paranoïde van de metalfan, deel 1
Heerlijk altijd de rit naar de bus, samen met de irritaties van andere mensen goed voor 25% van het dagplezier op de o zo interessante ICT opleiding :-)
Het begint 's ochtends, het is nog vroeg en het is net een beetje licht aan het worden.. Ik doe de garagedeur open op de hoop omringd te worden door mooie vrouwen die mij daarna op een zwart fluwelen laken naar de bushalte trekken ..
Helaas, terwijl de garagedeur opengaat die ik de bouwvakkers al weer bezig aan hun zogenaamde veiligheidsdrempel. Niks mooie vrouwen, die hebben plaatsgemaakt voor de standaard vuile werker, die een job heeft waarbij hij tenminste bier kan drinken onder het werk. Je zou het bijna zien als een goddelijke baan..
Eenmaal ontwaakt uit m'n droom stap ik op de fiets, duw nog even op het knopje om de deur weer rustig te laten zakken en fiets op het gemakje door richting de bushalte.
Normaal gezien ga ik gekleed in een zwart lange jas, met een daarbij horen longsleeve shirt van een metalband en een zwarte spijkerbroek inclusief zwarte bijpassende schoenen. Gereed voor elke begrafenis zou men zeggen, en niet is minder waar :-)
Eenmaal met de fiets bij de bushalte aangekomen zie ik al wat mensen staan, De meeste kunnen je zo heerlijk aanstaren alsof ze net ontwaakt zijn uit een droom waarbij Suger Lee Hooper en onze politieke Harry Potter in mee hebben gespeelt. Iets waar ik op dat moment absoluut nog niet aan wil denken. De andere helft die er staat zijn vadsige 'vrouwen' die een overduidelijke 'Ik sta een niveau hoger dan jouw' indruk achterlaten, waarbij de meeste een jaartje of 17, 18 zijn. Helaas voor hun, maar een bouwknakker heeft net m'n ochtend verneukt door met z'n pook op een van m'n droomvrouwen te gaan staan, dus reken niet op compassie als je zo meteen de bus in wilt.
Het enigste wat je verder kunt doen bij de bushalte is kijken hoe anderen zich gedragen op de vroege ochtend, en jezelf afvragen waarom trekken goed is voor de mens, het is immers een sport voor de armspieren. Veel verder kom ik ook nooit, gelukkig is dat ook niet nodig want tegen de tijd dat de ranzige details naar boven komen komt der bus er gelukkig aan.. God zegent de connexxion soms..
Ik pak rustig m'n tas van de grond, doe een grabbel naar m'n portemonnee in m'n binnenzak en stap naar de stoeprand waar zo meteen de bus stopt. Gelukkig stopt deze meestal voor m'n duffe kop, waardoor ik makkelijk in kan stappen. Natuurlijk laten we de normale vrouwtjes voor en lopen we ook de bus in als hun langs zijn, hierbij de barbiepoppen achterlatend in een (roze) wolk van irritatie. Hadden ze maar lief moeten kijken toen ik aan kwam lopen. Zo zie je maar, god straft onmiddellijk! (en laat ik nou lang haar hebben en een 'god look' :-)
Even vriendelijk lachen naar de buschauffeur met ochtendhumeur, OV laten zien en doorlopen naar een plekje. Het is altijd prachtig om te zien hoe de complete bus kijkt en zich afvraagt van welk tijdperk ik kom. We doen verder niet meer dan even vriendelijk moguuh gapen door de bus naar de mensen die je kent, en gaan zitten zodat je eindelijk jezelf kunt overgeven aan de zware donkere klanken van de muziek...