Paranoïde van de metalfan, deel 2, de bus

Het begint zodra je de gele doodsorgel ziet opdoemen.
Je leven flitst aan je voorbij en realiseert je dat je hele privé-leven zometeen aan onbekende zielen en barbiepoppen tentoongesteld zal staan.
Zodra je de befaamde drie treden opstapt, ontwijk je de buschauffeur door je toegangsbewijs voor een enkeltje richting een buspaal te laten zien. Nadat de helft van de bus je heeft aangekeken, snap je niet waarom god de aarde nog niet om zeep heeft geholpen na de hippietijd. De argwaan, egoïsme en vooroordelen van mensen die je aanstaren heeft de top wel bereikt, maar geweldig dat je bij al die mensen in hun middelpunt staat is mijn idee. Je probeert je een plaats te vinden in de overvolle bus op de veels te vroege dinsdag ochtend. Aangezien iedereen altijd op de plaatst naast het gangpad zit, zit er niets anders op dan degene diep in de ogen te kijken en hem vriendelijk te verdoemen naar de donkerste plaats op een duistere vrouwen wc vol met travestieten. Als de Karl Kani imitatie eindelijk zijn reet heeft opgetild en zich schaamt omdat iemand naast hem zit waarmee hij eigenlijk niet eens gezien wil worden. Kan ik gaan zitten, nadat de stoelen zijn gecontroleerd op kauwgom en andere resten waarvan ik de oorsprong nooit wil weten.
Ik doe een poging om m'n cd speler uit m'n tas te pakken en daarmee onze grote vriend met de meest kwaadaardige en brullende klanken te intimideren. Nadat hij de eerste klanken van de godslastering heeft gehoord kijkt hij eens of ik werkelijk wel van deze planeet kom, en kijkt daarna verder naar buiten!
Na een tijdje kijkt er een vrouw achterom, die waarschijnlijk probeert met haar ene oog een schatting te maken hoeveel mensen er in de bus zitten. Ik vraag me af of ze het nu echt interesseerde wie er achter haar zaten, of dat het meer een erotische gedachte was om mensen de bespieden en ze met der oog uit te kleden. Ik kijk terug naar buiten en probeer de verschrikkelijke gedachten van de vrouw uit m'n hoofd te zetten voor ik helemaal gek word en neigingen krijg om te gaan paaldansen voor haar veels te grote, euh.. oorbellen. Ik concentreer me terug op de muziek, waarbij het gothic zangeresje met een intens geile stem m'n aandacht probeert te trekken. Dit lukt!

De rust word al snel verstoord wanneer er een heerlijk fenomeen de bus in komt gezweefd. De meid die al 2 jaar lang op dezelfde tijd de bus om komt gestapt is nog steeds even mooi als de eerste keer dat ik haar zag. Al is ze bij de kont (of heupen, zoals vrouwen dat mooi kunnen zeggen) toch wel wat aangekomen. Jammer maar maakt niet veel uit gelukkig, ze is mooi, hoe je het ook draait of keert . Ze gaat rechts voor me zitten zodat ik de rest van de rit mooi uitzicht heb. Dit ten koste van deze column, aangezien hij geschreven is in de bus en ik op dit moment meer bij haar stilsta dan bij het verwoorden van m'n goddelijke daden in de bus. Eenmaal uitgekwijld merk ik dat ik m'n halte begin te naderen. Het schoolgebouw doemt langzaam op vanuit de polder, en ik begin terug wakker te worden van mij vrouwelijke trip, waarbij zij bij mijn halte zal uitstappen. Helaas scheiden daar onze wegen. Zei is een fanaat der cocktaildrankjes, en ik heb gezworen bij bier en sterke drank. Het zal nooit wat worden, maar ik in ieder geval zal ik me amper vervelen in de bus met haar.

Eenmaal uit de doodskist gestapt loop ik rustig naar de ingang van het schoolgebouw, afwachtend wat mij deze mistige dag zal brengen, maar zeker te weten dat het een saaie dag zal zijn vol met irritante mensen en bevooroordeelde huppeldozen..