Klein geluk...

Ik zat van het weekend achter mijn PC en zat me te ergeren aan de zon die recht mijn bakkes inscheen. Ik werd een beetje pissig op mezelf omdat ik mijn gordijnen nog steeds niet gerepareerd had. Echter toen viel mijn blik naar buiten. Ik zag een mooie lage zon die over de weilanden achter mijn huis scheen.

Ik bevind me in de "gelukkige" positie aan het einde van een woonwijk te wonen en uitzicht van enkele kilometers te hebben op een mooie dag. Het was zo'n mooie dag. Ik kon de boederijen in het volgende dorp zien. Ik zag koeien lopen en het was schilderijachtig. Ik heb vervolgens een paar minuten zitten kijken. Eenmaal aan de schoonheid gewend(wat gaat dat altijd snel trouwens) keek ik wat meer naar de details. Ik zag een vrouw met een hond lopen. Ik zag kindertjes spelen in een zandhoop. Een kat zat achter een vogel aan en ik voelde me opeens helemaal rustig. Dit is op zich vreemd aangezien ik mij de laatste tijd veels te druk maak om de verkeerde dingen.

Ik heb er nu een "happy thought" bij. Ik zou bijna hopen dat meneer Pan eens langs kwam. Vliegen zou zo lukken denk ik.
Ik ga mijn sarcasme iets proberen te verminderen. Ik ga meer genieten. Ik ga proberen mijn depri blik op de wereld een klein beetje op te vrolijken. De mensen die mij kennen vraag ik ook bij deze om mij afentoe aan dit stukje tekst te herrineren als ik weer de andere kant op ga.