diende nader bepaald te worden. Maar eenmaal op Den Haag HS aangekomen te zijn bleek die varkens stoptrein achter mijn sneltrein aan te komen, en liep een beetje leeg, zodat ik er bij kon en vervolgens op Den Haag Centraal maar is te kijken of er een bus voor mij stond.

Als of het een overdraagbare ziekte op het Y-chromosoom was, er was weer een schuwe jongen gemuteerd tot een Lama. Z'n bus kwam er aan, dus het enigste wat overbleef voor de wachtende mensen waren hoopjes spuug.
De buschauffeur kwam dus we konden eindelijk weg, nadat de bus een stoepje had meegepakt, had ik het niet meer. Ik was moe, dood moe! En ik wilde naar huis Toen ik eenmaal neer kwakte op de bank kwam er een bord met Paella voor mijn neus, die schoof ik verder naar een familielid die wel trek had.

Het was inmiddels ruim tien over zeven toen ik wandelend richting Rijbewijs Theorie ging, uiteraard kon ik ook deze keer bij het oefenen weer een voldoende halen. Eenmaal terug toch maar is op MSN wat vragen stellen aan een bepaald persoon van het andere geslacht, na lang nadenken bleek ze mij wel te mogen, maar meer... nee.
En daar zit je dan, na te denken over hoe je MSN het beste het raam uit kan flikkeren, je frustraties af kan reageren op de in en in trieste mensen die maar al te graag jouw advies over de zaken willen hebben. Ik zeg netjes dat ik eigenlijk niet in de stemming ben, maar ze wel positief te woord wil staan, dat is meestal voldoende om toch alles wat ze willen weten toch aan mij te vragen en ondankbaar als ze zijn, gewoon het MSN window weg te klikken.

Vanavond vallende sterren, zou er voor mij nog eentje naar beneden vallen? Ik heb veel te wensen!

Morgen mag ik weer het hele land door, van Leidschendam naar Voorburg, van Voorburg naar Utrecht, van Utrecht naar Hilversum, van Hilversum maar Utrecht, van Utrecht naar Rotterdam en van Rotterdam naar Leidschendam.
Er zal vast wel genoeg te zien zijn, je moet positief blijven!