Keroppi in de BrEeZaHbuS

Toen ik net 16 was ging ik voor het eerst met een groepje vriendinnen op vakantie. Niet iedereen mocht nog naar het buitenland dus we bleven binnen handbereik van onze ouders en vertrokken richting Texel.

Onze fietsen werden in en op auto's geladen en vervolgens naar Den Helder gereden. Daar werden alles spullen op de fietsen gebonden (je verbaast je erover hoeveel spullen je nog kunt meenemen per fiets) en verdwenen 6 meisjes met beladen fietsen op de boot. De vakantie verliep zonder problemen (okee ik liep een oogontsteking op, maar dat kan altijd gebeuren.) en onze ouders waren ervan overtuigd dat we best een weekje zonder hun konden.

Het jaar daarna mochten we dus over de grens, maar een aantal ouders bleven een beetje huiverig en dus zochten we een leuke camping uit in 'het Salou van Belgie"; Blankebergen. Dit jaar was het ondanks een aantal kleine ongeregeldheidjes (2 meisjes vertrokken voortijdig, een tas met 2 paspoorten werd gejat, we werden een nacht van de camping afgetrapt omdat we 5 minuten na 22.00 nog aan het kletsen voor de tent waren) wederom een geweldige vakantie.

In februari dit jaar kwam weer het grote dilemma: "Waar gaan we heen, en met wie?". Deel 2 van de vraag was snel beantwoord. We zouden met het groepje van 4 gaan wat vorige vakantie was overgebleven. De andere 2 meisjes vonden we niet onaardig ofzo… maar we waren er toch minder goede vriendinnen mee. En ruzie op vakantie is het laatste waar je op zit te wachten.
Het 'waarheen' was nog een stukje ingewikkelder, we hadden geen eigen vervoer en een beperkt budget, maar wilden wel naar een plek waar we gegarandeerd een aantal zonuren hadden.

Brochures van busmaatschappijen werden gehaald en vele lesuren werden besteed aan het doorbladeren van deze boekjes en het houden van discussies over de bestemming. Uiteindelijk waren we het er dan toch over eens. Argeles sur Mer met GoGo tours. Warm, leuke activiteiten, en 1 van de goedkopere vakanties uit de brochures.

Ik had er onwijs veel zin in, en met mij mijn 3 vriendinnen maar er was 1 ding waar we een beetje mee in onze maag zaten. De busreis... 20 uur lang in een bus zitten is niet mijn favoriete bezigheid. En ik ken weinig mensen die daar een andere mening over hebben. En eindigen niet elke zomer wel een aantal bussen vol jongeren in een ravijn?
En dan nog met GoGo tours... Een organisatie die mij gelijk visioenen opwekte over een bus vol bezopen jongeren die het complete ski-hut genre meeblerde.
Vandaar dat we het onderling gekscherend over de BrEeZAHbuS spraken.

Dag van vertrek, half uur voor de vertrektijd
Na onze tassen de auto uitgesleurd te hebben, staren we een beetje doelloos over de busparkeerplaats. Het aantal bussen die we zien, voldoet niet aan de beschrijving "Onze bussen zijn duidelijk herkenbaar en voorzien van het GoGo Tours logo" die vermeld stond in onze reispapieren. Tenminste... de bus van Polski Tours was niet voorzien van het GoGo Tours logo...

Naast ons werd de mannelijke variant van ons groepje uit een auto geladen. Alleen waren ze ietsje uncooler dan ons doordat ze een nogal betuttelende moeder bij zich hadden. Terwijl onze 'rijmoeder' zich op gepaste wijze afzijdig hield zat de moeder die het mannelijke groepje had vervoerd de jongens vol te stoppen met goede adviezen en een pak macaroni ("anders hebben jullie de eerste avond niks te eten"). Je zag de jongens met hun ogen rollen en denken: "Dan eten we toch een pizza".

Toen 5 minuten te laat onze bus kwam aanrijden, sprongen uit allerlei hoeken en gaten opeens jongeren met reistassen en koffers tevoorschijn. Moest dit allemaal in die ene dubbeldekker? Wonder boven wonder paste het toch wel en met een dag mam/paps lieten alle kinderen (want de gemiddelde leeftijd was toch wel 18) hun ouders achter op de parkeerplaats.

Eenmaal in de bus beland leerde een korte inspectie me dat het niet zo erg was als ik me had voorgesteld. Er zaten best leuke mensen in de bus. Helemaal geen buitengewoon hoog BrEEzAH gehalte. En onze royal class stoelen waren inderdaad voorzien van ruimvoldoende beenruimte.
Dat voldoende beenruimte niet een garantie is voor nachtrust in een bus bleek rond een uur of 12 's nachts.

Er waren 2 stoorzenders in mijn pogingen om te slapen. Een daarvan was een groepje van 4 mensen dat na het consumeren van een x-aantal biertjes bezig bleef met hun 'mannen van de radio' imitaties. Leuk hoor, voor een uurtje, maar op een gegeven moment bleek toch dat zij er iets meer lol aan beleefden dan ik. En ik wilde net als de rest van de bus nou ook wel eens in een slaapcoma raken. Ik wapende me met een discman met rustgevende muziek (denk aan Air en Moby) en schoof m'n trui als kussen zijnde onder mijn hoofd.
Toen bleek dat hoever een stoel ook naar achteren kan, het zal het nooit halen bij een horizontaal bed. Ik heb elke houding uitgeprobeerd, maar de juiste vond ik niet.

Ergens rond een uur of 4 ben ik zelfs nog even gaan socializen met de buschauffeur. En na over tolwegen, pretparken en de Euro te hebben geklets was alweer een uur voorbij. Na nog wat gedoezeld te hebben was het tijd voor de ochtendstop waar we de restanten van ons bus-survivalpakket naar binnen werkten. Toen we weer reden werd om de tijd te doden een film met Jean-Claude van Damme opgezet. Ik kan me de eerste 10 minuten herinneren, maar toen ben ik toch echt in slaap gevallen .

Toen we toen eindelijk compleet brak uit onze bus waggelden werd er een tent uit de bagageruimte in mijn handen gedrukt. Ohja... die moeten we ook nog opzetten...